Ιστορική αναδρομή της οικουμενιστικής κίνησης

Διαχειριστής

Το 1963, παραμονές Χριστουγέννων, ο Αθηναγόρας, για πρώτη φορά μετά το σχίσμα, σπεύδει και συναντάται στα Ιεροσόλυμα με τον πάπα Παύλο 6ο. Το γεγονός αυτό ανάγκασε «τω καιρώ εκείνω» τον αγιορείτη μοναχό Θεόκλητο Διονυσιάτη να γράψει:

Εγώ παραμένω εμβρόντητος ακόμη. Η τολμηροτέρα φαντασία ουδέποτε θα μπορούσε να συλλάβη τα γεγονότα της Ιερουσαλήμ κατά τας ημέρας των Χριστουγέννων. Αλλά μαζί μου θα είναι εμβρόντητοι και πάντες οι Ορθοδόξως σκεπτόμενοι….»![1][1]

Στις 7.12. 1965 ο Αθηναγόρας υπογράφει την άρση του αναθέματος κατά των Φράγκων, που έγινε το 1053! Οι Φράγκοι όμως, είχαν αναθεματιστεί προηγουμένως, από την 8η Οικουμενική Σύνοδο το 879 επί Μεγάλου Φωτίου! Ο Αθηναγόρας κατάργησε και αυτά τα αναθέματα;

Στις 25.7. 1967 ο πάπας Παύλος 6ος πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη. Τον υποδέχεται στο Πατριαρχείο ο Αθηναγόρας. Τον εισάγει στον Πατριαρχικό ναό. Εκεί τελείται ειδική ακολουθία. Ο διάκονος του Πατριαρχείου αναπέμπει τη δέηση « Έτι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου πάπα Ρώμης και του Αρχιεπισκόπου και Πατριάρχου ημών Αθηναγόρα..»! Όταν ο Πατριάρχης του πρόσφερε ένα επιτραχείλι του 16ου αιώνα, οι παριστάμενοι φώναζαν «άξιος, άξιος»!

Τον Οκτώβριο 1967 ο Αθηναγόρας ανταποδίδει την επίσκεψη του πάπα στο Βατικανό! Στο ναό του Αγίου Πέτρου, πάπας και Αθηναγόρας έλαβαν μέρος σε θεαματική ελλειπή λειτουργία, χωρίς προσκομιδή, καθαγιασμό και κοινωνία! Κατά την επίσκεψή του στο Βατικανό ο Αθηναγόρας είπε στον πάπα, ότι είναι «φορεύς αποστολικής χάριτος και διάδοχος πλειάδος αγίων ανδρών»!

Στις 21.3.1971 ο Αθηναγόρας με μήνυμά του στον πάπα αναγνωρίζει ως έγκυρα τα μυστήριά του!

Στις 15.7.1972 επί πατριαρχίας Δημητρίου ο ιερεύς του πατριαρχικού ναού κοινωνεί ομάδα τουριστών από Γαλλία και Βέλγιο!

Στις 29.11.1979 ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ μεταβαίνει στην Κωνσταντινούπολη. Τον υποδέχεται στο αεροδρόμιο ο πατριάρχης Δημήτριος. Στο πατριαρχείο τελέσθηκε δοξολογία. Πάπας και πατριάρχης απήγγειλαν από κοινού το «Πάτερ ημών»! Εψάλησαν οι «φήμες» και των δύο!

Στις 6.12.1987 ο πατριάρχης Δημήτριος μετέβη στο Βατικανό, όπου «συλλειτούργησε» με τον πάπα!

Το 1990 στο Σαμπεζύ της Ελβετίας υπογράφηκε συμφωνία των εκπροσώπων των Πατριαρχείων και άλλων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, ότι οι Μονοφυσίτες είναι Ορθόδοξοι, με αποτέλεσμα να επέλθη «κοινωνία» τους με το Πατριαρχείο Αντιόχειας και εν μέρει με το Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας!

Τον Φεβρουάριο 1991 ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός Χαρκιανάκης χοροστατεί σε οικουμενιστική λειτουργία στην Καμπέρα Αυστραλίας!

Στις 2.11.1991 στην ενθρόνισή του ο νέος πατριάρχης Βαρθολομαίος δήλωσε, ότι θα συνεχίσει τη γραμμή των προκατόχων του Μελέτιου Μεταξάκη, Αθηναγόρα και Δημητρίου!

Το 1993 υπογράφηκε με τους Παπικούς η Συμφωνία του Μπαλαμάντ του Λιβάνου, που τα Πατριαρχεία αναγνώρισαν ότι οι Παπικοί ήταν πάντα Ορθόδοξοι!

Το 2001 Η Νεοημερολογίτικη Εκκλησία της Ελλάδος υποδέχτηκε τον Πάπα στην Ελλάδα!

Το 2005 ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος με Νεοημερολογίτες επισκόπους παρέστη στην κηδεία του πάπα στο Βατικανό!

Η συνεχεια ειναι δυστυχώς πολύ χειροτερη,και θα σχολιαστει εκτενεστατα στους διαλόγους αυτού του χωρου

Προηγμένο Μέλος

Η ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΑΡΧΟΝΤΩΝΗ

Ο Αυγουστίνος Ιππώνος, ένα από τα ισχυρότερα πνεύματα, είχε οσφρανθή στην πρώϊμη εποχή του την τάσι του τότε αρχομένου παπισμού για ειδωλοποίησι του αποστόλου Πέτρου και με μία φράσι του την τσεκούρωσε. Συγκεκριμένως είπε: «Εμείς είμαστε χριστιανοί και με τα λόγια μας και με τα έργα μας δεν πιστεύουμε στον Πέτρο, αλλά σ’ Εκείνον, που και αυτός ο ίδιος ο Πέτρος είχε πιστέψει…Αυτός ο Χριστός, ο Διδάσκαλος του Πέτρου, που τον κατήχησε στο δρόμο που οδηγεί στην αιώνια ζωή, αυτός είναι και ο μοναδικός Διδάσκαλός μας» ( Βλ. Paul fr. Ballester Convalier. Ποιο το αληθινό πρόσωπο του πάπα; ).

Παρά ταύτα ο παπισμός είχε γλυκαθή τόσο πολύ από την εγκαθίδρυσι ενός εγκοσμιοποιημένου χριστιανισμού-ψευδοχριστιανισμού και την ενδυνάμωσι της εξουσίας των παπών, ώστε δεν έδωσε και τόση σημασία στο λόγο αυτόν του ιερού Αυγουστίνου. Η τσεκουριά ήταν όπως φαίνεται επιδερμική και δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα στο παχύδερμο τέρας του παπισμού. Έτσι ο «Αγιος Πέτρος» αντικατέστησε το Χριστό και ο παπισμός έπαυσε να είναι χριστιανισμός και έγινε πετρινισμός. Όχι ότι φταίει σε τίποτε ο ανυποψίαστος απόστολος Πέτρος. Προς Θεού. Αλλά οι κάκιστοι πάπες προκειμένου να αυγατίσουν την εξουσία τους είχαν ανάγκη από κάποιον μύθο.

Και στην κατασκευή του μύθου άρπαξαν τον απόστολο Πέτρο, τον υποβίβασαν σε «Αγιο Πέτρο», και τον χρησιμοποίησαν σαν πρώτη ύλη για την ανύψωσι του παπικού πύργου.
Εκτοτε πιά δεν μιλούν οι παπικοί για το Χριστό, παρά μόνο όταν πρόκειται να στηρίξουν την εξουσία του «Αγίου Πέτρου» (όχι του αποστόλου Πέτρου αλλά του «Αγίου Πέτρου», δηλαδή του ειδώλου γύρω από το οποίο πλάστηκε ο μύθος του αισχρού παπισμού. Τους τύφλωσε ο διάβολος και τον αντιδιέστειλαν και τον αντιδιαστέλλουν από τον απόστολο Πέτρο, λεκτικώς τουλάχιστον. Αν τον έλεγαν απόστολο Πέτρο, ο διάδοχός του δεν θα μπορούσε και αυτός να λέγεται απόστολος. Τον υποβίβασαν λοιπόν σε άγιο, ώστε να μπορή και ο εκάστοτε διάδοχός του πάπας να λέγεται άγιος. Όχι δα ο «Αγιος Πέτρος» και να ξεχωρίζη από τους πάπες!) έναντι των άλλων αποστόλων, που την μετέδωσε στους «αγίους» πάπες. Μοναδικός απόστολος του Χριστού ο άγιος Πέτρος, βικάριος του Χριστού, και μοναδικός επίσκοπος στο χριστιανισμό (=πετρινισμό) και βικάριος του «Αγίου Πέτρου» ο εκάστοτε πάπας. Γι αυτό όλοι πρέπει ν’ αναγνωρίσουν το πρωτείο του, όλοι να ομολογήσουν «Πιστεύω εις ένα πάπαν…» και όχι «Πιστεύω εις μίαν αγίαν καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν».

«Οι επίσκοποι στο ρωμαιοκαθολικισμό δεν είναι κάν διάδοχοι των αποστόλων, διότι «οι εξουσίες που ανήκουν στους αποστόλους μαζί με τους ίδιους τους αποστόλους εξέπνευσαν» (θαυμάστε θεολογική εκφρασι, θεολογικό όρο, δαιμονική επινοητικότητα!), και γι’ αυτό δεν περιήλθαν στους διαδόχους των στην επισκοπή». Μόνο η εξουσία του «Αγίου Πέτρου», κάτω από την οποία βρίσκονταν όλες οι άλλες, μεταβιβάστηκε στους διαδόχους που ήρθαν ύστερα από αυτόν στον παπισμό. Γι’ αυτό υπάρχει μία μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο «διαδέχεσθαι τον Αγιον Πέτρον και στο διαδέχεσθαι έναν οποιονδήποτε άλλον από τους αποστόλους». Ο Ρωμαίος ποντίφηκας, λοιπόν, κυρίως διαδέχεται τον Πέτρο σαν νόμιμος ποιμένας ολοκλήρου της Εκκλησίας και κατά συνέπεια έχει όλες τις εξουσίες που προέρχονται από Εκείνον, από τον οποίο ο Πέτρος τις παρέλαβε. Ενώ οι υπόλοιποι επίσκοποι δεν διαδέχονται στην κυριολεξία τους αποστόλους, επειδή και αυτοί δεν ήταν παρά διαπιστευμένοι ποιμένες (θαυμάστε θεολογική γλώσσα!), και διάδοχός τους δεν μπορεί να υπάρξη» (βλ.πάλι Ballester).

Έτσι στήθηκε η ειδωλική θρησκεία του πετρινισμού ή καλύτερα του παπισμού. Ιδιες μεθόδους χρησιμοποιεί και ο Βαρθολομαίος, όσο παράξενο κι αν ακούγεται. Αφού έκανε μια μακρά δέκα ημερών επίσκεψι στις Ελλαδικές μητροπόλεις, όπου δεν είχε καμμιά δουλειά, διότι οι μητροπόλεις έχουν τον επίσκοπό τους, με αίσθημα αυταρεσκείας και αυτοϊκανοποιήσεως παραδίδει στους δημοσιογράφους τις εντυπώσεις του. Ένα ανέκδοτο (δεύτερος μετά Χριστόδουλον ανεκδοτολόγος και μυθολόγος), και μια περιγραφή του θαυμασμού του λαού όχι προς το Χριστό, αλλά προς το νέο είδωλο, τον πατριάρχη Βαρθολομαίο. Και γιά να πασπαλίση στον εγωκεντρισμό και λίγη «μετριοφροσύνη» αντιδιαστέλλει:«Ο ελληνικός λαός αγαπά το ….<Βαρθολομαίο>.

Επαναλαμβάνω, όποιος κι αν είναι - δεν είναι ο Βαρθολομαίος, είναι ο εκάστοτε οικουμενικός πατριάρχης, που αποτελεί το σύμβολον (θα του ταίριαζε καλύτερα το είδωλον, αλλ’ είναι νωρίς ακόμη για τέτοιες απροκάλυπτες αποκαλύψεις και αθυροστομίες) για τον ελληνικό λαό (όχι για τους χριστιανούς), διότι (ο πατριάρχης) εκφράζει την αυτοσυνειδησία του Γένους (όχι της χριστιανικής πίστεως) και την αξιοπρέπεια του Γένους και την αρχοντιά του Γένους (όχι τη μοναδικότητα της χριστιανικής πίστεως, όχι το ύψος της χριστιανικής πίστεως. Διότι ο Βαρθολομαίος δεν είναι χριστιανός, αλλά εθνικιστής). Εζησα αυτή τη συγκίνησι παντού όπου πήγα».

Ολος αυτός ο αυτοθαυμασμός όλο αυτό το πλάσμα, προκειμένου να κτίζεται σιγά-σιγά στις συνειδήσεις του ελληνικού λαού (όχι των χριστιανών) η νέα θρησκεία, το νέο είδωλο, η θρησκεία της Ανατολής, το είδωλο του Βαρθολομαίου, έχει και το μύθο του. «Μου είπαν, αφηγείται ο Βαρθολομαίος, κατά την επίσκεψί του στην Αθήνα ότι ο μακαρίτης ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αυτός που εισήγαγε την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επισκεπτόμενος μία φορά κάποια επαρχιακή πόλι, πήρε ένα κοριτσάκι, το αγκάλιασε, το φίλησε, και το κοριτσάκι του προσέφερε ένα λουλούδι. Και το ρώτησε ο Καραμανλής: «Γιατί μου δίνεις αυτό το λουλούδι;». Και το κοριτσάκι απάντησε: «Γιατί σας αγαπώ». Και ο Καραμανλής το ξαναρώτησε: «Και γιατί με αγαπάς;». Και το κοριτσάκι, θαρρείς πως ήταν φωτισμένο από το Θεό, εκείνη την ώρα είπε: «Όταν αγαπά κανείς, δεν υπάρχει γιατί. Μη ρωτάτε γιατί σας αγαπώ!».

Ήθελε να πη δηλαδή ο «ταπεινόφρων» πάπας της Ανατολής με το μύθο ότι το κοριτσάκι είναι ο ελληνικός λαός, ο αυθόρμητος, ο αθώος, ο διαισθητικός, που έχει θεία φώτισι και καταλαβαίνει και αγαπά τη νέα θεότητα, και ο Καραμανλής, δηλαδή ο μοναδικός ηγέτης, δηλαδή ο ίδιος. Είδατε με τι ηδύποτα υπνωτίζει τις ελληνικές μάζες; Για το Χριστό και τους χριστιανούς ούτε λέξι. Αυτό θα πή ορθόδοξος πατριάρχης. Αυτό θα πή οικουμενικός. Για να μην είμαστε άδικοι αναφέρει κάποτε - κάποτε ο άνθρωπος και το Χριστό, όταν πρόκειται να εδραιώση την εξουσία του. Ασχολείται και με τους χριστιανούς, όταν πρόκειται να τους αφορίση, όπως αφώρισε το χριστιανό Σωτηρόπουλο. Και όπως θα ήθελε πολύ να αφορίση και τους Λαρισαίους, που δεν παραμυθιάζονται, αλλά είναι πολλοί και συνειδητοί και αποφασιστικοί και τους φοβάται. Αλλά γιατί απορούμε; Έχει πατέντα ο άνθρωπος, το φίλτατό του παπισμό. Από εκεί αντλεί όλες τις φαεινές ιδέες, και πρωτοβουλίες. Μόνο ο πάπας θα κάνη περιοδείες; Μόνο ο πάπας θα ιδρύη θρησκεία;

Αλλ’ ώ Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, Βασιλεύ δίκαιε. Σύ που αγαπάς το μικρό ποίμνιο και μισείς τη θρησκευτική υποκρισία του ψευτοχριστιανισμού, που είναι σε τελική ανάλυσι ασυγχώρητη βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος.
Συ που καυτηρίασες τη φάρα των φαρισαίων σταυρωτών σου, που τώρα οι ίδιοι υπό νέα μορφή σταυρώνουν τους ελαχίστους αδελφούς σου που έχουν το θάρρος να λένε ότι πιστεύουν σ’ Εσένα και όχι στο είδωλό τους, έως πότε;
Δός μας υπομονή και επιμονή. Υπομονή, όταν με αγανάχτησι βλέπουμε τα βδελύγματα της ερημώσεως να στέκωνται στον άγιο τόπο, και επιμονή και παρρησία και δύναμι να μην υποστέλλουμε του αναγγέλλειν το άγιο θέλημά σου, παρά την αμαρτωλότητά μας.

Απο το περιοδικο ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνος Δεκεμβριου 2008

Προηγμένο Μέλος

« ΨΥΧΩΦΕΛΙΜΕΣ» ΠΕΡΙΟΔΕΙΕΣ
ΤΟΥ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

Η πόρτα της Εκκλησίας της Ελλάδος άνοιξε για καλά και ο πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι πιά όχι ανεμπόδιστος αλλά και προσκεκλημένος από πολλούς μητροπολίτες στις κατά τόπους μητροπόλεις τους. Εως ότου υπήρχε το αντίπαλο δέος, τα βήματα ήταν διστακτικά και προσεκτικά. Αλλά τώρα με αρχιεπίσκοπο Αθηνών τον θαυμαστή του Ιερώνυμο, τα γεννήματα ωρίμασαν και φθάσανε τ’ αλώνια. Ο κ. Βαρθολομαίος που περιωριζόταν στο κλίμα της Βορείου Ελλάδος, τώρα πήρε τον κατήφορο και για τα νοτιώτερα διαμερίσματα. Από τη Δράμα στην Αττική, στη Ναύπακτο, στη Πάτρα, στη Λάρισα και στη Λαμία. Προς το παρόν. Αργότερα βλέπουμε….Στο μεταξύ τρέχουν πίσω του δουλικώς και αναξιοπρεπώς δύο-τρείς δεκάδες δεσποτάδες με τους παρατρεχάμενους διάκους, οδηγούς, πρωτοσυγκέλλους και όλο το δεσποτικό εσμό, για τη συμπλήρωσι του θρησκευτικού πανηγυριού.

Με το αζημίωτο, βέβαια. Τζάμπα μετακίνησι, τζάμπα αυτοκίνητα, βενζίνες, ξενοδοχεία, φαγοπότια, δώρα, πανηγύρια, προβολή, επίδειξι, στολές, βυζαντινισμοί. Έτσι διαφημίζουν την «ευσέβεια» την σήμερον ημέραν οι «εις τόπον Χριστού» επίσκοποι. Με τη χλιδή, τις δαπάνες, και την καλοπέρασι. Προσφωνήσεις, αντιφωνήσεις, δοξολογίες. Οι λόγοι του πατριάρχου προς το παρόν κολακευτικοί και δημοκοπικοί, λόγοι για το πράσινο, για το σεβασμό της φύσεως και τα τοιαύτα. Λόγοι που ακούγονται ευχάριστα και ανώδυνα από τους ανθρώπους, των οποίων οι ακοές γαργαλίζονται, αλλά και που στο βάθος τους αηδιάζουν.
Αυτή τη στιγμή τον κ. Βαρθολομαίο τον ενδιαφέρει να δώση από κοντά καλή εικόνα στον ελληνικό λαό. Να κτίση το γενικό προφίλ του. Ν’ ανεβάση τη δημοτικότητά του. Κι όταν κερδήση την κοινή γνώμη, τότε μαζί με τα οικολογικά θα «πλασάρη» και τη σχετική εισήγησι για τα οικουμενιστικά. Αυτά κυρίως τον ενδιαφέρουν. Όλα όμως έχουν τη σειρά τους. Προσφερόμενα στην ώρα τους δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα γίνουν και αυτά ευμενώς δεκτά από το λαό. Κι όταν «ανοίξη η όρεξι» του λαού, θα φανούν τα προσόντα του «καλού σερβιτόρου» και η προώθησι του επάρατου οικουμενισμού θα φαίνεται όχι σαν προπαγάνδα του κ. Βαρθολομαίου αλλά σαν αίτημα και προσδοκία του λαού.

Πονηρά πράγματα. Πού φθάσαμε, αλήθεια; Αντί ο πατριάρχης, ο πρώτος στην τάξι του κλήρου να καλέση το λαό σε μετάνοια, αντί να κηρύξη τον σώζοντα ευαγγελικό λόγο, αυτός γαργαλάει τις φρούδες αντιλήψεις του κόσμου για τη φύσι και τα οικολογικά συστήματα και φθείρει συμφθειρόμενος. Εάν συγκρίνη κανείς όλες αυτές τις κοσμικές εκδηλώσεις του κ. Βαρθολομαίου στις διάφορες πόλεις που επισκέπτεται με παρόμοιες εκδηλώσεις των πολιτικών προσώπων, δεν θα βρή καμμία διαφορά.

Εάν όμως τις συγκρίνη με μια επίσκεψι του Χριστού στην επαρχία, όπως αυτές ιστορούνται μέσα στα ιερά Ευαγγέλια, δεν θα βρή καμμία ομοιότητα, έστω κι αν ο πατριάρχης ως κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος του Χριστού θα έπρεπε ν’ ακολουθή το παράδειγμά του. Πλήρης εκκοσμίκευσι του αρχιερατικού αξιώματος. Ο Χριστός ντυμένος απλά και φτωχικά γυρνούσε με τα πόδια σε πόλεις και χωριά και μιλούσε με συμπόνια στο λαό, ανακούφιζε τους πάσχοντας από τα ψυχοσωματικά προβλήματά τους, καλούσε τους ανθρώπους στη μετάνοια, προέτρεπε για πίστι, για φιλανθρωπία, για νηστεία, για συγχώρησι. Δεν επεβάρυνε τα ταμεία των ανθρώπων. Αντιθέτως δαπανούσε για το λαό. Για χάρι του φτωχού και αδικημένου λαού έλεγξε τους ισχυρούς θρησκευτικούς και κοσμικούς άρχοντες. Κι ο σαγηνευμένος λαός ανέπεμπε δόξα στο Θεό, που τους έστειλε τέτοιον προφήτη και διδάσκαλο.

Σε τι με όλα αυτά μοιάζει η επίσκεψι του «εκπροσώπου» του Χριστού; Είναι λυπηρό την ίδια μέρα που επισκέπτεται μια πόλι να γράφουν οι εφημερίδες «ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ: Ο ΑΧΟΡΤΑΓΟΣ». Και πιο κάτω. «Ο Πατριάρχης τίναξε το παγκάρι στον αέρα». Τόσα για τα ξενοδοχεία, τόσα για τα δώρα, τόσα για τα τραπέζια, τόσα για την προετοιμασία, τόσα για γιγαντοαφίσσες. Σύνολο τόσο! Και οι ταλαίπωροι ιερείς τρέχουν πίσω και πληρώνουν από το ταμείο του ναού. Και βλέποντας το παγκάρι άδειο, εύχονται να έρθουν πιο πολλοί άνθρωποι στην Εκκλησία, για ν’ αναπληρώσουν τα …«σπασμένα» του κ. Βαρθολομαίου. Στο μεταξύ σημειώνουν οι εφημερίδες «ο μητροπολίτης Πατρών δώρισε στον κ. Βαρθολομαίο ολόχρυσο παράσημο 24 καρατίων, μεγάλης αξίας». Και σχολιάζουν: «Εδώ ουδείς είναι σε θέσι να υπολογίση το κόστος. Μεγάλη ήταν η δαπάνη και για τα δώρα, αφού ως γνωστόν, ο οικουμενικός πατριάρχης αρέσκεται σε ακριβά δώρα».

Κι όλα αυτά για λίγες ωρες. Υστερα κενό, ρουτίνα, πληρωμές λογαριασμών, σχόλια, επικρίσεις. Εύλογα διερωτάται κανείς. Ειναι πράγματι εκπρόσωπος του Χριστού, ή φαίνεται μεν, αλλ’ υπηρετεί άλλες ιδέες και άλλα σχέδια;
Αυτή είναι η αποστολή του πατριάρχου; Να δέχεται δώρα και μάλιστα ακριβά;
Ο Χριστός όπου πήγαινε δημιουργούσε ατμόσφαιρα θαυμασμού και νοσταλγίας στις ψυχές των ανθρώπων.
Ο «εκπρόσωπός» του όπου πηγαίνει δημιουργείται σκανδαλισμός και βογγυτό. Ωραίος εκπρόσωπος του Χριστού!!!

Βαρθολομαίος ο «αχόρταγος»
--------------------------------------

Ο Πατριάρχης τίναξε το παγκάρι στον αέρα
«Απερίγραπτη» χαρακτήρισε την κρίση στην παγκόσμια οικονομία ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ανάλογη κρίση ενδέχεται να αντιμετωπίσει στο άμεσο μέλλον ο μεγαλοπρεπής ναός του πολιούχου της πόλης, αφού τα παγκάρια του Αγίου Ανδρέα «τινάχτηκαν» στον αέρα με την επίσκεψη-ευλογία που πραγματοποίησε στην αχαϊκή πρωτεύουσα ο προκαθήμενος της Ορθοδοξίας.

Ο κ. Βαρθολομαίος και η συνοδεία του είχαν προσκληθεί προχθές στην Πάτρα με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό ετών από τη θεμελίωση του καθεδρικού ναού του Αγίου Ανδρέα, ένα πραγματικό στολίδι για την Αχαΐα. Τέτοιου είδους προσκλήσεις όμως συνεπάγονται και ανάλογα έξοδα, τα οποία στο μεγαλύτερο μέρος τους καλύφθηκαν από το ταμείο του ιερού ναού.
Ας δούμε τι κατέγραψε ο λογαριασμός: Στην εορτάζουσα Πάτρα βρέθηκαν και συλλειτούργησαν με τον Οικουμενικό Πατριάρχη είκοσι έξι αρχιερείς της Ελλαδικής Εκκλησίας και δύο αρχιερείς από μητροπόλεις του εξωτερικού. Οι αρχιερείς αυτοί φιλοξενήθηκαν σε ξενοδοχεία (μονόκλινα δωμάτια) της Πάτρας, με έξοδα από τα παγκάρια του ιερού ναού. Στους είκοσι έξι αρχιερείς πρέπει να προστεθούν και οι είκοσι έξι οδηγοί τους, οι οποίοι διέμειναν επίσης σε ξενοδοχεία, όπως και οι αρχιμανδρίτες και οι διάκοι. Δηλαδή, φιλοξενήθηκαν περισσότερα από εβδομήντα άτομα. Φυσικά, διαμονή χωρίς διατροφή «είναι λιβανιστήρι χωρίς λιβάνι». Τα έξοδα διαμονής και διατροφής με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς δεν είναι λιγότερα από 10.000 ευρώ. Μεγάλη ήταν η δαπάνη και για τα δώρα, αφού ως γνωστόν ο Οικουμενικός Πατριάρχης αρέσκεται σε ακριβά δώρα.

Στους αρχιερείς και τους υπόλοιπους κληρικούς προσφέρθηκαν ασημένια αναμνηστικά παράσημα καθώς και δερμάτινοι χαρτοφύλακες. Το κόστος τους υπολογίζεται τουλάχιστον σε 2.000 ευρώ.
Ο μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος στην προσπάθειά του να τιμήσει και να ευχαριστήσει τον κ. Βαρθολομαίο πρόσφερε στον Πατριάρχη του Γένους ένα ωμοφόριο και ένα πετραχήλι: χρυσοκέντητα που είχαν ράψει και κεντήσει οι μοναχές της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου Μπάλλα Πατρών. Η αξία τους, σύμφωνα με κάποιους κληρικούς, υπερβαίνει τα 8.000 ευρώ.
Επίσης, ο μητροπολίτης Πατρών δώρισε στον κ. Βαρθολομαίο ολόχρυσο παράσημο 24 καρατίων, μεγάλης αξίας. Εδώ ουδείς είναι σε θέση να υπολογίσει το κόστος.

Για την πανήγυρη αυτή δαπανήθηκαν τουλάχιστον 30.000 ευρώ σε μια χρονική στιγμή που, όπως και ο ίδιος ο Πατριάρχης επισήμανε, «μας μαστίζει απερίγραπτη οικονομική κρίση».
Το παγκάρι του μεγαλοπρεπούς ναού του Αγίου Ανδρέα μετά από αυτή την όμορφη και πανάκριβη εκδήλωση μάλλον αντιμετωπίζει πρόβλημα και, όπως είπαν κληρικοί που βρέθηκαν στην Πάτρα, «μακάρι στο πανηγύρι του αγίου στο τέλος του μήνα να έρθουν περισσότεροι πιστοί για να καλυφθούν τα έξοδα».

Συγκεκριμένα, στην Πάτρα βρέθηκαν οι αρχιερείς Ηλείας Γερμανός, Υδρας Εφραίμ, Φωκίδος Αθηναγόρας, Χίου Διονύσιος, Νικοπόλεως Μελέτιος, Περιστερίου Χρυσόστομος, Πειραιώς Σεραφείμ, Λαρίσης Ιγνάτιος, Ζακύνθου Χρυσόστομος, Μεσσηνίας Χρυσόστομος, Τριφυλίας Χρυσόστομος, Σάμου Ευσέβιος, Δημητριάδος Ιγνάτιος, Θεσσαλιώτιδος Κύριλλος, Ν. Σμύρνης Συμεών, Κορίνθου Διονύσιος, Αιτωλίας και Ακαρνανίας Ιερόθεος, Μυτιλήνης Ιάκωβος, Θηβών Γεώργιος, Ζιχνών Ιερόθεος, Μαντινείας Αλέξανδρος, Αρτης Ιγνάτιος, Νικαίας Αλέξιος, Μηθύμνης Χρυσόστομος, Μύρων Χρυσόστομος, Ισπανίας Πολύκαρπος, Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος.

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ 6/11/2008 www.espressonews.gr

Απο το περιοδικο ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνος Δεκεμβριου 2008

Νέο Μέλος

῾Ο πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης4,
ὡς ὄργανον «ξένων ἐπιθυμιῶν καὶ σκοπῶν»

ΕΝ ΕΤΕΙ 1967 ἡ «Συντακτικὴ ᾿Επιτροπὴ τοῦ Τεκτονικοῦ Δελτίου
ἀνέθεσεν» εἰς τὸν Μασῶνον ᾿Αλεξ. ᾿Ι. Ζερβουδάκην νὰ συντάξῃ
μίαν μελέτην «ποὺ νὰ σκιαγραφῆ ἕνα ἀκόμη φωτεινὸ ἄστρο, ποὺ
ἐλάμπρυνε καὶ κατηύγασε τὸν οὐρανὸ τῆς ῾῾᾿Ορθοδόξου ῾Ελληνικῆς
᾿Εκκλησίας᾿᾿»5.
῾Ο ᾿Α. ᾿Ι. Ζερβουδάκης πράγματι συνέγραψε μίαν λίαν ἐκτενῆ καὶ
ἀξιόλογον ἐξ ἀπόψεως ἱστορικῆς βιογραφίαν τοῦ πατριάρχου Μ. Μ.,
ἀνερχομένην εἰς εἰκοσιπέντε σελίδας, ἐξ᾿ ἧς ἀναδημοσιεύομεν ἕνα
μικρὸν τμῆμα, τὸ ὁποῖον βεβαίως ὁμιλεῖ ἀφ᾿ ἑαυτοῦ καὶ δὲν χρήζει
σχολίων ἡμετέρων.
Πάντως ἀξίζει νὰ σημειωθῇ εἰσαγωγικῶς, ὅτι ὅσα γράφει ὁ ᾿Α. ᾿Ι.
Ζ. εἶναι πέρα πάσης ἀμφισβητήσεως καὶ δι᾿ ἄλλους λόγους, ἀλλὰ
καὶ διότι - τὸ πλέον σοβαρὸν - εἶχε προσωπικὴν πεῖραν τῆς μασω-
νικῆς ἰδιότητος τοῦ Μ. Μ.
῾Η μαρτυρία του εἶναι λίαν εὔγλωττος: ῾Ο ᾿Α. ᾿Ι. Ζ. συνήντησε τὸν
Μ. Μ. εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν κατὰ τὰς τραγικὰς ἡμέρας τοῦ
1922, ὡς μέλος τριμελοῦς ἐπιτροπῆς, καὶ συνεζήτησε μαζί του.
«Φεύγοντας», λέγει ὁ ᾿Α. ᾿Ι. Ζ., «τὸν ἀποχαιρέτησα σὰν τέκτων ἕνα
τέκτονα. Μοῦ χαμογέλασε καὶ μοῦ εἶπε ῾῾βλέπω ὅτι μὲ καταλαβαίνε-
τε᾿᾿! ῾Η ἀνάμνηση αὐτὴ μὲ παρεκίνησε ν᾿ ἀναλάβω τὴν ἐντολὴ τῆς
συντακτικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ Δελτίου μὲ ἀπόφαση νὰ παρουσιάσω
τὸν ἀδ.·. μας...»5.
Καὶ καταλήγει τὸ πολυσέλιδον ἄρθρον:
«Μὲ τὶς ψυχικὲς ἀρετὲς ποὺ ἦταν προικισμένος ὁ
Μελέτιος, μὲ τὴν τετράγωνη λογική του, τὸ ἀνεξάρτητο
καὶ ἀπαλλαγμένο ἀπὸ μικρότητες μυαλό του, δὲν εἶναι
παράξενο ὅτι βρέθηκε ἕτοιμος νὰ δεχθῇ καὶ τὸ τεκτ.·.
φῶς.
Τὴν πρώτη φορὰ ποὺ πέρασε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινού-
πολη (1906), γνωρίστηκε μὲ τέκτονες. Συνεζήτησε μαζί
τους καὶ τοὺς ἐντυπωσίασε μὲ τὸ κριτικὸ καὶ εὐθύ του
πνεῦμα, μὲ τὶς γνώσεις καὶ τὶς γνῶμες του ἐπάνω στὰ
διάφορα ἐγκυκλοπαιδικά, γενικά, ἐκκλησιαστικὰ καὶ θρη-
σκευτικὰ ζητήματα. Αὐτοὶ ἐνδιαφέρθηκαν νὰ μάθουν ποιὸς
ἦταν καὶ τὶ εἶχε κάμει ἕως ἐκείνη τὴ στιγμή. ῞Οσα ἔμα-
θαν τοὺς παρακίνησαν νὰ τοῦ ὑποβάλουν, ἔντεχνα, τὴ
δεύτερη φορὰ ποὺ ξαναβρέθηκε στὴν Πόλη, τὴν ἰδέα νὰ
γίνῃ τέκτων. Φαίνεται ὅτι, στὴν περίπτωση αὐτή, οἱ Τέ-
κτονες, μέλη τοῦ ῾Ελληνικοῦ Πολιτικοῦ Συνδέσμου Κων-
σταντινουπόλεως, μὲ τοὺς ὁποίους συνεργάζονταν τότε
ὁ Μελέτιος γιὰ τὸ φλέγον ζήτημα τῶν ᾿Αραβοφώνων ὀρ-
θοδόξων (1908), ἐνέργησαν σωστά, ὥστε τὸ ἐρευνητικὸ
καὶ φιλοπερίεργο πνεῦμα τοῦ Μελετίου, ποὺ εἶχε ἕως
τότε πολλὰ ἀκούσει γιὰ τοὺς μασώνους στὴ Κύπρο καὶ
ἀλλοῦ, νὰ ζητήσῃ ἀπὸ τοὺς συνεργάτες του, ποὺ ἐκτι-
μοῦσε, νὰ τοῦ δώσουν πληροφορίες γιὰ τὸν Τεκτονισμό,
καὶ ἀφοῦ τοὺς ἄκουσε, ν᾿ ἀποφασίσῃ, μὲ τὴ γνωστὴ
ὁρμητικότητα καὶ ἀποφασιστικότητά του νὰ μιμηθῇ τὸ
παράδειγμα τόσων ἄγγλων καὶ ἄλλων ξένων ἐπισκόπων
καὶ νὰ ζητήσῃ νὰ γνωρίσῃ καὶ μυηθῇ καὶ αὐτὸς στὰ
μυστήρια ποὺ κρύβονται στὸν Τεκτονισμό !
Τὸν ἔφεραν τότε στὴ Στοὰ ῾῾ ῾Α ρ μ ο ν ί α ᾿᾿, ὑπ᾿ ἀριθ.
44 6, τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ποὺ εἶχε συγκεντρώσει
στοὺς κόλπους της τὴν ἀφρόκρεμα τοῦ ἐκεῖ ἑλληνισμοῦ,
ὅ,τι καλύτερο σὲ γράμματα, ἐπιστῆμες καὶ δύναμη διέ-
θετε τότε τὸ ἑλληνικὸ στοιχεῖο στὴν Πόλη καί, ἡ ὁποία,
κατὰ ἕνα τρόπο, μὲ τὰ μέλη της, ποὺ βρίσκονταν σὲ
κάθε ὀργάνωση κοινοτική, ἐθνικὴ ἤ ἄλλη, οὐσιαστικὰ
ἐπηρέαζε τὴν ἑλληνικὴ ζωή. Ζήτησαν ἀπὸ τὴν τότε Μεγ.·.
᾿Αν.·. τῆς ῾Ελλάδος τὴν ἄδειαν νὰ τὸν μυήσουν καὶ ὅταν
τὴν ἔλαβαν, ὁ Μελέτιος δέχθηκε καὶ τὸ τεκτ.·. φῶς κατὰ
Τὸ ὑπ᾿ ἀριθ. 71/᾿Ιανουάριος-Φεβρουάριος 1967 τεῦχος τοῦ
περιοδικοῦ «Τεκτονικὸν Δελτίον», «῎Οργανον τῆς Μεγάλης Στοᾶς
τῆς ῾Ελλάδος», εἰς τὰς σελίδας 25-50 τοῦ ὁποίου ἐδημοσιεύθη
τὸ ἄρθρον τοῦ ᾿Αλεξ. ᾿Ι. Ζερβουδάκη, «Διάσημοι Τέκτονες: Μελέτιος Μεταξάκης».
τὶς ἀρχὲς τοῦ 1909. Παραμένει στὴν Πόλη ἕνα χρόνο
ἀκόμη καὶ μελετᾷ μὲ πάθος τὴν τεκτ.·. διδασκαλία, ποὺ
τοῦ ἐπέτρεψε νὰ χαράξῃ μὲ πραγματικὰ τεκτ.·. τρόπο,
ὅλες του τὶς πράξεις καὶ τὰ λόγια, ὅπως εἴδαμε κατὰ τὴ
σύντομη ἐξιστόρηση τῆς δράσης του. Σὲ κάθε περίπτω-
ση, ἡ δικαιοσύνη καὶ οἱ πραγματικὲς τεκτ.·. ἀρετές, θἄ-
λεγε κανείς, φυσικὰ καὶ αὐθόρμητα τὸν ὡδηγοῦσαν τὶ
νὰ πῇ πῶς νὰ ἐνεργήσῃ. Τρανὸ παράδειγμα στὴν ἐπί-
δραση ποὺ ἔχει ὁ Τεκτ.·. στὴ διαμόρφωση τοῦ χαρακτῆ-
ρα τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν αὐτὸς ψυχικὰ εἶναι προετοιμα-
σμένος νὰ δεχθῇ, τὰ διδάγματά του, ὅταν δηλ. εἶναι
γεννημένος τέκτων, ὅπως ἦταν ὁ Μελέτιος.
῾Ο ἀδ.·. Μελέτιος, μετὰ τὴ μύησή του παρακολουθοῦ-
σε τὶς ἐργασίες καὶ τὴ δράση τοῦ Τεκτ.·. παντοῦ ὅπου
βρέθηκε στὴν πολυτάραχη ζωή του, καὶ οἱ περιστάσεις
καὶ τὸ περιβάλλον τοῦ τὸ ἐπέτρεπαν 7.
῾Ο γράφων, ὅταν μοῦ ἔγινε ἡ τιμὴ νὰ ἰδῶ μὲ τὴ σειρἀ
μου τὸ τεκτ.·. φῶς στὴ Σ.·. Στ.·. ῾῾῾Α ρ μ ο ν ί α ᾿᾿,
ἐνθυμοῦμαι μὲ πόση ὑπερηφάνεια καὶ χαρὰ ὅλοι οἱ ἀδ.·.
της μιλοῦσαν γιὰ τὴ μύηση τοῦ τότε ἐψηφισμένου Πα-
τριάρχη Μελετίου, στὴ Στ.·. μας. Καὶ θὰ ἐνθυμοῦμε πάν-
τοτε τὴν ἐξήγηση ποὺ ἔδωκε στὴν ἀπορία μου, γιατὶ
πρέπει οἱ ἀδ.·. νὰ κρατοῦμε μυστικὴ αὐτὴ τὴ μύηση, ὁ
φίλτ.·. μου ἀδ.·. Δημ. Ξανθός, ποὺ μὲ χειραγώγησε ν᾿
ἀντιληφθῶ ὀρθὰ καὶ προωθήσω τὴν πραγματικὴ ἐσωτε-
ρική μου μύηση.
᾿Ολίγοι εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ σὰν τὸν ἀδ.·. Μελέτιο, δέ-
χθηκαν τὸν Τεκτ.·. καὶ τὸν ἔκαμαν βίωμά των. Καὶ ὑπῆρ-
ξε πραγματικὴ ἀπώλεια ὅτι τόσο γρήγορα ἀνακλήθηκε
ἀπὸ τὸν Μ.·.Α.·.Τ.·.Σ.·. στὴν Αἰων.·. ᾿Αν.·., πρὶν ὁλοκληρώσῃ
τὰ ἔργα μὲ τὰ ὁποῖα ἐστεφάνωσε τὸ πέρασμά του ἀπὸ
τὸν κόσμο μας»8.

Διαχειριστής

Ναι, το "φωτεινό μας το αστερι", σωστα το επισημαινουν......οι "αδελφοί .·."...
Υπευθυνος μαζι με τον αλλο τον τρισκαταρατο τον Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, για το ημερολογιακό ζήτημα και το σχίσμα που ακόμα ταλανίζει την Ορθοδοξία μας.
Ευχαριστούμε justine για το ντοκουμεντο που παραθέτεις. Αναρωτιέμαι μόνον....με βαση αυτό βεβαια, αν δεν τον έπαιρνε τοσο γρηγορα ο διαολ...συγγνωμη ο Μ.·.Α.·.Τ.·.Σ στην "αιωνια ανατολή", τι άλλα κακα θα εστηνε για τον τόπο μας..... :roll:

» Ιστορική αποστολή από τη NASA
» Φοινικικό "αλφάβητο" μια ιστορική απάτη