Οι 12 ΘΕΟΙ

Η Ταυτότητα της θεάς Αφροδίτης



Γονείς:
Παππούς: Κρόνος
Γιαγιά: Ρέα
Σύζυγος: ΄Ηφαιστος και ΄Αρης
Παιδιά: Δείμος, Φόβος, (Τρόμος), Αρμονία
Σύμβολα: Ρόδο, περιστέρι, μυρτιά
Τι προστάτευε: Την ομορφιά και τον έρωτα
Μύθοι: Τη λένε αναδυομένη Αφροδίτη γιατί αναδύθηκε από τους αφρούς της θάλασσας. ΄Ενα κομμάτι του θεού Ουρανού έπεσε στη θάλασσα κοντά στο νησί των Κυθήρων. Τα κύματα το έσπρωξαν μακριά κοντά στο νησί της Κύπρου. Μέσα από τον αφρό βγήκε μια πεντάμορφη κοπέλα, η θεά της ομορφιάς, η Αφροδίτη.






Η Ταυτότητα του Ερμή


Γονείς: Δίας, Μαία
Παππούς: Κρόνος
Γιαγιά: Ρέα
Σύμβολα: Κριάρι, κηρύκειο, πέτασος
Τι προστάτευε: Τους παλαιστές, τις πόλεις που κάνουν σπονδές
Μύθοι: Από τη στιγμή της γέννησής του φάνηκε πόσο πονηρός ήταν. ΄Εκλεψε τις πενήντα αγελάδες του Απόλλωνα από την Πιερία. ΄Αλλαξε τις οπλές, δηλαδή έβαλε τις οπλές τους ανάποδα. Ο Απόλλωνας θύμωσε πολύ. Ο Ερμής ήθελε να τον εξευμενίσει. Γι' αυτό έφτιαξε - την πρώτη στον κόσμο - μια λύρα από καβούκι χελώνας και έντερα αγελάδας.







Η Ταυτότητα του Δία



Γονείς: Ρέα-Κρόνος
Παππούς: Ουρανός
Γιαγιά: Γη
Αδέλφια: Ποσειδών, Πλούτων ΄Ηρα, Δήμητρα, Εστία
Σύζυγος: Ήρα
Παιδιά: ΄Αρης, Ειλείθυια, ΄Ηβη, ΄Ηφαιστος
Σύμβολα: Αετός, Νίκη, Σκήπτρο
Τι προστάτευε: Τους ξένους, τους βασιλιάδες, τους φτωχούς, τους τίμιους
Μύθοι: Ο Κρόνος φοβόταν μην πραγματοποιηθεί η προφητεία του Ουρανού: ένα από τα παιδιά του να του πάρει το θρόνο. ΄Ετσι κατάπινε όλα τα παιδιά του. ΄Οταν γεννήθηκε ο Δίας, η Ρέα τον έκρυψε στο βουνό ΄Ιδη στη σπηλιά Δίκτη και έδωσε στον Κρόνο να φάει μιά πέτρα αντί για το Δία. Στη σπηλιά Δίκτη ο Δίας μεγάλωνε με το γάλα μιάς κατσίκας, της κατσίκας Αμάλθειας. ΄Ηταν φόβος να ακούσει τα κλάματα του μωρού ο Κρόνος. Για αυτό οι Κουρήτες έκαναν θόρυβο χτυπώντας τις ασπίδες τους και τα σπαθιά τους. Μια μέρα καθώς έπαιζε με την Αμάλθεια της έβγαλε το κέρατο. ΄Οποιος κατείχε αυτό το κέρατο μπορούσε να έχει όλα τα καλά του κόσμου. Περιστέρια και αετοί του έφερναν φαγητό και πιοτό, αμβροσία και νέκταρ. Η νύμφη Αδράστεια του χάρισε μια μπάλα τυλιγμένη με φύλλα κισσού. ΄Οταν τη πέταγες ψηλά πριν πέσει έκανε διάττοντες αστέρες.
Η επαρσή του είναι φοβερή. Τίποτα δεν σκιάζει τη δύναμή του. Ευλογεί το γάμο, συντρέχει τις μητέρες να φέρουν στο φως και να αναστήσουν τα τέκνα τους.







Η Ταυτότητα της ΄Ηρας



Γονείς: Κρόνος, Ρέα
Παππούς: Ουρανός
Γιαγιά: Γη
Αδέρφια: Δίας, Εστία, Δήμητρα, Ποσειδών, Πλούτος
Σύζυγος: Δίας
Παιδιά: ΄Αρης, ΄Ηβη, Ειλείθυια, ΄Ηφαιστος
Σύμβολα: Παγόνι, κούκος, σκήπτρο, ρόδι
Τι προστάτευε: Το γάμο, τα παιδιά, τις γυναίκες
Τι άλλο γνωρίζω για την ΄Ηρα: Η ΄Ηρα ζήλευε τον Δία. Επίσης κυνηγούσε τον γιό του, τον Ηρακλή, για πολλά χρόνια. Κυνηγούσε και τις μητέρες που ήθελαν να παντρευτούν το Δία. Δεν άφησε τη Λητώ, μητέρα του Απόλλωνα και της ΄Αρτεμης, να γεννήσει τα παιδιά της. ΄Εβαλε ένα τέρας, τον Πίθωνα, που δεν την άφηνε σε ησυχία. ΄Οταν κουραζόταν την έπαιρνε χρυσό αμάξι που το έσερναν παγόνια και την πήγαινε βόλτα.






Η Ταυτότητα του θεού Ποσειδώνα


Γονείς: Κρόνος, Ρέα
Παππούς: Ουρανός
Γιαγιά: Γη
Αδέρφια: Δίας, ΄Ηρα, Πλούτων, Δήμητρα, Εστία
Σύζυγος: Αμφιτρίτη
Παιδιά: Πήγασος, Αρείονας, Πολύφημος, Νηρέας, Πελίας και άλλα
Σύμβολα: Τρίαινα, δελφίνι, άλογο, πεύκο
Τι προστάτευε: Τους ναυτικούς, τη θάλασσα, και τα όντα της
Μύθοι: Η Αθηνά και ο Ποσειδώνας μάλωναν για το ποιός θα προστατεύει την Αθήνα. Η Αθηνά έκανε δώρο στην Αθήνα τις ελιές και ο Ποσειδώνας ένα άλογο. Οι Αθηναίοι προτίμησαν την ελιά κι έτσι η Αθηνά προστάτευε την Αθήνα.

Η Ταυτότητα της 'Αρτεμης



Γονείς: Λητώ, Δίας
Παππούς: Κρόνος
Γιαγιά: Ρέα
Αδέρφια: Απόλλων
Σύζυγος:
Παιδιά:
Σύμβολα: Φίδι, ελάφι, φαρέτρα, τόξο
Τι προστάτευε: Τα ζώα, τους κυνηγούς
Μύθοι: Η ΄Αρτεμη είχε τα γενέθλιά της. ΄Ηταν τριών ετών. Ζήτησε από τον πατέρα της, το Δία να της κάνει δώρο ένα τόξο και βέλη σαν κι αυτά που είχε ο αδερφός της ο Απόλλων. Του ζήτησε ακόμη να μην παντρευτεί ποτέ και να έχει συνοδούς νύμφες από τη θάλασσα και τη στεριά






Η Ταυτότητα της Εστίας



Γονείς: Κρόνος, Ρέα
Παππούς: Ουρανός
Γιαγιά: Γη
Αδέρφια: ΄Ηρα, Δήμητρα, Πλούτων, Ποσειδών, ΄Ηρα, Δίας
Σύζυγος: -
Σύμβολα: Η οικογένεια
Τι προστάτευε: Την οικογένεια, τη φωτιά
Μύθοι: Η Εστία υποσχέθηκε στο Δία ότι δεν θα παντευτεί ποτέ της και θα τον υπηρετεί. Ο Δίας ευχαριστήθηκε και την έκανε θεά της οικογένειας.






Η Ταυτότητα του 'Αρη



Γονείς: Δίας, ΄Ηρα
Παππούς: Κρόνος
Γιαγιά: Ρέα
Αδέρφια: Ειλείθυια, ΄Ηβη, ΄Ηφαιστος
Σύζυγος: Αφροδίτη
Σύμβολα: Την πανοπλία, τα όπλα
Τι προστάτευε: Τον πόλεμο
Παιδιά: Δείμος, Φόβος, Αρμονία
Μύθοι: Ο Φόβος, ο υιός του ΄Αρη ήθελε να φτιάξει ένα ναό για τον πατέρα του. Τον έφτιαξε από κόκαλα νεκρών της μάχης. Του Απόλλωνα δεν του άρεσε αυτό το έργο. ΄Εφτιαξε ένα ποταμό που κατάστρεψε το βωμό. ΄Ηταν ο θεός του πολέμου. Δεν του άρεσαν οι θυσίες χωρίς αίμα.







Η Ταυτότητα του ΄Ηφαιστου






Γονείς: Δίας, ΄Ηρα
Παππούς: Κρόνος
Γιαγιά: Ρέα
Αδέρφια: ΄Αρης, Ειλείθυια, ΄Ηβη
Σύζυγος: Αφροδίτη
Παιδιά: Ο Εριχθόνιος, ο Παλαίμονας, ο ΄Αρδαλος
Τι προστάτευε: Τα ηφαίστεια, τη φωτιά, τους σιδηρουργούς
Μύθοι: Ο ΄Ηφαιστος ήταν κουτσός γιατί τον έριξε από τον ΄Ολυμπο ο Δίας. Κάποτε ο ΄Ηφαιστος φιλονικούσε με την ΄Ηρα. Ο Δίας θύμωσε και τον έριξε από τον ΄Ολυμπο. ΄Εκανε μία μέρα να πέσει και κατά τη νύχτα προσγειώθηκε στο νησί Λήμνος. Οι κάτοικοι του νησιού τον περιποιήθηκαν. Το εργαστήριό του ήταν το ηφαίστειο Μόσχυλος. Οι βοηθοί του ήταν οι Κάβειροι που τους λάτρευαν στη Λήμνο.
Σύμβολα: Σφυρί, αμόνι.







Η Ταυτότητα της θεάς Αθηνάς




Γονείς: Δίας, Μήτη
Γιαγιά: Ρέα
Παππούς: Κρόνος
Αδέρφια:
Παιδιά:
Σύζυγος:
Σύμβολα: Ελιά, κουκουβάγια, φίδι, κόκορας
Μύθοι: Ο Δίας άκουσε μια προφητεία ότι το παιδί που θα γεννιόταν μετά την Αθηνά θα τον εκθρόνιζε. Αυτός έφαγε τη Μήτη. ΄Οταν ήρθε η ώρα της γέννησης, ο Δίας είχε φοβερούς πονοκεφάλους. Φώναξε τον ΄Ηφαιστο να του ανοίξει το κεφάλι. ΄Οταν ο ΄Ηφαιστος άνοιξε το κεφάλι του Δία ξεπετάχτηκε πάνοπλη η Αθηνά μέσα από αυτό.
Τι προστάτευε: Τους αδικημένους, τους ήρωες.






Η Ταυτότητα της θεάς Δήμητρας



Γονείς: Κρόνος, Ρέα
Γιαγιά: Γη
Παππούς: Ουρανός, Κρόνος
Αδέρφια: Δίας,΄Ηρα, Πλούτων, Ποσειδών
Παιδιά: Περσεφόνη, Πλούτος, μια κόρη (δεν αναφέρεται το όνομά της), Αρείονας
Σύζυγος: Δίας
Σύμβολα: καλάθι με καρπούς, δέμα με στάχυα, το πουλί γερανός, νάρκισσος, παπαρούνα
Μύθοι: Ο 'Aδης απήγαγε την Περσεφόνη καθώς μύρισε ένα νάρκισσο. Της έδωσε ένα ρόδι για να ξεχάσει τη μητέρα της. Η Δήμητρα στενοχωρήθηκε πολύ. Πλανιόταν 9 μέρες και 9 νύχτες. Βρήκε καταφύγιο στην Ελευσίνα.Εκεί ανάλαβε την ανατροφή του γιού του βασιλιά Κελεού που λεγόταν Δημοφώντας. Η Δήμητρα ήθελε να τον κάνει αθάνατο. Γι'αυτό τον έτρεφε με αμβροσία και έκαιγε το θνητό σώμα του στις φλόγες. Μιά φορά τον είδε η μητέρα του παιδιού που λεγόταν Μετάνειρα. Η Δήμητρα θύμωσε και σταμάτησε τη διαδικασία αυτή. Σαν ανταπόδοση της φιλοξενίας η Δήμητρα έμαθε να καλλιεργούν τη γη. Η Δήμητρα είχε στενοχωρηθεί πολύ για την αρπαγή της κόρης της. Στη Γη προκάλεσε ακαρπία. Ο Δίας της είπε να συνεχίσει το έργο της σαν θεά της γεωργίας. Παράλληλα πρόσταξε τον ΄Αδη να αφήνει την Περσεφόνη το μισό χρόνο και τον άλλο μισό να την κρατάει. Τα δημητριακά πήραν τ' όνομά της. Τα δημητριακά είναι το σιτάρι, η σίκαλη, η βρόμη, το ρύζι, το κριθάρι και το καλαμπόκι. Οι κυριότερες γιορτές που τελούνταν προς τιμήν της ήταν τα Θεσμοφόρια, τα μεγάλα Ελευσίνια μυστήρια και τα μικρά μυστήρια που γίνονταν στο δήμο ΄Αγρα της Αττικής.







Η Ταυτότητα του θεού 'Aδη ή Πλούτωνα



Γονείς: Κρόνος , Ρέα
Παππούς: Ουρανός
Γιαγιά: Γη ή Γαία
Σύζυγος: Περσεφόνη
Αδέρφια: Δίας , Ποσειδώνας , Εστία, Ήρα , Δήμητρα
Παιδιά: -
Σύμβολα: κυπαρίσσι, νάρκισσος
Μύθοι: Ο θεός Πλούτωνας απήγαγε την κόρη της θεάς Δήμητρας την Περσεφόνη. Την πήρε στον κάτω κόσμο εκεί που βασίλευε ο Πλούτωνας (Άδης). Της έδωσε να φάει ρόδι και η Περσεφόνη ξέχασε την μητέρα της. Η Δήμητρα έκλαιγε και επειδή ήταν η θεά της γεωργίας, όλα τα φυτά ξεράθηκαν. Ο Δίας (Ζευς) έλυσε το πρόβλημα. Είπε στο θεό Άδη να αφήνει έξι μήνες την Περσεφόνη να γυρίζει στον επάνω κόσμο και τότε έχουμε άνοιξη και καλοκαίρι και η Δήμητρα χαίρεται. Τους άλλους 6 μήνες που έχουμε φθινόπωρο και χειμώνα η Περσεφόνη επιστρέφει στον κάτω κόσμο. Οι σπόροι "κοιμούνται" και η φύση φαίνεται να είναι λυπημένη γιατί λυπάται και η Δήμητρα.

Η Ταυτότητα του θεού Απόλλωνα



Γονείς: Δίας, Λητώ
Παππούς: Κρόνος
Γιαγιά: Ρέα
Αδέλφια: ΄Αρτεμη
Παιδιά: Ασκληπιός
Σύζυγος: Κορωνίδα
Σύμβολα: τόξο, βέλη, φίδι, σαύρα, φοίνικας, λύρα, ελιά, δάφνη, γρύπας, ομφαλός, κύκνος και άλλα πολλά.
Τι προστάτευε: τους ναυτικούς, τους κυνηγούς, τις τέχνες, τη μουσική
Μύθοι: Η Λητώ είχε παιδιά στην κοιλιά της και έπρεπε να γεννήσει. ΄Εψαχνε πολλά μέρη αλλά δεν έβρισκε πουθενά μέρος για να γεννήσει. Γιατί η ΄Ηρα είχε κλείσει όλα τα μέρη παντού. Ο Ποσειδών λυπήθηκε τη Λητώ και μέσα στη μέση του Αιγαίου φανερώθηκε ένα νησί που ονομάστηκε Δήλος. Εκεί η Λητώ γέννησε τον Απόλλωνα και την ΄Αρτεμη. Μια μέρα ο Απόλλωνας κυνηγούσε τη Δάφνη γιατί του άρεσε, μα εκείνη δεν ήθελε να την πιάσει. Η Δάφνη παρακάλεσε τότε τη Γη να τη βοηθήσει και η Γη της είπε: "Ναι θα σε βοηθήσω" και με μιας ρούφηξε τη Δάφνη το χώμα και εκεί ακριβώς φύτρωσε ένα μυρωδάτο λουλούδι που ονομάστηκε Δάφνη. Ο Απόλλωνας το χειμώνα πήγαινε στη χώρα των Υπερβορείων και την άνοιξη επέστρεφε στην Ελλάδα κι έφερνε πάλι το φως.






Η Ταυτότητα του θεού Διόνυσου



Γονείς: Δίας, Σεμέλη
Παππούς: Κρόνος
Γιαγιά: Ρέα
Αδέλφια: ΄Αρης, Ειλείθυια, Ήβη
Παιδιά: Στάφυλος, Μήδος, Πρίαπος
Σύζυγος: Αριάδνη, Αλφεσίβοια, Αφροδίτη
Σύμβολα: ταύρος, πάνθηρας, τράγος, κλήμα, κισσός, θύρσος
Τι προστάτευε: τους μεθυσμένους και το αμπέλι.
΄Ηταν ο θεός της φύσης.




Μύθοι: ΄Ενας από τους μύθους του Διονύσου είναι ότι η Ήρα ζηλότυπη, όπως πάντα, είπε στη Σεμέλη να πει στο Δία να της παρουσιαστεί σαν αληθινός θεός με όλη του τη δόξα. Η Σεμέλη τότε το είπε στο Δία και εκείνος χωρίς να το θέλει εμφανίστηκε μπροστά της και το αποτέλεσμα ήταν να κατακαεί η Σεμέλη. Ο Διόνυσος όμως δεν είχε ετοιμαστεί ακόμα για να γεννηθεί. Τότε ο Δίας τον πήρε και τον έραψε στο μηρό του και ο Διόνυσος έγινε αθάνατος.





Συνοδοί του ήταν οι Σειληνοί και οι Σάτυροι. Λατρευόταν στους Δελφούς. Και απόκτησε ένα θέατρο κάτω από την Ακρόπολη της Αθήνας.

http://img401.imageshack.us/my.php?imag ... 005jh6.png






Ήταν ο ανώτατος θεός του Ολύμπου, γιος του Κρόνου και της Ρέας, εγγονός του Ουρανού και της Γης. Αδέλφια του ήταν η Ήρα, ο Ποσειδώνας, ο Πλούτωνας, η Εστία και η Δήμητρα. Ο πατέρας του κατάπινε όσα παιδιά γεννούσε η Ρέα, γιατί φοβόταν μήπως πραγματοποιηθεί η προφητεία του Ουρανού: ότι δηλαδή κάποιο από τα παιδιά του θα του έπαιρνε το θρόνο. Η Ρέα λοιπόν κατάλαβε πως μόνο με πονηριά μπορούσε να σώσει το παιδί που τώρα είχε στα σπλάχνα της. Μόλις κατάλαβε την ώρα της , σπαργάνωσε μια πέτρα και την έδωσε στον Κρόνο. Αυτός αμέσως την κατάπιε κι εκείνη έτρεξε στην Κρήτη και γέννησε το Δία πάνω στο βουνό Δίκτη ή στο βουνό Ίδη. Αμέσως τον παρέδωσε στους Κουρήτες να τον φυλάξουν. Στις Νύμφες Αδράστεια και Ίδη ανέθεσε να τον τρέφουν με το γάλα μιας κατσίκας, της Αμάλθειας.

Μόλις ο θεός ενηλικιώθηκε, πολέμησε εναντίον του Κρόνου και άλλων Τιτάνων και κατέλαβε την εξουσία. Η επιτυχία του βασιζόταν κυρίως στον κεραυνό, που του πρόσφεραν οι Κύκλωπες, γιατί τους είχε απελευθερώσει από τα Τάρταρα. Αυτός δεν ήταν ο μοναδικός πόλεμος για το Δία. Έκανε και δεύτερο. Αυτή τη φορά εναντίον των Γιγάντων, που είχαν επαναστατήσει, και τους νίκησε.

Γυναίκα του ήταν η αδελφή του Ήρα. Μαζί της απόκτησε τον Ήφαιστο, τον Άρη, την Ήβη και την Ειλείθυια. Στη Δωδώνη της Ηπείρου θεωρούσαν γυναίκα του μιαν άλλη θεά, τη Διώνη. Ο Ησίοδος αναφέρει με τη σειρά εφτά γυναίκες-θεές, που μαζί τους απόκτησε πολλά παιδία : τη Μήτη, τη Θέμιδα, την Ευρυνόμη, τη Δήμητρα, τη Μνημοσύνη, τη Λητώ και τη Μαία. Άλλοι συγγραφείς αναφέρουν και άλλες θεές για γυναίκες του.

Επίσης πολλά παιδιά απόκτησε από ην ένωσή του με θνητές γυναίκες, όπως τη Σεμέλη, την Αλκμήνη, τη Λήδα, την Ευρώπη, τη Δανάη, την Ιώ και άλλες πολλές. Φυσικά όλες αυτές είχαν πάντοτε να αντιμετωπίσουν τη ζήλια της Ήρας.

Οι Έλληνες πίστευαν ότι ο Δίας ήταν αρχηγός θεών και ανθρώπων, ανώτερος και ισχυρότερος από όλους. Οι άλλοι θεοί ήταν κατώτεροι από αυτόν και στη φυσική δύναμη και στο αξίωμα. Κανείς δεν είχε δικαίωμα να του αντιταχθεί. Εξουσίαζε και όλα τα φυσικά φαινόμενα. Η βροντή, η αστραπή και ο κεραυνός ήταν τα όπλα του. Πίστευαν ότι αυτός ρύθμιζε τις τύχες των ανθρώπων και τον συνέδεαν με όλες τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης ζωής. Μόνο ένα πράγμα ήταν δυνατότερο και πάνω από αυτόν :η Μοίρα, που κανένας δεν μπορούσε να ξεφύγει από τους νόμους της.

Σύμφωνα βέβαια με τον αρχαίο μύθο, η εξουσία του κόσμου είχε μοιραστεί σε τρία μέρη. Ο Δίας είχε πάρει το βασίλειο του αιθέρα, ο Ποσειδώνας της θάλασσας και ο Πλούτωνας του Κάτω Κόσμου. Αλλά η εξουσία του Δία εισχωρούσε και την περιοχή των άλλων δύο θεών. Εκτός από τα παραπάνω οι αρχαίοι του αποδίδανε πολλές άλλες ιδιότητες. Τον θεωρούσαν προστάτη των αδικημένων, τηρητή των όρκων, φύλακα των πόλεων, των σπιτιών, της οικογένειας, των φιλοξενουμένων, της εστίας και των ικετών. Πίστευαν ότι ήταν ιδρυτής του θεσμού της βασιλείας και ο προστάτης των βασιλιάδων, των αρχόντων και της βουλής. Ήταν ο θεός που γνώριζε όσα συμβαίνουν στις ανθρώπινες καρδιές και τις ανακούφιζε. Ήταν ο αμείλικτος τιμωρός όσων διέπρατταν κακές πράξεις, αλλά και ο εξαγνιστής των τιμωρημένων.

Η λατρεία του Δία ήταν εξαπλωμένη σε όλη την Ελλάδα. Τον λάτρευαν κυρίως στις υψηλές κορυφές των βουνών, πράγμα που δείχνει τη σχέση του με τα ουράνια φαινόμενα. Σημαντικός τόπος λατρείας του ήταν στη Δωδώνη, όπου γινόταν συνδυασμός με τη μαντική. Επίσης η Ολυμπία ήταν χώρος αφιερωμένος σ' αυτόν και οι Ολυμπιακοί αγώνες τελούνταν προς τιμήν του. Το ίδιο και τα Νέμεια στη Νεμέα.

Στην κλασική τέχνη ο Δίας εικονίζεται σαν η προσωποποίηση της γαλήνης και του μεγαλείου. Είχε υψηλό ανάστημα, μαλλιά που κυματίζουν σαν χαίτη, γενειάδα μεγαλόπρεπη.
Σύμβολα της δύναμής του είναι ο κεραυνός, ο αετός, η Νίκη, το σκήπτρο και η αιγίδα.

http://img379.imageshack.us/my.php?imag ... 497yk6.png






Ήταν γιος του Κρόνου και της Ρέας . Είχε αδέλφια του το Δία, τον Πλούτωνα, την Ήρα, τη Δήμητρα και την Εστία.



Όταν ο Δίας έριξε από το θρόνο του τον πατέρα τους Κρόνο, οι τρεις αδελφοί μοίρασαν τον κόσμο μεταξύ τους. Ο Ποσειδώνας έγινε κύριος της θάλασσας και γενικά όλων των νερών. Μολονότι ο Ησίοδος τον θεωρεί μεγαλύτερο σε ηλικία από το Δία, ο Ποσειδώνας δέχεται τα πρωτεία του Δία και πάντοτε υποχωρεί στη θέλησή του.


Κατοικούσε σ' ένα ολόχρυσο παλάτι στο βυθό της θάλασσας, στις Αιγές. Πού ακριβώς όμως φαντάζονταν οι αρχαίοι Έλληνες αυτήν την πόλη δεν ξέρουμε. Γυναίκα του ήταν η Αμφιτρίτη και μαζί της κυβερνούσε το βασίλειό του. Όλες οι θαλάσσιες θεότητες, και γενικά όσες είχαν σχέση με το νερό, ήταν υποταγμένες σ' αυτόν. Ανέβαινε και στον Όλυμπο, για να πάρει μέρος στις συνελεύσεις των θεών.


Δεν ήταν μονάχα ο άρχοντας της θάλασσας. Ήταν και κύριος όλων των φαινομένων της. Αυτός προκαλεί θύελλες και αυτός τις κατευνάζει. Με την τρίαινά του προκαλεί τους σεισμούς και τις εκρήξεις των ηφαιστείων. Δημιουργεί νησιά, σκοπέλους και πηγές. Δίνει ευνοϊκό άνεμο στους ναυτικούς, που τους προστατεύει. Είναι προστάτης επίσης των ψαράδων.


Αφού είναι θεός των νερών, είναι και θεός της βλάστησης. Γι' αυτό μερικοί μύθοι του έχουν σχέση με τους μύθους της Δήμητρας. Επειδή οι αρχαίοι παρομοίαζαν με άλογα τα κύματα, που ήταν εξουσιαστής τους, ο Ποσειδώνας θεωρήθηκε προστάτης των αλόγων και των ιπποδρομιών. Εξάλλου παιδιά του ήταν τα μυθικά άλογα Πήγασος και Αρείονας. Είχε και άλλα παιδιά, πολλά, άντρες άγριους και δυνατούς π.χ. τον Ανταίο, το Βούσιρη, τον Πολύφημο, τον Κύκνο, τον τρίτωνα, τους Λαιστρυγόνες, το Νηλέα, τον Πελία κ.ά. Γενικά σχετίζεται με πρωτόγονες δυνάμεις και τέρατα και καταδιώκει με αυτά όσους τον εξοργίζουν.


Τον λάτρευαν σε πάρα πολλά μέρη της Ελλάδας, κυρίως σε ακρωτήρια και στις παραθαλάσσιες περιοχές. Η πιο σπουδαία γιορτή του ήταν τα Ίσθμια. Σ' αυτή τη γιορτή θυσίαζαν στον Ποσειδώνα κυρίως μαύρους ταύρους, αγριόχοιρους και κριάρια. Σύμβολά του ήταν το δελφίνι, το άλογο, το πεύκο, γιατί από αυτό κατασκευάζονταν τα καράβια, και προπάντων η τρίαινα. Στην τέχνη εικονίζεται σαν άντρας δυνατός, μεγαλοπρεπής, γενειοφόρος, άλλοτε με μανδύα και άλλοτε τελείως γυμνός.

http://img299.imageshack.us/my.php?imag ... 449ue3.png




Γονείς του είναι ο Δίας και η Ήρα, και αδελφή του η Έριδα. Θεωρούνταν ο θεός του πολέμου, σκληρός και ωμός, επιθετικός και μαχητικός, χωρίς μέτρο και φρόνηση. Αντίθετα η Αθηνά ήταν η θεά του πολέμου που διεξάγεται με μέτρο και σύνεση. Ο Άρης πάντοτε νικιόταν από την Αθηνά. Παντοτινοί συνοδοί του ήταν οι δύο γιοι του, ο Φόβος και ο Δείμος (τρόμος). Έλεγαν ότι κατοικούσε με βαρβαρικούς λαούς, όπως οι Θράκες.



Οι αρχαίοι Έλληνες τον φαντάζονταν πελώριο στο ανάστημα, αλλά ωραίο και με φωνή που ισοδυναμούσε με τη φωνή δέκα χιλιάδων αντρών μαζί. Αγάπησε τη θεά Αφροδίτη και αυτή ανταποκρίθηκε στον έρωτά του. Αλλά ο θεός Ήφαιστος, που ήταν άντρας της αντέδρασε πολύ άσχημα απέναντί τους.


Κυριότερο κέντρο της λατρείας του Άρη ήταν η Θήβα και οι Θηβαίοι θεωρούνταν απόγονοί του. Η παράδοση λεει ότι ο Άρης δεν αγαπούσε τις αναίμακτες θυσίες, αλλά αντίθετα τις περιφρονούσε.















Υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους θεούς του Ολύμπου. Γεννήθηκε από το Δία και τη Λητώ. Δίδυμη αδελφή του είναι η Άρτεμη. Τα δυο παιδιά γεννήθηκαν στη Δήλο, νησί του Αιγαίου, που από τότε θεωρείται ιερό.

Για τους Αρχαίους Έλληνες υπήρξε θεός του ήλιου και του φωτός, Ο μύθος αναφέρει ότι το φθινόπωρο έφευγε και πήγαινε στη χώρα των Υπερβορείων. Την άνοιξη ξαναγύριζε πάνω σ' ένα άρμα, που το έσερναν κύκνοι.

Είχε σχέση με τη βλάστηση και γενικά τη γεωργία. Γι' αυτό ένα από τα σύμβολά του είναι ένα χλωρό κλαδί δάφνης. Προστάτευε τους βοσκούς και τα κοπάδια, τους κυνηγούς και τους ναυτικούς, προπάντων στα μακρινά ταξίδια. Ήταν θεός που εξάγνιζε τους ανθρώπους από τα εγκλήματα, αλλά και θεός του θανάτου, που τον προκαλούσε με το τόξο του. Παράλληλα όμως είχε τη δύναμη να εμποδίζει κάθε καταστροφή, θάνατο ή αρρώστια. Γι' αυτό ήταν θεός της ιατρικής και πατέρας του Ασκληπιού, που ήταν κι αυτός θεός της ιατρικής. Μπορούσε να ανακουφίζει και το σώμα και την ψυχή των ανθρώπων.





http://img236.imageshack.us/my.php?imag ... 606gq1.png





Θεωρούνταν και θεός μαντικός, γι' αυτό είχαν ιδρύσει πολλά μαντεία για χάρη του, σε πολλούς τόπους της αρχαίας Ελλάδας. Το σπουδαιότερο από όλα βέβαια ήταν το μαντείο των Δελφών. Εκεί στους Δελφούς οι νομοθέτες επικύρωναν τους νόμους τους μέχρι τον 5ο π.Χ. αιώνα. Γι' αυτό λογαριαζόταν και θεός που τηρεί την τάξη, επιβάλλει το σεβασμό στους νόμους και την τήρηση των όρκων.

Ήταν και προστάτης της νεότητας και σ' αυτόν αφιέρωναν οι νέοι τα μαλλιά τους, όταν τα έκοβαν για πρώτη φορά. Θεωρούνταν ακόμη και θεός της μουσικής και της ποίησης, πατέρας των Μουσών και επομένως προστάτης όλων των καλών τεχνών.

Σύμβολα του Απόλλωνα είναι ο ομφαλός (αφαλός), η λύρα, ο τρίποδας, το τόξο και τα βέλη, ο κύκνος, το γεράκι, ο γύπας, ο κόρακας, ο γρύπας (αετός και λιοντάρι μαζί), ο λύκος, το ελάφι, ο τράγος, η κατσίκα, το κριάρι, ο ποντικός, ο βάτραχος, το φίδι, η σαύρα κ.ά. Από τα φυτά ο φοίνικας, η ελιά, τα στάχυα, κυρίως η δάφνη κ.ά.

Οι αρχαίοι Έλληνες του είχαν αφιερώσει πολλές γιορτές, όπως τα Δήλια, τα Πύθια, τα Κάρνεια, τα Δελφίνια, τα Υακίνθια κ.ά.

Ήταν γιος του Δία και της Μαίας. Η μητέρα του τον γέννησε πάνω στο βουνό Κυλλήνη της Αρκαδίας. Από τη στιγμή της γέννησής του φάνηκε πόσο πονηρός ήταν. Γιατί μωρό ακόμη στα σπάργανα, έκλεψε τις πενήντα αγελάδες του Απόλλωνα από την Πιερία. Ο Απόλλωνας θύμωσε πολύ και ο Ερμής θέλησε να τον εξευμενίσει. Κατασκεύασε λοιπόν μια λύρα- την πρώτη στον κόσμο- και την χάρισε στο θεό. Για το κυρίως μέρος της λύρας χρησιμοποίησε όστρακο χελώνας και για τις εφτά χορδές της έντερα προβάτου. Με αυτό το μύθο φαίνεται η σχέση του Ερμή με τη μουσική.


Στην ιεραρχία του Ολύμπου δε φαίνεται να κατέχει υψηλή θέση. Συνήθως εκτελεί τις εντολές των θεών. Αντίθετα βρίσκεται πολύ κοντά σους ανθρώπους. Και οι μύθοι, που οι άνθρωποι του έχουν αφιερώσει, τον παρουσιάζουν πολύ ανθρώπινο, δηλαδή με τα ελαττώματα και τα προτερήματά τους. Έτσι οι θνητοί τον αισθάνονται οικείο και φιλικό. Γι' αυτό είναι ίσως ο λαϊκότερος θεός.




http://img155.imageshack.us/my.php?imag ... 114uk2.png




Λατρεύτηκε σε όλη την Ελλάδα, περισσότερο όμως στην Αρκαδία. Άλλωστε από κει φαίνεται ξεκίνησε η λατρεία του. Του απέδιδαν τόσες πολλές ιδιότητες, που καλύπτουν τους περισσότερους τομείς της ανθρώπινης ζωής: θεωρείται κήρυκας και αγγελιοφόρος των θεών και μεταφέρει τη θέλησή του στους θνητούς. Είναι προστάτης των βοσκών και των κοπαδιών. Γι' αυτό συχνά εικονίζεται με ένα κριάρι πάνω στους ώμους του, που ήταν το ιερό ζώο του. Προστατεύει τους οδοιπόρους, προπάντων στις μακρινές πορείες. Γι' αυτό το λόγο υπήρχαν στα σταυροδρόμια στήλες με τρεις ή τέσσερις μορφές του Ερμή(τρίμορφες ή τετράμορφες), που κοίταζαν προς τους τρεις ή τέσσερις δρόμους που διασταυρώνονταν στο σημείο αυτό. Αυτές οι στήλες ονομάζονταν Ερμαί. Όταν οι αρχαίοι έβρισκαν κάτι στο δρόμο, το απέδιδαν στον Ερμή. Γι' αυτό και το εύρημα ονομαζόταν έρμαιο. Είχε κάτω από την προστασία του τους κλέφτες και τους ληστές. Παράλληλα όμως προφύλασσε τους ανθρώπους από τους κλέφτες. Αυτός ήταν ο λόγος που κάθε νοικοκύρης τοποθετούσε μπροστά στο σπίτι του μια στήλη με ανάγλυφο τον Ερμή. Έτσι πίστευε ότι προστάτευε το σπίτι του και από τους κλέφτες και από κάθε κακό.

Προστάτευε εξάλλου και τους νέους που αγωνίζονταν στα γυμναστήρια. Ιδιαίτερα τους παλαιστές. Γι' αυτό στα γυμναστήρια υπήρχαν αγάλματα του (Εναγώνιος Ερμής). Δεν προστάτευε μόνο τους ατομικούς αγώνες. Προστάτευε και ολόκληρες πόλεις, όταν έκαναν σπονδές μεταξύ τους, σταματούσαν δηλαδή τον πόλεμο. Πρόσεχε αν τηρούσαν οι εμπόλεμοι τους όρους και τις συνθήκες των σπονδών.

Μια τάξη ανθρώπων που ζούσε κάτω από την προστασία του ήταν οι έμποροι. Τότε τον ονόμαζαν Κερδώο Ερμή, δηλαδή του κέρδους. Του απέδιδαν την εύρεση των μέτρων και σταθμών, καθώς και την πονηριά που παρατηρείται στις εμπορικές συναλλαγές. Επειδή στις συναλλαγές χρειάζεται ευγλωττία και πειστική δύναμη, λατρεύτηκε σαν Αγοραίος (δηλαδή σαν θεός του εμπορίου) και έπειτα σαν Λόγιος Ερμής. Έτσι έγινε προστάτης των ρητόρων και γενικά των γραμμάτων και όσων ασχολούνται με αυτά.

Εκτός από τα παραπάνω , του απέδιδαν και σχέσεις με τη γη. Άρα ήταν και θεός της γονιμότητας (γονιμικός) και του κάτω κόσμου(Χθόνιος). Γι' αυτό την τρίτη μέρα των Ανθεστηρίων, που ήταν αφιερωμένη στους νεκρούς, θυσίαζαν μόνο στον Χθόνιο Ερμή. Γιατί ο Ερμής ήταν και ο ψυχοπομπός του Άδη. Μετέφερε δηλαδή τις ψυχές των νεκρών και τις παρέδιδε στο Χάροντα.

Στην τέχνη εικονίζεται σαν άντρας δυνατός και γενειοφόρος. Φοράει ταξιδιωτικό μανδύα, πέτασο στο κεφάλι και φτερωτά σαντάλια. Κρατά ένα σκήπτρο, το κηρύκειο. Αργότερα όμως η τέχνη τον παρουσιάζει σαν νέο καλοφτιαγμένο, χωρίς γένια και συχνά βαστάει πάνω στους ώμους του ένα κριάρι.















Ήταν θεός της φωτιάς και των μετάλλων, κύριος των ηφαιστείων. Μια παράδοση τον θεωρεί γιο της Ήρας και του Δία. Άλλη πάλι αναφέρει ότι γεννήθηκε μόνο από την Ήρα χωρίς να ενωθεί με το Δία. Ο Όμηρος λέει πως γεννήθηκε κουτσός, πράγμα που δυσαρέστησε την μητέρα του και τον έριξε από τον Όλυμπο στη θάλασσα. Τον έσωσαν όμως η Θέτιδα και η Ευρυνόμη, που τον ανάθρεψαν στα βάθη του Ωκεανού. Εκεί έμεινε εννιά χρόνια.

Για να εκδικηθεί τη μητέρα του, που τον έριξε στη θάλασσα, της χάρισε ένα χρυσό θρόνο. Το θρόνο αυτό τον είχε φτιάξει μόνος του και του είχε βάλει αόρατα σχοινιά. Όταν εκείνη κάθισε πάνω, δέθηκε και κανείς δεν μπορούσε να ην ελευθερώσει. Τότε ο Διόνυσος μέθυσε τον Ήφαιστο, τον έφερε στον Όλυμπο και έλυσε τα δεσμά της μητέρας του.

Μια άλλη παράδοση, που είναι και επικρατέστερη, αναφέρει με διαφορετικό τρόπο γιατί ο Ήφαιστος ήταν κουτσός. Λέει λοιπόν ότι ο Δίας τον πέταξε έξω από τον Όλυμπο, γιατί κάποτε που ο ίδιος φιλονικούσε μη την Ήρα, ο Ήφαιστος πήρε το μέρος της μητέρας του. Μια ολόκληρη μέρα έπεφτε ο θεός προς τα κάτω. Τέλος κατά τη δύση του ήλιου προσγειώθηκε στη Λήμνο. Οι κάτοικοί της τον παρέλαβαν και τον περιποιήθηκαν. Γι' αυτό και στην αρχαία εποχή πίστευαν ότι το χαλκείο του, δηλαδή το εργαστήριο του του χαλκού, βρισκόταν στη Λήμνο, στο ηφαίστειο Μόσυχλος. Πίστευαν ακόμη ότι οι βοηθοί του ήταν οι Κάβειροι, που τους λάτρευαν στη Λήμνο.

Άλλες παραδόσεις λένε πως το εργαστήριό του ήταν στην Αίτνα της Σικελίας και βοηθοί του ήταν οι Κύκλωπες. Προσθέτουν ότι εκεί έφτιαξε το θρόνο του Δία, το χρυσό θώρακα του Ηρακλή, το σκήπτρο του Αγαμέμνονα, το περιδέραιο της Αρμονίας, το άρμα του Ήλιου, την πανοπλία του Αχιλλέα κλπ. Εξάλλου λένε ότι είχε φτιάξει στον Όλυμπο ανάκτορα από ορείχαλκο για τους θεούς.

Γυναίκα του υπήρξε η ωραιότερη θεά, η Αφροδίτη. Δεν του στάθηκε όμως πιστή και κάποτε, με τη βοήθεια του αόρατου διχτύου, την έπιασε με το θεό Άρη. Παιδιά του θεωρούνται ο Εριχθόνιος, ο Αργοναύτης Παλαίμονας, ο γλύπτης Άρδαλος κ.ά.

Τον λάτρευαν κυρίως στην Αθήνα, όπου υπήρχε ναός προς τιμήν του, αυτό που σήμερα ονομάζουμε θησείο. Οι γιορτές που τελούνται εκεί ονομάζονταν Ηφαίστεια και Χαλκεία. Τις γιορτές αυτές τις μοιραζόταν με τη θεά Αθηνά, που και αυτήν τη θεωρούσαν θεά των τεχνών.


Στην τέχνη ο Ήφαιστος εικονίζεται ρωμαλέος και γενειοφόρος. Φορεί συνήθως ένα σκούφο στρογγυλό ή κωνικό και κρατάει στο χέρι εργαλεία της τέχνης του.

Ήταν η σπουδαιότερη και αρχαιότερη θεά του ελληνικού δωδεκάθεου. Ήταν κόρη του Κρόνου και της Ρέας, αδελφή του Δία και νόμιμη γυναίκα του. Μαζί του απόκτησε τον Άρη, την Ήβη και την Ειλείθυια. Με την τελευταία οι αρχαίοι την ταύτιζαν συχνά. Παιδί τους θεωρείται και ο Ήφαιστος, αλλά μια άλλη παράδοση λέει πως τον απόκτησε χωρίς να ενωθεί με άντρα. Το ίδιο πίστευαν και για τη γέννηση του Τυφωέα, που ήταν τέρας.

Η Ήρα έχει τις ίδιες ιδιότητες που έχει και ο Δίας. Είναι δηλαδή η θηλυκιά μορφή του. Έτσι θεωρείται θεά των ουράνιων φαινομένων. Μόνο που αυτή έχει περισσότερη σχέση με τα νυχτερινά φαινόμενα του ουρανού. Είναι θεά που όλοι οι άλλοι θεοί τη σέβονται. Έχει έντονη προσωπικότητα και είναι η μόνη που μπορεί να αντιμετωπίσει το Δία,άλλοτε με μεγαλείο και θάρρος και άλλοτε με γυναικεία πανουργία. Ο Δίας υπολογίζει πολύ το θυμό της και γενικά τις αντιδράσεις της. Πάντοτε όμως αυτός έχει τον τελευταίο λόγο.

Η θεά δεν έχει δικό της ιδιαίτερο μυθολογικό κύκλο. Όλοι οι μύθοι που μιλούν για αυτήν συνδέονται με το Δία. Αυτοί οι μύθοι την παρουσιάζουν σαν υπόδειγμα γυναίκας. Γι' αυτό θεωρείται προστάτρια του γάμου, του τοκετού και της μητρότητας. Στην Αττική της είχαν αφιερώσει το μήνα Γαμηλίωνα ( 15 Ιανουαρίου-!5 Φεβρουαρίου), που κατά τη διάρκειά του τελούνταν ι περισσότεροι γάμοι.

Επειδή ο Δίας αγαπούσε τις περιπέτειες με άλλες γυναίκες, η Ήρα είχε γίνει πολύ ζηλότυπη. Οι αντίζηλές της δοκίμασαν τα αποτελέσματα της ζηλοτυπίας της. Η Αλκμήνη, η Σεμέλη, η Λητώ, η Ιώ, η Καλλιστώ κ.ά. υπόφεραν από την εκδικητικότητά της. Η μανία της στρεφόταν και εναντίον των παιδιών που αποκτούσαν από το Δία οι γυναίκες αυτές. Π.χ. ο Ηρακλής δοκίμασε την καταδίωξή της από τη στιγμή που γεννήθηκε. Μόνο μετά το θάνατό του συμφιλιώθηκε μαζί του και του έδωσε την Ήβη για γυναίκα του στον ουρανό.

Στην Ήρα αποδόθηκαν και πολεμικές ιδιότητες. Παρουσιάζεται να συμμετέχει στον Τρωικό πόλεμο. Βοηθάει τους Αργείους, γιατί η πόλη τους ,μαζί με τις Μυκήνες και τη Σπάρτη ,της ήταν πολύ αγαπητή. Βρίσκεται σε αντίθεση με τους θεούς που παίρνουν το μέρος των Τρώων ή την εμποδίζουν να βοηθήσει τους Έλληνες.

Το αρχαιότερο κέντρο λατρείας της ήταν το Άργος. Οι γιορτές που τελούνταν εκεί προς τιμήν της είχαν κυρίως πολεμικό χαρακτήρα και ονομάζονταν Ηραία. Θυσίαζαν εκατό αγελάδες, που ήταν το ιερό ζώο της θεάς. Ο σημαντικότερος όμως τόπος λατρείας της ήταν η Σάμος. Εκεί τελούσαν, όπως και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, τον Ιερό Γάμο, που συμβόλιζε την ένωσή της με το Δία. Πάντως η λατρεία της ήταν εξαπλωμένη σε όλη την Ελλάδα.

Στην τέχνη η θεά εικονίζεται μεγαλόπρεπη και επιβλητική. Φορεί στο κεφάλι διάδημα ή πόλο. Κρατάει σκήπτρο, δηλαδή σύμβολο εξουσίας, και ρόδι, που είναι σύμβολο γονιμότητας. Ο κούκος (κόκκυξ) ήταν πουλί που της είχαν αφιερώσει οι αρχαίοι και συμβόλιζε την ένωσή της με το Δία.
















Ήταν κόρη του Κρόνου και της Ρέας, αδελφή του Δία. Μαζί του απόκτησε μια κόρη, την Περσεφόνη. Διάφοροι συγγραφείς της αποδίδουν και άλλα παιδιά: τον Πλούτο, μια άλλη κόρη, που αποφεύγουν να αναφέρουν το όνομά της, κι ένα άλογο, τον Αρείονα.


Ήταν θεά των σιτηρών και γενικά της γεωργίας. Αυτή έμαθε στους ανθρώπους να καλλιεργούν και να σπέρνουν τα χωράφια. Θεωρήθηκε ακόμη προστάτρια της οικογένειας.


Ο κυριότερος μύθος γύρω από τη Δήμητρα είναι αυτός που μιλάει για τη μεγάλη αγάπη που έτρεφε για την κόρη της Περσεφόνη. Ο Πλούτωνας, δηλαδή ο Άδης, έκλεψε κάποτε την Περσεφόνη. Η Δήμητρα πλανιόταν θλιμμένη πάνω στη γη εννιά ημέρες. Κρατούσε πυρσούς για να βλέπει και ρωτούσε όσους συναντούσε μήπως είχαν δει την κόρη της. Τέλος έφτασε στην Ελευσίνα, μεταμορφωμένη σε γριά(Γραία) και φιλοξενήθηκε στο ανάκτορο του βασιλιά Κελεού. Εκεί ανέλαβε την ανατροφή του γιου του Δημοφώντα, που θέλησε να τον κάνει αθάνατο. Γι' αυτό τον έτρεφε με αμβροσία και έκαιγε το θνητό του σώμα στις φλόγες. Την είδε όμως η Μετάνειρα, μητέρα του παιδιού, και μη ξέροντας ότι πρόκειται για θεά τρόμαξε και άρχισε να φωνάζει. Η Δήμητρα θύμωσε και σταμάτησε τη διαδικασία αυτή. Έτσι ο γιος του Κελεού έμεινε θνητός. Αλλά η Δήμητρα σαν ανταπόδοση της φιλοξενίας, δίδαξε στους κατοίκους της Ελευσίνας την καλλιέργεια της γης και τα Ελευσίνια μυστήρια.


Στο μεταξύ επειδή η θεά είχε αγανακτήσει για την αρπαγή της κόρης της, προκάλεσε ακαρπία, δεν άφηνε δηλαδή τίποτε να καρπίσει τη γη. Γι' αυτό το λόγο ο Δίας παρακάλεσε τη θεά να ξαναρχίσει το έργο της , σαν θεά της γεωργίας. Διέταξε παράλληλα και τον Άδη να κρατά την Περσεφόνη τρεις μήνες μόνο στον Κάτω Κόσμο. Τους υπόλοιπους εννιά να της επιτρέπει να μένει πάνω στη γη μαζί με τη μητέρα της. Έτσι κι έγινε.


Προς τιμήν της θεά ς Δήμητρας οι αρχαίοι Έλληνες τελούσαν πλήθος γιορτές. Οι σπουδαιότερες ήταν τα θεσμοφόρια, όπου έπαιρναν μέρος μόνο παντρεμένες γυναίκες, τα Μικρά Μυστήρια στο δήμο Άγρα της Αττικής και τα Μεγάλα Ελευσίνια Μυστήρια στην Ελευσίνα.


Ανάλογα με το περιεχόμενο της λατρείας της ήταν και τα σύμβολα της θεάς: ένα δέμα από στάχυα, καλάθι γεμάτο καρπούς, η παπαρούνα, ο νάρκισσος, το ρόδι, το πουλί γερανός.

Ήταν η πρωτότοκη θυγατέρα του Κρόνου και της Ρέας, αδελφή του Δία, του Ποσειδώνα και των άλλων θεών. Ήταν η θεά της εστίας κάθε σπιτιού, που στους αρχαίους λαούς είχε ιερό χαρακτήρα. Γιατί η εστία ήταν το κέντρο της οικογένειας, εξυπηρετούσε τις καθημερινές ανάγκες και δεχόταν τις προσφορές της. Έγινε το σύμβολο της φιλοξενίας και του απαραβίαστου οικογενειακού ασύλου. Παρ' όλο που οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η θεά εστία παρέμεινε σε όλη τη ζωή της παρθένα, έγινε προστάτρια της οικογένειας, της κατοικίας και της φιλοξενίας. Τη λάτρευαν σε κάθε σπίτι, γιατί πίστευαν ότι αυτή εφεύρε την κατοικία. Σ΄ αυτήν πρόσφεραν τους πρώτους καρπούς των αγρών, τις λεγόμενες απαρχές των καρπών. Της αφιέρωναν επίσης μικρά μοσχάρια.


Σε κάθε σπίτι, ακριβώς στο κέντρο, και σε σχήμα κυκλικό υπήρχε η εστία. Εκεί έκαιγε συνεχώς το ιερό πυρ. Κάθε πόλη βέβαια είχε την κοινή της εστία. Από κει έπαιρναν φωτιά όσοι επρόκειτο να εκστρατεύσουν ή ν' αποικίσουν, και μετέφεραν την ιερή αυτή φωτιά από τη μητρόπολη στη νέα πατρίδα. Αυτό έδειχνε το δεσμό που υπήρχε ανάμεσα στις δύο πόλεις.


Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι κοινή εστία όλης της Ελλάδας και του κόσμου ολόκληρου ήταν η εστία των Δελφών, όπου βρισκόταν και ο Ομφαλός της γης. Αν ποτέ έσβηνε η ιερή φλόγα, θεωρούνταν πολύ κακός οιωνός. Θα έπρεπε να ξαναναφτεί απευθείας από τον ήλιο για να είναι αμόλυντη.


Στην τέχνη η Εστία εικονίζεται σαν μια παρθένα με μακρύ φόρεμα και πέπλο. Στο χέρι κρατά σκήπτρο, μια λυχνία ή πυρσό ή κλαδί με άνθη και καρπούς.
















Η ωραιότερη από τις θεές. Ανήκει στους δώδεκα θεούς του Ολύμπου όπου και κατοικεί.



Ένας μύθος τη θεωρεί κόρη του Δία και της Διώνης. Ένας άλλος υποστηρίζει ότι γεννήθηκε από τον αφρό της θάλασσας και κάποια κομμάτια από τις σάρκες του Ουρανού, όταν τον τραυμάτισε ο γιος του Κρόνος. Πάντως η λατρεία της φαίνεται ότι προέρχεται από την ανατολή και πέρασε στην Ελλάδα από την Κύπρο.


Ήταν θεά της ομορφιάς, του έρωτα και της γονιμότητας. Την ακολουθούσαν πάντοτε οι Χάριτες και οι Ώρες. Όπου περνούσε, προκαλούσε τον έρωτα. Θεοί και άνθρωποι ζητούσαν την εύνοιά της. Ο Πάρης στην Αφροδίτη χάρισε το μήλο της ομορφιάς που έριξε η Έριδα. Αυτή, για να τον ανταμείψει, τον παρακίνησε να πάει στη Σπάρτη. Εκεί γνώρισε την ωραία Ελένη, την έκλεψε κι έτσι προκάλεσε τον Τρωικό πόλεμο.


Άντρας της ήταν ο κουτσός θεός Ήφαιστος, αλλά τον απάτησε με τον Άρη. Ο Ήφαιστος πληροφορήθηκε την απάτη από τον Ήλιο, που τα βλέπει όλα. Για να τους εκδικηθεί, περιτύλιξε το κρεβάτι τους με αόρατα δίχτυα και όταν συναντήθηκε το ζευγάρι, πιάστηκε μέσα και δεν μπορούσε να κουνηθεί. Ύστερα ο Ήφαιστος κάλεσε όλους τους θεούς κ\να δουν το θέαμα.




http://img234.imageshack.us/my.php?image=11al1.png




Παιδιά της Αφροδίτης και του Άρη είναι ο Δείμος (τρόμος), ο Φόβος, η Αρμονία και ίσως ο Πρίαπος.

Εκτός από τον Άρη η Αφροδίτη αγάπησε και τον Αγχίση, αδελφό του βασιλιά της Τροίας Πρίαμου. Από τον Αγχίση απόκτησε τον Αινεία και για χάρη του βοήθησε τους Τρώες κατά τον Τρωικό πόλεμο.

Αγάπησε επίσης και τον Άδωνη. Όταν ο αγαπημένος της σκοτώθηκε από ένα αγριογούρουνο, η θεά παρακάλεσε το Δία να ανασταίνεται κάθε άνοιξη και καλοκαίρι και να μένει μαζί της.

Η λατρεία της Αφροδίτης ήταν πολύ διαδεδομένη, ιδίως στα λιμάνια, όπου τη θεωρούσαν προστάτρια των ναυτικών. Το αρχαιότερο και αρχαιότερο και σπουδαιότερο κέντρο λατρείας της ήταν η Κύπρος. Έπειτα τα Κύθηρα, η Κνίδος, η Κόρινθος, η Θήβα, η Αττική, η Σικελία και πολλά άλλα.

Σύμβολά της είναι το περιστέρι, η μυρτιά, το ρόδο. Στα έργα τέχνης εικονίζεται σαν νέα όμορφη, άλλοτε γυμνή και άλλοτε ντυμένη, πότε να λούζεται και πότε να καλλωπίζεται. Συχνά εικονίζεται δίπλα της ο Έρωτας.

Μια από τις σημαντικότερες θεές του ελληνικού δωδεκάθεου. Πατέρας της είναι ο Δίας και μητέρα της η Μήτη. Η γέννησή της έγινε με πολύ πρωτότυπο τρόπο. Ο Δίας κατάπιε τη Μήτη, μαζί με το παιδί που είχε στα σπλάχνα της, γιατί μια προφητεία είχε πει ότι ο γιος που θα γεννιόταν μετά την Αθηνά θα τον εκθρόνιζε. Όταν ήρθε η ώρα της γέννησης αναγκάστηκαν να φωνάξουν τον Ήφαιστο. Αυτός με ένα τσεκούρι άνοιξε το κρανίο του Δία, απ' όπου ξεπετάχτηκε η Αθηνά.


Οι ιδιότητες της θεάς μπορούν να χωριστούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες : α) σε κείνες που την παρουσίαζαν σαν θεά του πολέμου και β) σε κείνες που την παρουσιάζουν σαν θεά της των ειρηνικών τεχνών και γενικά του πολιτισμού. Ο πολεμικός της χαρακτήρας φαίνεται ότι είναι παλιότερος. Ήταν λοιπόν θεά του πολέμου, γι' αυτό φορούσε περικεφαλαία και την αιγίδα (βλ. λήμμα).Επίσης κρατούσε δόρυ και ασπίδα. Είχε πάρει μέρος στη μάχη των θεών κατά των Τιτάνων και κατατρόπωσε τον Εγκέλαδο. Στις μάχες των ανθρώπων έπαιρνε μέρος και βοηθούσε τους ήρωες. Προστατευόμενοί της ήταν ο Αχιλλέας, ο Διομήδης, ο Οδυσσέας και ο γιος του Τηλέμαχος. Αυτή εξάλλου βοήθησε τον Περσέα να σκοτώσει τη Μέδουσα. Ήταν και θεά της μουσικής που έχει πολεμικό χαρακτήρα και θεωρήθηκε εφευρέτρια του αυλού. Τον καταράστηκε όμως, όταν διαπίστωσε ότι όταν τον φυσούσε και έπαιζε, της παραμόρφωνε το πρόσωπο. Δίδαξε στους ανθρώπους να δαμάζουν τα άλογα και να ναυπηγούν πλοία. Ο Δούρειος Ίππος ήταν κάτω από την προστασία της και αυτή έδωσε οδηγίες για την κατασκευή της Αργώς.




http://img234.imageshack.us/my.php?image=22wh1.png



Ενώ όμως υπήρξε θεά του πολέμου, παράλληλα ήταν και θεά της ειρήνης. Έφερνε λοιπόν την ευτυχία στους θνητούς και προστάτευε τις πόλεις τους, ιδίως την Αττική. Για να γίνει η προστάτρια της Αττική πρόσφερε σαν δώρο το δέντρο της ελιάς, ενώ ο Ποσειδώνας που τη διεκδικούσε επίσης, είχε προσφέρει το άλογο. Γι' αυτό το λόγο η ελιά ήταν το ιερό και αγαπημένο της δέντρο. Μαζί με την ειρήνη χάριζε στους ανθρώπους και τα αγαθά, που προέρχονται απ' αυτήν. Χάριζε δηλαδή φρονιμάδα στην πολιτική και ευγλωττία στους ρήτορες. Ίδρυσε τον Άρειο Πάγο, που ήταν δικαστήριο, και θέσπισε του πρώτους νόμους. Αγρυπνούσε για την τήρηση των νόμων και για τη δικαιοσύνη. Αυτή πρωτοστατούσε στις συγκεντρώσεις του λαού. Προστάτευε τις μητέρες, την υγεία των ανθρώπων και ακόμα τους αδύνατους και τους αδικημένους. Αυτή εφεύρε και δίδαξε όλες τις γυναικείες τέχνες. Πρώτη αυτή ύφανε και κέντησε το πέπλο της Ήρας. Δίδαξε και προστάτευε και όλες τις αντρικές δουλειές. Έμαθε τον άνθρωπο να μεταχειρίζεται το άροτρο και τη φωτιά, να ζεύει τα άλογα και τα βόδια, να καλλιεργεί τη γη και να φτιάχνει καράβια. Τέλος κάθε είδος τέχνης, ανώτερης και κατώτερης αποδιδόταν σ' αυτήν. Η γλυπτική, η ζωγραφική, η αρχιτεκτονική, η κεραμική και όλες οι άλλες σχετικές ή βοηθητικές τέχνες οφείλονταν σε αυτήν.


Η Αθηνά δεν παντρεύτηκε ποτέ της. Έζησε πάντοτε σαν παρθένα. Γι' αυτό και οι Αθηναίοι της αφιέρωσαν τον Παρθενώνα. Προς τιμήν της τελούνταν πολλές γιορτές. Η σπουδαιότερη ήταν τα Παναθήναια. Σύμβολα της θεάς ήταν το δέντρο της ελιάς, η κουκουβάγια, ο κόκορας και το φίδι.














Η θεά αυτή έχει ξεχωριστή θέση ανάμεσα στις θεές του Ολύμπου. Ήταν κόρη του Δία και της Λητώς, δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα. Στους αγώνες του Απόλλωνα εναντίον του Πύθωνα στους Δελφούς και εναντίον των παιδιών της Νιόβης, η Άρτεμη στάθηκε στο πλευρό του. Θεωρούνταν εξαιρετική κυνηγός και προστάτρια των ζώων. Έτρεχε στα βουνά και στα δάση της Αρκαδίας και της Λακωνίας με συνοδεία τις Νύμφες. Προστάτευε όλη την άγρια φύση, τα ποτάμια, τις λίμνες, τα λιβάδια και τα χωράφια. Ήταν και προστάτρια της γονιμότητας της γης, αλλά και των τοκετών, των βρεφών και των μελλονύμφων. Σ' αυτήν και στον Απόλλωνα αφιέρωναν οι νέοι τα μαλλιά τους όταν γίνονταν άντρες. Σ' αυτήν αφιέρωναν οι νέες τα παιχνίδια τους πριν από το γάμο τους. Παράλληλα ήταν και θεά του ξαφνικού θανάτου των γυναικών την ώρα που γεννούσαν. Αλλά και θεά του πολέμου τη θεωρούσαν, καθώς και θεά που προστάτευε την τήρηση των νόμων και των όρκων. Εξάλλου είχε και ιαματικές ιδιότητες, γιατί βοηθούσε τους αρρώστους να γιατρευτούν.



http://img137.imageshack.us/my.php?image=33db8.png



Απ' όλα όσα αναφέραμε φαίνεται η στενή σχέση της με τον αδελφό της Απόλλωνα. Αλλά όπως και αυτός είναι θεός του ήλιου, έτσι και αυτή είναι θεά της σελήνης. Ποτέ της δεν παντρεύτηκε και έμεινε για πάντα παρθένα. Ούτε ποτέ ερωτεύτηκε . Γι' αυτό τη θεωρούσαν και προστάτρια της αγνότητας όλων των παρθένων. Όσοι την ερωτεύτηκαν ή την είδαν γυμνή ή θέλησαν να την κάνουν γυναίκα τους τιμωρήθηκαν σκληρά από την ίδια τη θεά.

Η Άρτεμη λατρευόταν σε όλη την Ελλάδα, π.χ. στην Αττική (ιδίως στη Ραφήνα και τη Βραυρώνα), στην Αρκαδία, στη Μεσσηνία και στη Λακωνία. Σύμβολά της ήταν η σελήνη, η ελιά, τα στάχυα, το λιοντάρι, ο πάνθηρας, το ελάφι, ο λαγός, το φίδι, η χελώνα και πολλά άλλα.

Στα έργα τέχνης εικονίζεται σαν νέα και όμορφη, λεπτή, ευκίνητη, λυγερή και με γρήγορο βάδισμα. Άλλοτε φοράει μακρύ χιτώνα, συνήθως όμως κοντό. Κρατάει τόξο και φαρέτρα ή παρουσιάζεται με κάποιο από τα σύμβολά της.