ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ: ενα ατιμωρητο εγκλημα...

Ένας ακήρυχτος πόλεμος


Ένας πραγματικός πόλεμος έχει κηρυχτεί εναντίον των εμβρύων, τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς. Είναι ένας πόλεμος που διεξάγεται εδώ και δεκαετίες και όσο περνάνε τα χρόνια τα θύματά του αυξάνουν. Δεν διεξάγονται διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του, όπως γίνεται με άλλους πολέμους ... Ένας πόλεμος σιωπηρός, για τον οποίον καμία εφημερίδα δεν αναφέρει, με τον οποίο κανένας τηλεοπτικός ή ραδιοφωνικός σταθμός δεν ασχολείται, αν και υπάρχουν καθημερινά εκατοντάδες θύματα (και εκατοντάδες χιλιάδες σε παγκόσμιο επίπεδο) — πολύ περισσότερα απ’ όσα θα είχε ένας πραγματικός στρατιωτικός πόλεμος!



Ο “πόλεμος” των αμβλώσεων στην Ελλάδα έχει πάρει κολοσσιαίες διαστάσεις τα τελευταία 22 χρόνια (από το 1986 που νομιμοποιήθηκαν): ο μέσος όρος εκτρώσεων κάθε χρόνο σύμφωνα με κάποιες στατιστικές ανέρχεται σε περίπου 350.000 ! Αυτό σημαίνει 23.000 εκτρώσεις κάθε μήνα, ή για να το μεταφράσουμε σε ημερήσια βάση (με 22 εργάσιμες μέρες το μήνα) : Πανω απο 1.000 εκτρώσεις την ημέρα ! ! !

Είναι ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά εκτρώσεων στον κόσμο και το μεγαλύτερο σε χώρες της Δύσης (ΗΠΑ, Δυτική Ευρώπη). Σε χώρες του Τρίτου κόσμου (Λατ. Αμερική, πρώην ΕΣΣΔ, Κίνα) υπάρχουν ακόμα μεγαλύτερα ποσοστά που όμως οφείλονται στην έλλειψη πληροφόρησης σχετικά με μεθόδους αντισύλληψης/προφύλαξης, είτε, το συνηθέστερο, στην αδυναμία εφαρμογής αντισύλληψης/προφύλαξης λόγω μεγάλης φτώχειας.

Στη σημερινή Ελλάδα όμως ούτε φτώχεια ούτε άγνοια υπάρχει σε σχέση με την αντισύλληψη/προφύλαξη, άρα το τεράστιο αυτό ποσοστό είναι τελείως αδικαιολόγητο. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι έχουμε μόνο 100.000 γεννήσεις το χρόνο, τότε καταλαβαίνουμε ότι έχουμε 3 εκτρώσεις στις 4 εγκυμοσύνες !!! Αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη αντιστοιχία εκτρώσεων-εγκυμοσυνών παγκόσμια (... μία ακόμα θλιβερή πρωτιά της χώρας μας!) Από τα 4 έμβρυα μόνο το ένα γλυτώνει, τα άλλα τρία στερούνται του δικαιώματος της ζωής !!!





Ισοδυναμεί η έκτρωση με φόνο;



Ας εξετάσουμε όμως το πρόβλημα από την αρχή. Είναι η έκτρωση φόνος μίας ανθρώπινης ζωής;

Στο ερώτημα αυτό όλα τα Δόγματα της Χριστιανικής θρησκείας (Ορθόδοξων, Καθολικών, Διαμαρτυρόμενων) απαντούν καταφατικά. Και όχι μόνο ο Χριστιανισμός, αλλά και ο Ιουδαϊσμός, ο Μουσουλμανισμός, και όλες οι θρησκείες, απ’ την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, καταδικάζουν την έκτρωση, θεωρώντας την ισοδύναμη με φόνο γιατί σέβονται το έμβρυο ως ανθρώπινη προσωπικότητα. Ποιά είναι όμως η άποψη και η στάση των μη-θρησκευόμενων ανθρώπων σήμερα;

Η συνήθης, βολική άποψη — για να καθησυχάζει συνειδήσεις — που έχει διαδοθεί πλατιά, είναι ότι το έμβρυο αποτελεί μέρος του σώματος της μητέρας, και άρα η γυναίκα που έχει δικαίωμα να κάνει ότι θέλει με το σώμα της, μπορεί και να αποφασίσει να κάνει έκτρωση, να “αποβάλλει ένα τμήμα του σώματός της”, όπως θα λέγαμε πιο “εξευγενισμένα”. Αυτή δυστυχώς είναι μια ωραιοποίηση της βαρβαρότητας, μία δικαιολόγηση του σκληρού συμφέροντος και του εγωισμού του ανθρώπου.

Η απλή αλήθεια — που δεν χρειάζεται κάποιος ιδιαίτερες επιστημονικές γνώσεις για να την καταλάβει — είναι ότι το έμβρυο δεν είναι τμήμα του σώματος της γυναίκας, αλλά ένα άλλο σώμα, ένα ανεξάρτητο σώμα, που τρέφεται και αναπτύσσεται από το σώμα της γυναίκας. Το έμβρυο είναι ένας άλλος οργανισμός, και φυσικά μία άλλη ψυχή, ένα διαφορετικό πνεύμα από τη γυναίκα-μητέρα του. Το ότι τρέφεται από αυτήν δεν σημαίνει ότι είναι μέρος του οργανισμού της, γιατί και μετά τη γέννησή του το βρέφος συνεχίζει να τρέφεται τους πρώτους μήνες αποκλειστικά από τη μητέρα του. Αφού λοιπόν το έμβρυο δεν είναι μέλος του σώματος της γυναίκας, αλλά ένας ανεξάρτητος άνθρωπος, δεν είναι στην εξουσία της μητέρας να το αποκόψει, όπως ακριβώς και δεν έχει δικαίωμα να θανατώσει το νεογέννητο βρέφος της για κανένα λόγο. Η έκτρωση δεν είναι “αφαίρεση ενός τμήματος του σώματος της γυναίκας”, αλλά “αφαίρεση ενός ανθρώπου που τρέφεται από τη γυναίκα”.

Εφόσον ο φόνος ορίζεται ως “αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής” και το έμβρυο είναι μια ανθρώπινη ζωή, άρα η έκτρωση ισοδυναμεί με φόνο, είναι φόνος. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια, χωρίς καμία ωραιοποίηση. Η έκτρωση είναι φόνος και μάλιστα ενός αθώου, ενός παιδιού, ενός ανυπεράσπιστου ανθρώπου, ενός ανθρώπου που δεν μπορεί να αμυνθεί ή να αντιδράσει με κάποιον τρόπο, ούτε καν να φωνάξει ... Είναι ένας φόνος σιωπηρός, κρυμμένος, τίποτα δε φαίνεται, γιατί ο άνθρωπος που φονεύεται κατοικεί “εν τω κρυπτώ, στα κατώτατα της γης”. Κανένας δεν τον βλέπει, κανένας δεν τον ακούει, κανένας δεν τον ξέρει, κανένας δεν νοιάζεται γι’ αυτόν ... Είναι μόνο μια ανεπιθύμητη παρουσία, μια ζωή που μας εμποδίζει, που μας δημιουργεί προβλήματα, ένας άνθρωπος που πρέπει να βγει απ’ το δρόμο μας ...

Θεωρίες φτιάχνονται πολλές, λόγια ακούγονται μεγάλα, ελαφρυντικά επινοούνται ποικίλα, όλα για να καθησυχάσουν τη συνείδηση της μητέρας, του πατέρα, των συγγενών, του γιατρού, της κοινωνίας μας, του πολιτισμού μας ¾ του τόσο υποκριτικού και σκληρού, του τόσο “ευαίσθητου” για τα ανθρώπινα δικαιώματα ...

Αν το έμβρυο θανατωθεί μόλις βγει από την κοιλιά της μητέρας του, αυτό θεωρείται φόνος, έγκλημα και μάλιστα πολύ αποτρόπαιο. “Νεαρή μητέρα σκότωσε το μωρό της”, γράφουν τότε οι εφημερίδες με φρίκη και αποτροπιασμό, ενώ κάθε μέρα σκοτώνονται εκατοντάδες μωρά και κανείς δεν γράφει γι’ αυτά ! Ποιά λογική, ή μάλλον ποιός παραλογισμός κρύβεται πίσω από αυτό; Η δικαιολογία ότι το έμβρυο μέχρις ότου γεννηθεί δεν είναι άνθρωποςž μέχρις ότου βγει από τη μήτρα και έρθει στο φως δεν θεωρείται άνθρωπος. Αυτός είναι ένας αυθαίρετος ορισμός που δίνουν σύγχρονοι γιατροί ή νομικοί. Αυτή η μηχανιστική αντίληψη περί ανθρώπου βασίζεται στην υλιστική επιστήμη και στη μηχανοκρατική αντίληψη της ζωής που άρχισε να διαμορφώνεται από τον 18ο αιώνα, και δυστυχώς μέχρι και σήμερα αποτελεί τη βάση της ιατρικής και νομικής αντιμετώπισης του ανθρώπου και του εμβρύου.

Βέβαια πρέπει να πούμε πως η Διακήρυξη της Γενεύης επιβάλλει στους γιατρούς να προστατεύουν την ανθρώπινη ζωή “από την ώρα της συλλήψεως, έστω και κάτω από απειλή”. Αν και οι περισσότεροι γυναικολόγοι, για λόγους συμφέροντος, πραγματοποιούν εκτρώσεις, υπάρχουν κάποιοι που αντιτάσσονται σ’ αυτές. Για παράδειγμα ο Γάλλος καθηγητής γυναικολογίας Λεζέν, ο οποίος δήλωσε: “Οπως όλοι οι επιστήμονες που παρατηρούν αμερόληπτα τα βιολογικά φαινόμενα, είμαι πεπεισμένος ότι το ανθρώπινο ον αρχίζει με τη γονιμοποίηση. Απ’ αυτό έπεται ότι η σκόπιμη εξάλειψη ενός εμβρύου, οιασδήποτε ηλικίας, ισοδυναμεί με φόνο ανθρώπινου όντος”.

Αίτια του προβλήματος και ευθύνες



Ο κυριότερος λόγος που γίνονται εκτρώσεις δεν είναι η άγνοια, αλλά το συμφέρον: Μας συμφέρει να απαλλαγούμε από τις ευθύνες μας, είτε για λόγους κοινωνικούς, είτε προσωπικούς, είτε οικογενειακούς, είτε οικονομικούς κλπ. Στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για νεαρές κοπέλες που ζουν με τους γονείς τους, και κινούνται σε ένα ασφυκτικό κοινωνικό περιβάλλον ¾ όχι πραγματικά ηθικό, αλλά υποκριτικό. Οι γονείς τους, οι συγγενείς τους, οι γείτονες, ακόμα και οι φίλοι δεν ανέχονται την ιδέα της εγκυμοσύνης, δεν μπορούν να συγχωρέσουν το παραστράτημα της νεαρής κοπέλας, “ντρέπονται την κοινωνία” ... Καλύτερα λοιπόν να πεθάνει ένας άνθρωπος, παρά να υποφέρουμε τη “ντροπή”, αλλά και τις οικονομικές και πρακτικές επιβαρύνσεις ... Οι σημερινοί άνθρωποι, οι άνθρωποι που έχουν μάθει μόνο για δικαιώματα και όχι για υποχρεώσεις και καθήκοντα, είναι ιδιαίτερα ανεύθυνοι. Ακόμα και παντρεμένα ζευγάρια καταφεύγουν στην έκτρωση, όχι γιατί έχουν κανένα άλλο πρόβλημα, αλλά γιατί βαριούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να “μπουν σε νέους μπελάδες” ...

Δεν σκεφτόμαστε τη ζωή που μέλλει να έρθει στον κόσμο, αλλά το δικό μας πρόβλημα που ανακύπτει με την απρόσμενη εγκυμοσύνη : Τί θα γίνει με μένα, τί θα πουν για μένα, τί θα κάνω εγώ, πως θα μπορέσω εγώ, πώς θα ζήσω εγώ ; Εγώ ... Για τον άλλον, γι’ αυτόν που βρίσκεται μέσα; Τί να γίνει; Θα πρέπει να θυσιαστεί για να μπορέσω Εγώ ... Πρόκειται λοιπόν για μια θυσία στο Εγώ, για μια ανθρωποθυσία στο Εγώ, ή από θρησκευτική άποψη θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για μια θυσία στον Θεό του Εγώ, που ξέρουμε ποιός είναι ...



Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε άλλα για τις αιτίες των εκτρώσεων, όλοι μας τις καταλαβαίνουμε. Αυτό που πρέπει να τονίσουμε όμως είναι οι ευθύνες: όχι μόνο της γυναίκας-εγκύου, αλλά και του άνδρα της ή συντρόφού της, ο οποίος είναι συνυπεύθυνος για τη θανάτωση του εμβρύου. Στην περίπτωση δε μίας άγαμης νεαρής εγκύου (συνήθως ανήλικης), τεράστιες ¾ ακόμα μεγαλύτερες και από τις ευθύνες της κοπέλας που κάνει έκτρωση ¾ είναι οι ευθύνες των γονέων της, και κατ’ επέκταση όλου του κοινωνικού της περιβάλλοντος.





Η γυναίκα μετά την έκτρωση



Εκεί που συμφωνούν όλοι οι γιατροί και ψυχολόγοι, άσχετα αν είναι υπέρ ή κατά των εκτρώσεων, είναι στις πολύ άσχημες επιπτώσεις που έχει η έκτρωση πάνω στην υγεία της γυναίκας, σωματική και ψυχική. Σωματικά, αυξάνονται οι πιθανότητες μελλοντικής στειρότητας και αποβολής σε μελλοντική εγκυμοσύνη. Ψυχολογικά, η γυναίκα κατέχεται από έντονα συναισθήματα ενοχής, πένθους, κατάθλιψης, που προσπαθεί να τα απωθήσει και έτσι δημιουργεί υποσυνείδητα ψυχικά τραύματα που μπορεί να τη συνοδεύουν σ’ όλη της τη ζωή. Οι δυνάμεις της ζωής και της μητρότητας, που ο Θεός έχει βάλει μέσα στην ψυχή της γυναίκας, και οι οποίες ενεργοποιούνται ιδιαίτερα όταν είναι έγκυος, δολοφονούνται στην κυριολεξία, όταν γίνεται έκτρωση. Ετσι η γυναίκα, χωρίς να το συνειδητοποιεί, υφίσταται πολλές οδυνηρές ψυχολογικές συνέπειες. Γι’ αυτό, ενώ όπως είπαμε συνυπεύθυνος είναι και ο άνδρας-πατέρας και άλλοι, η γυναίκα είναι αυτή που πραγματικά υποφέρει και υφίσταται όλες τις ψυχοσωματικές συνέπειες.

Εάν πιστεύουμε στον Λόγο του Θεού, πρέπει να έχουμε υπόψη μας και κάτι άλλο πολύ σημαντικό σχετικά με τις συνέπειες, πέρα απ’ αυτά που λέει η επιστήμη. Οπως φαίνεται από πολλά περιστατικά στη Βίβλο μία αρχή αντισταθμίσματος και στον φυσικό και στον πνευματικό κόσμο: το αίμα του φόνου εξισορροπείται με το αίμα του φονέως. Πως γίνεται αυτό στην περίπτωση της έκτρωσης; Ίσως με το πεθάνει κάποιο άλλο παιδί στην οικογένεια, ίσως με την αποβολή ενός μελλοντικού εμβρύου. Οι αποβολές που συχνά συμβαίνουν, εκτός από φυσικούς λόγους μπορεί να έχουν και πνευματικούς, δηλ. μπορεί να είναι συνέπειες της αμαρτίας κάποιας προηγούμενης έκτρωσης. Η κατάρα — η κακή συνέπεια της αμαρτίας — του αθώου χυμένου αίματος, ακολουθεί τη ζωή αυτών που είναι υπεύθυνοι για εκτρώσεις. Μέσα στην Αγία Γραφή βλέπουμε πολλά περιστατικά που η κατάρα για το άδικα χυμένο αίμα ξέσπασε, πολλές φορές πολύ καιρό μετά, και είχε σαν αποτέλεσμα να πληρωθεί ένας φόρος αίματος για να εξισορροπηθεί το κακό που είχε γίνει. Γι’ αυτό πρέπει πάντα να προειδοποιούμε, όσο σκληρό και αν ακούγεται, για το ενδεχόμενο μελλοντικών θανάτων σαν συνέπεια των εκτρώσεων.

Και η μόνη λύση για να αποφευχθούν μελλοντικές συνέπειες, αν έχει ήδη γίνει η έκτρωση, είναι η μετάνοια, η αποκήρυξη της αμαρτίας, και η πίστη στο αίμα του Ιησού Χριστού, ο οποίος έχει πάρει και τις αμαρτίες και τις συνέπειες των αμαρτιών μας πάνω στον σταυρό του Γολγοθά.





Το μέγεθος της υποκρισίας και η έλλειψη αγάπης



Αυτό που φανερώνει το γεγονός των εκτρώσεων που γίνονται στο σημερινό “πολιτισμένο” κόσμο μας, είναι το μέγεθος της υποκρισίας των σημερινών ανθρώπων. Αγωνίζονται πολλές φορές για τον τερματισμό των πολέμων, για την προστασία της φύσης και των ζώων, αλλά ποτέ για την προστασία των αγέννητων ανθρώπων (μόνον άνθρωποι της θρησκείας συνήθως αγωνίζονται γι’ αυτήν). Ο πολιτισμός μας για να απαλάσσεται εύκολα απ’ τους αγέννητους ανθρώπους έχει εφεύρει πολλές ιατρικές μεθόδους, και έχει δώσει πλήρη νομική συγκατάθεση, για την οποία μάλιστα έγιναν πολυχρόνιοι αγώνες σε πολλές δυτικές χώρες. Το μέγεθος της υποκρισίας του σημερινού ανθρώπου είναι αφάνταστο : θυσιάζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τα πολιτικά δικαιώματα, ακόμα και για τα δικαιώματα των αγρίων ζώων, αλλά δεν τον ενδιαφέρουν τα δικαιώματα των αθώων και ανυπεράσπιστων βρεφών, των εμβρύων !

Γι’ αυτό, πολύ χαρακτηριστικά παρατήρησε η Μητέρα Τερέζα της Καλκούττα : “Το ολοκαύτωμα των εκατομμυρίων παιδιών που δολοφονούνται κάθε χρόνο μέσα στα σπλάχνα της μητέρας τους, δεν είναι εξίσου σπουδαίο με ένα ενδεχόμενο πυρηνικό ολοκαύτωμα; Η έκτρωση είναι ο χειρότερος εχθρός της ειρήνης, διότι εάν μια μητέρα μπορεί ελεύθερα να σκοτώσει το παιδί της, οι άνθρωποι που έχουν παύσει να σέβονται τη ζωή, μπορούν πολύ ευκολότερα να σκοτώσουν οι μεν τους δε”.



Τελικά, η έλλειψη αγάπης που υπάρχει μέσα στη ψυχή του ανθρώπου, και η οποία σκεπάζεται με ωραία λόγια, ευγενείς διακηρύξεις και φιλοσοφίες, είναι η αιτία για τον φόνο εκατομυρίων παιδιών κάθε χρόνο (40-60 εκατομμύρια περίπου!)



Ο Ιησούς Χριστός μάς δίδαξε πως να αγαπήσουμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας: θα πρέπει να φερόμαστε στους ανθρώπους όπως θέλουμε εκείνοι να φέρονται σε εμάς. Θα ήθελε κανείς να τον σκοτώσουν ; Και μάλιστα πριν προλάβει να έρθει στη ζωή, πριν να έχει καν τη δυνατότητα να ζήσει, έστω και για λίγο ;

Τότε γιατί, όσο σοβαρός και να είναι ο λόγος, να στερήσει τη δυνατότητα της ζωής σε κάποιον άλλο ;

Γιατί να μην αγαπήσει τον πλησίον του, όταν μάλιστα αυτός ο “πλησίον” είναι τόσο πλησίον, τόσο κοντά: είναι μέσα του ! Είναι παιδί του !

Αντιμετώπιση του προβλήματος



Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε κάποιες γενικές κατευθύνσεις για την πρακτική αντιμετώπιση του προβλήματος. Γιατί όσο και να πείσουμε τους ανθρώπους για την φρικτή αυτή πράξη, δεν παύουν να υπάρχουν τεράστια πρακτικά εμπόδια, ιδιαίτερα στην ελληνική κοινωνία, που καθιστούν πολλές φορές σχεδόν αδύνατη την αποφυγή της έκτρωσης, ή απαιτούν τεράστιο αγώνα και πραγματικό ηρωισμό από μέρους της μητέρας για να κυοφορήσει και να φέρει στον κόσμο έναν άνθρωπο.

Για παράδειγμα, τι μπορεί να κάνει μια ανήλικη κοπέλα (ηλικίας 15 ή 16 ετών) που μένει έγκυος, και η οποία ζει με τους γονείς της και σ’ ένα στενό κοινωνικό περιβάλλον (χωριού-επαρχίας), που διακατέχεται από υποκρισία και σκληρότητα απέναντι στις άγαμες μητέρες; Μια τέτοια κοπέλα είναι πολύ δύσκολο όχι μόνο να κρατήσει το παιδί μετά τη γέννησή του, αλλά ακόμη και το να φανερώσει ότι είναι έγκυος και να θέλει έστω να γεννήσει το παιδί και μετά να το αφήσει, θα της δημιουργήσει ένα τρομερό πόλεμο. Τί γίνεται στη περίπτωση μιας κοπέλας, ώριμης σε ηλικία, η οποία είναι σχετικά ανεξάρτητη από γονείς και περιβάλλον, αλλά η εγκυμοσύνη θα της δημιουργήσει πολλά προβλήματα (π.χ. οικονομικά, απώλεια εργασίας) ή που έχει ψυχολογικά προβλήματα και δεν μπορεί να αντέξει το μεγάλωμα ενός παιδιού ; Ή πως μπορεί μια φτωχή οικογένεια, που δυσκολεύεται πολύ να αναθρέψει τα παιδιά που ήδη έχει, να φέρει στον κόσμο ένα παιδί ακόμη; Τί γίνεται αν η ιατρική έχει διαγνώσει για ένα έμβρυο ότι θα γεννηθεί σωματικά ή διανοητικά ανάπηρο;

Η γενική απάντηση σε τέτοιου είδους προβλήματα δεν αφορά τόσο το τί θα γίνει μετά τη γέννηση του παιδιού, αλλά ότι πρέπει οπωσδήποτε, με κάθε θυσία, να διατηρηθεί η ζωή του εμβρύου και να γεννηθεί. Από εκεί και μετά, αν και αναμφισβήτητα το καλύτερο είναι να μείνει το παιδί κοντά στη μητέρα του, υπάρχουν και άλλες δυνατότητες, π.χ. να δοθεί για υιοθεσία, ή σε κάποιο ίδρυμα. Είναι καλύτερο ακόμα και να εγκαταλειφθεί τελείως ένα νεογέννητο βρέφος, παρά να θανατωθεί πριν γεννηθεί, χάριν οποιασδήποτε σκοπιμότητας. Εχουμε πολλά παραδείγματα, και από την ιστορία και από τη σύγχρονη πραγματικότητα, που εγκαταλειμμένα παιδιά μεγάλωσαν και προόδευσαν. Από την Αγία Γραφή θυμόμαστε την περίπτωση του Μωυσή, τον οποίον ο Θεός όχι μόνο γλύτωσε από θάνατο, αλλά και τον ανέθρεψε σαν γιό του Φαραώ και τον έκανε άρχοντα της Αιγύπτου, και μετέπειτα ελευθερωτή του λαού Του. Ο Θεός μπορεί να βρει πάρα πολλούς τρόπους για να σώσει και να μεγαλώσει ένα βρέφος, πολύ περισσότερους απ’ όσους εμείς φανταζόμαστε. Σήμερα υπάρχουν και στη χώρα μας ιδρύματα που αναλαμβάνουν τα εγκαταλειμμένα παιδιά ή αναλαμβάνουν να μεγαλώσουν μωρά που τους παραδίνονται. Βέβαια δεν είναι το καλύτερο, όπως είπαμε, αλλά από του να αφαιρέσουμε σε έναν άνθρωπο τη δυνατότητα να ζήσει, την ευκαιρία αυτής της ζωής ¾ πράγμα που δεν πρέπει ούτε καν να το σκεφτόμαστε ¾ είναι πολύ προτιμότερο.

Οσο για την περίπτωση των ανάπηρων παιδιών, μπορούμε να πούμε πως, για όσους δεν πιστεύουν ότι ο Θεός μπορεί να θεραπεύσει και θαυματουργικά μια τέτοια περίπτωση, η ιατρική κάνει συνεχώς νέες ανακαλύψεις και στο μέλλον μπορεί να θεραπεύσει ή να απαλύνει τα προβλήματα των αναπηριών.


Με δυό λόγια μπορούμε να απαντήσουμε πως, τα μελλοντικά προβλήματα της μητέρας ή της οικογένειας ή οι οποιεσδήποτε πιθανότητες να μεγαλώσει δυστυχισμένα ένα παιδί, δεν δίνουν σε κανέναν το δικαίωμα να αποφασίσει ότι δεν πρέπει να γεννηθεί και να ζήσει.

Αν υπάρχει ειλικρινής αγάπη για την ζωή, αν υπάρχει σεβασμός και ευγνωμοσύνη για το θαύμα της ζωής, τότε ο Δημιουργός όλης της ζωής, ο Θεός του ελέους και των οικτιρμών, που φροντίζει ακόμα και για τα μικρότερα ζώα, δεν θα φροντίσει για ένα παιδί ανθρώπου; Σίγουρα μπορεί να προμηθεύσει όλα τα αναγκαία υλικά μέσα, καθώς και ανθρώπους που θα στηρίξουν ψυχολογικά τη μητέρα.

Ο Θεός υποσχέθηκε : “Μπορεί γυναίκα να λησμονήσει το παιδί της που θηλάζει, ώστε να μην ελεήσει το παιδί της κοιλίας της; Αλλά και αν αυτή λησμονήσει, Εγώ όμως δεν θα σε λησμονήσω” (Ησα. 49:15). Η αγάπη του Θεού υπερβαίνει κατά πολύ ακόμα και τη μητρική αγάπη, την ανώτερη ανθρώπινη αγάπη.

Βέβαια χρειάζεται να επικαλεστούμε τον Θεό Πατέρα, στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Οποια γυναίκα βρίσκεται μπροστά στο φοβερό δίλημμα, πρέπει να ζητήσει βοήθεια από Αυτόν που ήταν Υιός Θεού και Υιός Ανθρώπου, από Αυτόν που ταπείνωσε τον εαυτό Του και έγινε έμβρυο, ζώντας εννέα μήνες μέσα στην κοιλιά της Παρθένου Μαρίας. Ακόμα και αν δεν πιστεύει είναι μια ευκαιρία να γνωρίσει ότιο Θεός είναι ζωντανός, είναι αληθινός και “είναι πλησίον σε όλους όσους τον επικαλούνται με αλήθεια”. Αυτός έχει ετοιμάσει μια αιώνια ζωή και για το έμβρυο και για τη μητέρα του.

Ο Χριστός υπέμεινε κόπους και θυσίες μέχρι Σταυρού, για να σώσει όχι τον εαυτό Του, αλλά εμάς. Δεν αξίζει λοιπόν και εμείς να υποστούμε οποιουσδήποτε κόπους και θυσίες για να σώσουμε τη ζωή ενός παιδιού;

Οσα προβλήματα και αν υπάρχουν, αξίζει να έρθει στην ύπαρξη μια νέα ανθρώπινη ζωή, μια νέα ύπαρξη, μια νέα εικόνα του Θεού στον κόσμο.





ΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΕΝΑ ΕΜΒΡΥΟ:


Η Βίβλος θεωρεί το έμβρυο ως μία ανθρώπινη ύπαρξη,σύμφωνα με την ΄Εξοδο 21:22-25. Διαβάζουμε:

“ Αν άνδρες μάχονται, και χτυπήσουν μια γυναίκα έγκυο, και βγει το παιδί της, δεν συμβεί όμως συμφορά,οπωσδήποτε θα δώσει αποζημίωση εκείνος που τη χτύπησε, όποια θα του επιβάλλει ο άνδρας της γυναίκας. Και θα πληρώσει σύμφωνα με την απόφαση των κριτών. Αν,όμως, συμβεί συμφορά [δηλ.πεθάνει το παιδί], τότε θα δώσει ζωή αντί ζωής,μάτι αντί ματιού,δόντι αντί δοντιού...”.Δείτε επίσης Ψαλμούς 139:16,Ιερεμίας 1:5,Λουκάς 1:41-44.

Ενας βοηθος γιατρου που εκανε χιλιαδες εκτρωσεις μετανοει


Ό κατάδικος αυτός είχε πολλή δυνατή συναίσθηση της άμαρτωλότητάς του. Κάθε φορά πού επισκεπτόμουν τη φυλακή για τίποτα άλλο δεν μου έλεγε παρά μόνο για τις αμαρτίες του. Φοβόταν ότι οι αμαρτίες του υπερβαίνουν το έλεος του Θεού. Τα μαλλιά του ήταν άσπρα, άλλα ό χαρακτήρας του ήταν σαν του νηπίου. Νομίζω ή ζωή στα κάτεργα τον έκανε να είναι σαν το παιδί.

Μου διηγήθηκε τά έξης: «Ξέρετε, παππούλη, με τιμώρησε ό Θεός για την αισχρή και ακόλαστη ζωή μου. Είμαι ανθρωποκτόνος και τί ανθρωποκτόνος!
Μαζί με έναν γιατρό για είκοσι επτά ολόκληρα χρόνια ασχολιόμουν αποκλειστικά και μόνο με τις εκτρώσεις. Στην αρχή είχα φόβο Θεού, φοβόμουν και τις αντιρρήσεις της συνειδήσεως μου.

Πολλές φορές μίλησα για αυτό το θέμα με τη γυναίκα μου,της ότι θα ήταν πιό καλό να αφήσω αυτή τη δουλειά. Ή γυναίκα μου δεν ήθελε καν να ακούσει κάτι τέτοιο. Μόλις άρχιζα να της λέω κάτι, εκείνη αμέσως μου έλεγε για τα παιδιά, για την εκπαίδευση τους, για το σπίτι, ότι δεν είναι καλό αυτό το διαμέρισμα, ότι είναι μικρό, ότι πρέπει να έχουμε το δικό μας σπίτι και να ανοίξουμε ένα μικρό μαγαζάκι και πολλά άλλα.

Είναι αυτονόητο ότι μετά από αυτές τις συζητήσεις δεν μπορούσα ούτε να σκεφτώ ν' αφήσω τη δουλειά μου... Μια φορά αρρώστησα βαρειά και παρά λίγο θα πέθαινα από κοιλιακό τύφο.

Τότε ξύπνησε ή συνείδηση μου και άρχισα με δάκρυα να παρακαλώ το Θεό να με θεραπευσεΐ. "Αν θα γίνω καλά, έλεγα, δεν θα ασχοληθώ πια μ' αυτό το επάγγελμα. Μετά τρείς μήνες σηκώθηκα ατό το κρεβάτι, έγινα καλά. Όμως ή γυναίκα μου και ό γιατρός με ανάγκασαν ν' αρχίσω πάλι την ιδία δουλειά.

Μια μέρα κάναμε έκτρωση σε μία πλούσια γυναικά και βγάλαμε ένα έμβρυο έξι μηνών. "Όταν ό γιατρός το πέταξε στη λεκάνη αισθάνθηκα ανατριχίλα στη θέα αυτή. Λυπήθηκα τόσο πολύ αυτό το παιδί. Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα... Δύο ώρες αργότερα πήγα σ' ένα σπίτι να επισκεφτώ μία άρρωστη γυναίκα .Από κει γύρισα σπίτι.

Μόλις μπήκα μέσα ή γυναικά μου άρχισε να με μαλώνει. Δεν μπόρεσα να κρατηθώ, πήρα ένα μπουκάλι και τη χτύπησα. Έτυχε να την χτυπήσω ακριβώς στον κρόταφο.
Σε δέκα λεπτά ήταν νεκρή. [...] Με καταδίκασαν σε καταναγκαστικα εργα.

Ξέρετε, παππούλη, κάθε φορά στον ύπνο μου βλέπω το ίδιο όνειρο. Βλέπω ένα μεγάλο λάκκωμα πού μοιάζει με λίμνη. Ό πυθμένας αυτού του λακκώματος ανεβαίνει και αυτός ό πυθμένας είναι τα παιδιά, μόνο παιδιά. Κάποια από αυτά είναι μικρά έμβρυα, άλλα πιο μεγάλα καί άλλα ακόμα μεγαλύτερα. Μεταξύ τους είναι και ή γυναίκα μου [...] και όλοι τους με κοιτάζουν και με απειλούν με τα χεράκια τους. "Αχ, τι τρομερό θέαμα! Και το όνειρο αυτό το βλέπω σε όλη τη διάρκεια της νύχτας. Χάθηκε ή ψυχή μου, χάθηκε!»

Ό κατάδικος άρχισε να κλαίει. Κατάφερα να τον πείσω να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων και του είπα να προσεύχεται όσο είναι δυνατόν πιο συχνά στο Θεό. Έξι μήνες μετά από αυτό το γεγονός ο κατάδικος αυτός πέθανε. Είμαι σίγουρος ότι ό Θεός δέχθηκε τη μετάνοιά του.


Άπόσπασμα
άπό το βιβλίο
του Άρχιμανδρίτου Σπυρίδωνος
«Από' όσα είδα και έζησα»
τών εκδόσεων «Ορθόδοξος Κυψέλη»

1η στην Ευρώπη και 3η στον κόσμο είναι η Ελλάδα σε εκτρώσεις.

250.000 εκτρώσεις γίνονται στη χώρα μας ετησίως, αριθμός υπερδιπλάσιος των γεννήσεων. Οι ειδικοί υποπτεύονται ωστόσο ότι τα περιστατικά ξεπερνούν τα 500.000.

40.000 εκτρώσεις το χρόνο στην Ελλάδα αποφασίζονται από κορίτσια κάτω των 18 ετών, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας.

1 στα 4 κορίτσια ηλικίας 14 έως 17 ετών έχει κάνει έκτρωση, σύμφωνα με έρευνα του Αρεταίειου Νοσοκομείου.

1 στις 2 έφηβες που κάνουν έκτρωση δεν έχει ενημερώσει ούτε τη μητέρα της.
10% των γυναικών που υφίστανται τέτοιου είδους επεμβάσεις είναι εφηβικής ηλικίας.

1 στις 1.000 γυναίκες παρουσιάζει αιμορραγία κατά την επέμβαση ή τις πρώτες 24 ώρες μετά από αυτήν.

44% των γυναικών που έχουν κάνει έκτρωση εμφανίζει νευρικές διαταραχές και 25% επισκέπτεται ψυχίατρο.

190.000 εκτρώσεις γίνονται ετησίως στη Μ. Βρετανία, που έχει 5πλάσιο πληθυσμό από την Ελλάδα.

6 μήνες διαρκεί η μετατραυματική περίοδος. Σε ποσοστό 1% η έκτρωση θεωρείται πολύ τραυματική εμπειρία, που επηρεάζει τη γυναίκα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

70.000 εκτρώσεις κάθε χρόνο


Mια τουλάχιστον προσωπική εμπειρία ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, έχει μια στις 5 Eλληνίδες, ενώ ο ετήσιος αριθμός των εκτρώσεων στη χώρα μας αγγίζει τις 70.000, όταν ο αριθμός γεννήσεων δεν ξεπερνά τις 105.000!
H χώρα μας μάλιστα κατατάσσεται ανάμεσα στις προηγμένες χώρες με τις περισσότερες εκτρώσεις.

Eνδεικτικό είναι ότι ενώ στην Eυρώπη οι γυναίκες που χρησιμοποιούν το «χάπι» φθάνουν το 22%-23%, στη χώρα μας το αντίστοιχο ποσοστό δεν υπερβαίνει το 3%! Tα παραπάνω στοιχεία παρουσιάστηκαν χθες με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Hμέρα Aντισύλληψης.

Σύμφωνα με τους ομιλητές, η αντισύλληψη παραμένει ακόμη ταμπού για τις Eλληνίδες. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασαν, στη συντριπτική πλειοψηφία τους (ποσοστό 85%) οι γυναίκες με ενεργή σεξουαλική ζωή που δεν παίρνουν αντισύλληψη μένουν έγκυες μέσα σε ένα χρόνο.


πηγη: ημερισια

Τρισδιάστατο υπερηχογράφημα πραγματικού χρόνου 4D εμβρύου




h**p://www.youtube.com/watch?v=LFZNd93D9_o&eurl=http://istologio.org/?p=80



h**p://www.youtube.com/watch?v=kVfTed3YzQ4&eurl=http://istologio.org/?p=80



h**p://www.youtube.com/watch?v=yPnyQFcEEog&eurl=http://istologio.org/?p=80




h**p://www.youtube.com/watch?v=GmzUw05bbD0&eurl=http://istologio.org/?p=80




h**p://www.youtube.com/watch?v=t5M72G8zq0w&eurl=http://istologio.org/?p=80





Επέζησα μετά την έκτρωση



h**p://www.youtube.com/watch?v=kPF1FhCMPuQ&eurl=http://istologio.org/




h**p://www.youtube.com/watch?v=k8B1nKGIAeg&eurl=http://istologio.org/




Αποκάλυψη, σημεία των καιρών και εκτρώσεις




h**p://www.youtube.com/watch?v=B0cci4zs1tI&eurl=http://istologio.org/?p=253

Μαμά ζω κι ας μη το ξέρεις

Πρώτη εβδομάδα: Η πρώτη μου κατοικία!!!Γειά σας !
Είμαι ένα παιδάκι στο ξεκίνημα της ζωής !

Στο μέσο του κύκλου της μητέρας μου, δύο εβδομάδες μετά την τελευταία της περίοδο, το ωάριό της με 23 χρωμοσώματα περίμενε στην ωοθήκη. Τότε ήρθε το σπερματοζωάριο του πατέρα μου με άλλα 23 χρωμοσώματα κι αγκαλιάστηκαν σφιχτά, δημιουργώντας εμένα! Έξι (6) ώρες μετά άρχισα να πολλαπλασιάζομαι ιλιγγιωδώς και να διαφοροποιούμαι από τους γονείς μου. Μαζί με τα 6.000.000 γονίδιά μου, πέρασα μέσα απ' τις σάλπιγγες κι' εγκαταστάθηκα στη μήτρα. Εδώ θα φωλιάσω, ώσπου να γεννηθώ.


--------------------------------------------------------------------------------


Δεύτερη εβδομάδα:
Αποτελούμαι από μόλις 8.000 κύτταρα!!!

Ήδη έχω πολλαπλασιαστεί σε πάνω από 8.000 κύτταρα, διαφοροποιημένα σε τρία βλαστικά φύλλα. Σε 9 μήνες τα κύτταρά μου θα είναι πάνω από 6 τρισεκατομμύρια!
Πρώτα σχηματίζονται ο ομφάλιος λώρος και ο πλακούντας, που με τροφοδοτούν με θρεπτικές ουσίες και οξυγόνο. Παρότι τρέφομαι και θερμαίνομαι από τη μητέρα μου, δεν έχουμε το ίδιο αίμα ούτε και ξέρει ακόμα ότι υπάρχω. Μάλιστα, περιμένει την κανονική έμμηνο ροή στο τέλος της εβδομάδας.


--------------------------------------------------------------------------------
Τρίτη εβδομάδα:

Η καρδιά μου αρχίζει να κτυπά!

Σχηματίζονται η σπονδυλική μου στήλη, το κεφάλι μου, οι πνεύμονες, το στομάχι, το έντερο και τα νεφρά μου. Το συκώτι μου παράγει το αίμα μου. Από την 18η ημέρα η μικρή καρδιά μου αρχίζει να χτυπά ακανόνιστα. Αυτή η ίδια καρδιά θα χτυπά μέχρι να πεθάνω.

18η ημέρα:

Η καρδιά αρχίζει να χτυπά !!!,


--------------------------------------------------------------------------------
Τέταρτη εβδομάδα:
Τα χέρια μου σχηματίστηκαν.

ΕΓΩ, ΤΟ ΑΓΕΝΝΗΤΟ ΠΑΙΔΙ, συμπληρώνω τον πρώτο μήνα της ζωής μου!
Έχω ύψος ½ εκατοστό και ζυγίζω ½ γραμμάριο.
Οι κτύποι της καρδιά μου συγχρονίστηκαν με αυτούς της μητέρας μου. Οι γάμπες μου είναι σαν μικρές φτερούγες και τα χέρια μου έχουν σχηματιστεί.
Αν και ζω ήδη ένα μήνα, η μητέρα μου αρχίζει μόλις τώρα να το υποψιάζεται, καθώς η περίοδός της καθυστερεί εδώ και δυο εβδομάδες.


--------------------------------------------------------------------------------
Πέμπτη εβδομάδα:
Είμαι πλέον ένα γραμμάριο και το κεφάλι μου ξεχωρίζει.

Σε μια εβδομάδα το ύψος και το βάρος μου έχουν διπλασιασθεί! Ζυγίζω 1 γραμμάριο και είμαι 1 εκατοστό ψηλό.
Ξεχωρίζουν το κεφάλι, ο θώρακας και η κοιλιά μου. Σχηματίζονται τα μάτια μου με τον αμφιβληστροειδή, το φακό και τα βλέφαρα. Ξεπροβάλλουν τα αυτιά και η μύτη μου. Στον εγκέφαλό μου πρωτοεμφανίζεται η καταβολή του κέντρου του λόγου.
Μπορεί να καταγραφεί και το Ηλεκτροκαρδιογράφημά μου ακόμη!


--------------------------------------------------------------------------------

Έκτη εβδομάδα:

Ο εγκέφαλός μου λειτουργεί αισθητά.

Έχουν διαφοροποιηθεί οι γονάδες μου και διακρίνονται τα δάκτυλα στα χέρια και στα πόδια μου.
Στο τέλος της εβδομάδας είναι δυνατόν να καταγραφούν τα εγκεφαλικά μου κύματα σ' ένα κανονικό Ηλεκτροεγκεφαλογράφο. Κι' ωστόσο κάποιοι λένε πως ακόμα δεν έχω ψυχή...


--------------------------------------------------------------------------------
Έβδομη εβδομάδα:
Σχηματίζονται τα αποτυπώματά μου.

Ο εγκέφαλος είναι τέλειος. Μπορώ να αισθανθώ και αντιδρώ σύμφωνα με τα ερεθίσματα.
Ανοίγουν τα χείλη μου, μπορώ να θηλάζω και να καταπίνω.
Τα δάκτυλά μου μακραίνουν και τα δακτυλικά μου αποτυπώματα παίρνουν τη μορφή που θα έχουν σ' όλη μου τη ζωή.


--------------------------------------------------------------------------------
Όγδοη εβδομάδα (ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ):
Έχω ύψος 3 εκατοστά και όλα τα όργανα...

Οι 60 πιο σπουδαίες ημέρες της ζωής μου: Όλα τα όργανά μου έχουν σχηματιστεί. Τώρα πιά δεν θα δημιουργηθούν άλλα. Συνεχώς θα μεγαλώνω και οι λειτουργίες μου θα τελειοποιούνται.
Έχω ύψος 3 εκατοστά και ζυγίζω 3 γραμμάρια.
Στους 7 μήνες που έχω μπροστά μου ώσπου να γεννηθώ, θα πολλαπλασιάσω το ύψος μου στο 20πλάσιο (μέχρις 60εκ.) και το βάρος μου στο χιλιαπλάσιο (3 κιλά και περισσότερο).


--------------------------------------------------------------------------------
Ένατη - δέκατη εβδομάδα:

Αν με τρυπήσουν, θα πονέσω.

Τώρα πια λειτουργούν όλα μου τα όργανα:μύες και νεύρα συγχρονίζονται, κινώ χέρια και πόδια, πιπιλίζω το δάκτυλο.
Αναπηδώ και κολυμπάω στο ζεστό αμνιακό υγρό. Μπορώ να πιάνω ένα μικρό αντικείμενο. Αν με τρυπούν, αισθάνομαι πόνο, ακούω τους ήχους και θυμάμαι τους χτύπους της καρδιάς της μητέρας μου. Όταν γεννηθώ, θα τους αποζητώ.

Μπορώ εύκολα να πιάσω ένα μικρό αντικείμενο

--------------------------------------------------------------------------------
Ενδέκατη - δωδέκατη εβδομάδα:

Ακολουθώ το βιολογικό ρολόι της μαμάς. Τρεις μήνες = 90 ημέρες.

Ήδη είμαι 8 εκ. και ζυγίζω 25 γραμ. Μέσα σε ένα μήνα το ύψος μου τριπλασιάστηκε και το βάρος μου οκταπλασιάστηκε! Η ομοιότητα που έχω με τους γονείς μου στα χαρακτηριστικά και στα φερσίματα είναι πια φανερή.
Μου φυτρώνουν τα μαλλιά και τα νύχια.
Ξυπνάω, όταν η μαμά μου ξυπνάει, κοιμάμαι, όταν αυτή κοιμάται, είμαι ήρεμο, όταν αυτή είναι ήρεμη. Όλες οι ψυχικές κι' εγκεφαλικές της μεταβολές και κάθε ουσία που χρησιμοποιεί, επηρεάζουν κι' εμένα.
Όταν η μητέρα μου ανησυχεί για μένα, εγώ το αισθάνομαι. Το ίδιο κι όταν καταλαμβάνεται από το αίσθημα της αγωνίας, που είναι ΣΥΝΗΘΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟ τους δυο πρώτους μήνες της κυήσεως, και δημιουργείται από το φόβο για το μέλλον, για το «νέο», για το άγνωστο. Καταλαβαίνω όταν πάσχει καμιά φορά από ιλίγγους, πονοκέφαλο, εμέτους, ναυτίες...

Αλλά όλα αυτά θα περάσουν, καθώς η εγκυμοσύνη εξελίσσεται. Κι' όταν η μαμά μου με κρατήσει στα χέρια της, θα της φανούν ασήμαντα πια...


--------------------------------------------------------------------------------
Αν όμως η μητέρα μου δεν με ήθελε πιά;
Αν οι γονείς της τής λένε ότι είναι μικρή για γάμο;
Ή ότι δεν μπορεί να θρέψει πάνω από δυό παιδιά;
Αν εκτιμά περισσότερο την καριέρα της από μένα;
Ή αν σκέφτεται «τι θα πει ο κόσμος;» γιατί είναι ανύπαντρη;
Αν ο γιατρός της λέει ότι μπορεί να είμαι μογγολικό; (Σύνδρομο Down),
Αν μαζί με το γιατρό της μελετά τον τρόπο να απαλλαγεί από μένα;

Αν συμβαίνει κάτι από αυτά, τι με περιμένει άραγε;


--------------------------------------------------------------------------------


Μήπως θα με απορροφήσουν με ένα σωλήνα, όπως η ηλεκτρική σκούπα τα σκουπίδια;
Έκτρωση με αναρρόφηση
Μήπως θα κάνουν στη μητέρα μου έκτρωση προσταλανδίνης για να αποβάλλει αυτόματα;
Ή μήπως της δώσουν ένα χάπι (RU-486) που με σκοτώνει με πείνα και ασφυξία, ώστε να αποβληθώ νεκρό;
Μήπως θα με κομματιάσουν ζωντανό, μέσα στην κοιλιά της μητέρας μου, μ' ένα τροχισμένο γυριστό μαχαίρι;


--------------------------------------------------------------------------------

(Έκτρωση με Διαστολή και Απόξεση - αλλιώς Εμβρυοτομή)

Μήπως ο «γιατρός» ανοίξει την κοιλιά της μητέρας μου, με βγάλει και με σκοτώσει αμέσως, ή με πετάξει σ' ένα κουβά μέχρι να πεθάνω;


--------------------------------------------------------------------------------

(Έκτρωση με μικρή Καισαρική τομή δηλ. Χειρουργική Επέμβαση)

Τι θα γίνει τότε με το κορμάκι μου;
Μήπως ύλη για σαπούνια ή για καλλυντικά; Ή θα με κρατήσουν στη ζωή για πειραματόζωο;
Μήπως ο γιατρός με μια σύριγγα αναρροφήσει λίγο αμνιακό υγρό, για να εκχύσει αλάτι που θα κάψει ζωντανό;


--------------------------------------------------------------------------------
(Έκτρωση με Δηλητηρίαση)
Τότε θα πονάω φρικτά, ώρες και ώρες, ώσπου να ξεψυχήσω!
Οι εκτρώσεις στη Ελλάδα στέλνουν κάθε χρόνο, περίπου 150.000 παιδιά στα σκουπίδια!

Αυτό που οι γιατροί λένε «διακοπή της εγκυμοσύνης» είναι η δολοφονία μου!
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΣ: αγωνίζομαι για 2 ή 3 ώρες να κρατηθώ στη ζωή, η καρδιά μου πάλλεται με πείσμα.
Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ, όπως και τα επόμενα αδέλφια μου, από τον άδικο θάνατό μου!
Ίσως κάποιοι γιατροί με κίνητρο τα έσοδά τους ή με τη σκέψη ότι θα βγάλουν τη μητέρα μου από μια δύσκολη θέση, της πουν ότι η έκτρωση είναι απλή, κι´ ότι δεν είναι κάτι κακό ειδικά όταν είμαι πολύ μικρό...
«Ου δώσω δε ουδενί φάρμακον θανάσιμον, ουδέ ξυμβουλήν τοιήνδε, ούδε γυναικί πεσσόν φθόριον δώσω» (Δεν θα δώσω σε κανένα φάρμακο θανάσιμο, ούτε τέτοια συμβουλή ούτε σε γυναίκα θα δώσω εκτρωτικό φάρμακο). Όρκος Ιπποκράτη (460-337 π.Χ.)

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ:


Γυναίκες που υποβάλλονται σε έκτρωση αντιμετωπίζουν κινδύνους όπως: διάτρηση της μήτρας, ρήξη τραχήλου σε επόμενες κυήσεις, ενδομητρίτιδα και πυελική φλεγμονή
Οι εκτρώσεις μπορούν να προκαλέσουν τέτοιες βλάβες ώστε επόμενες επιθυμητές κυήσεις να είναι προβληματικές και επικίνδυνες, ή ακόμη να καταλήξουν σε στειρότητα.

πηγη:ιερα μονη Παντοκρατωρος μελλισοχωριου