θαυματουργες εικονες της Παναγιας

Παναγία Παραμυθία - Ιερά Μονή Βατοπεδίου

Παλιά υπήρχε η συνήθεια, βγαίνοντας οι πατέρες από το καθολικό να ασπάζονται αυτή την εικόνα και ο ηγούμενος να παραδίδει τα κλειδιά της μονής στο θυρωρό. Η παράδοση αναφέρει ότι μια μέρα στα βυζαντινά ακόμη χρόνια, δίνοντας ο ηχούμενος στο θυρωρό τα κλειδιά άκουσε τα εξής λόγια από την εικόνα:

"Μην ανοίγετε σήμερα τις πύλες της μονής, αλλά ανεβείτε στα τείχη και διώξτε τους πειρατές".

Η φωνή επανέλαβε για δεύτερη φορά τα ίδια λόγια. Στρέφοντας το βλέμμα του προς τα εκεί ο ηγούμενος είδε το βρέφος να απλώνει το χέρι τους και να σκεπάζει το στόμα της μητέρα του λέγοντας:

"Μη μεριμνάς Μητέρα, γι αυτούς τους αμαρτωλούς. Αφησέ τους να τιμωρηθούν από τους πειρατές, τους αξίζει".
Αλλά η Παναγία πιάνοντας το χέρι του Χριστού και στρέφοντας ελαφρά το κεφάλι επανέλαβε τα ίδια λόγια. Οι μοναχοί αμέσως έτρεξαν στα τείχη και διαπίστωσαν ότι πειρατές είχαν περικυκλώσει τη μονή και περίμεναν το άνοιγμα της πύλης για να τη λεηλατήσουν. Εξαιτίας όμως της θαυματουργής επέμβασης της Παναγίας η μονή σώθηκε. Η εικόνα έκτοτε διατήρησε τις τελευταίες κινήσεις των θείων προσώπων.

[img][/img]

Παναγία η Πορταϊτισσα

Κάποιο βράδυ, όταν πια στη μονή του Κλήμενος αρχίζουν να κατοικούν Ίβηρες μοναχοί, θαυμάσιο φαινόμενο βάζει σε απορία τους μοναχούς της περιοχής:

πύρινος στύλος στέκεται πάνω στη θάλασσα και φθάνει μέχρι τον ουρανό. Το όραμα εξακολουθεί για μερικές μέρες και οι μοναχοί διακρίνουν στη βάση του στήλου μια εικόνα, που πλέει όρθια στα κύματα. Κάνουν δέηση στον Θεό, για να δοθεί ο ανεκτίμητος θυσαυρός και η Θεοτόκος εμφανίζεται στον ευλαβή αναχωρητή Γαβριήλ τον Ίβηρα και τον διατάζει να περπατήσει στα κύματα, να πάρει την εικόνα της και να τη δώσει στον ηγούμενο και τους αδελφούς της μονής.

Ωστόσο, μετά την υποδοχή της και την τοποθέτησή της στο ναό, η εικόνα κατ΄ επανάληψη εξαφανιζόταν από αυτόν και βρισκόταν τοποθετημένη εσωτερικά πάνω από την πύλη της μονής.

Η Παναγία πληροφόρησε σε όνειρο τον άγιο Γαβριήλ ότι αυτή είναι η θέση που διάλεξε μόνη της για να φυλάγει αυτή τους μοναχούς και όχι να φυλάγεται από αυτούς. Έτσι πήρε το όνομα Πορταϊτισσα και μέχρι σήμερα η παρουσία της στη μονή και στο Άγιον Όρος θεωρείται εγγύηση για την προστασία του Αγιορείτικου Μοναχισμού από τη Θεοτόκο.

Αργότερα κτίστηκε παρεκκλήσι κοντά στο τείχος της μονής, όπου τοποθετήθηκε η εικόνα, ενώ έκλεισε η παλαιά και ανοίχθηκε άλλη μεγαλοπρεπέστερη είσοδος. Τα θαύματά της είναι άπειρα όπως και το πλήθος των προσκυνητών της, ιδιαίτερα τον Δεκαπεντάυγουστο και τη Δευτέρα της Διακαινησίμου, που λιτανεύεται και γίνεται η ανάμνηση της εύρεσης της με λειτουργία σε παρεκκλήσι της παραλίας, στο σημείο ακριβώς που την έβγαλε από την θάλασσα ο άγιος Γαβριήλ.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑΣ


ΗΧΟΣ Α΄(ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ ΠΟΛΙΤΗΣ)


ΤΗΝ ΣΕΠΤΗΝ ΣΟΥ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ, Η ΔΙΑ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΕΠΕΣΤΗ, ΘΑΥΜΑΣΤΩΣ ΕΝ ΤΗ ΠΟΙΜΝΗ ΣΟΥ, ΤΙΜΩΜΕΝ ΩΣ ΑΓΙΑΣΜΑ ΣΕΠΤΟΝ , ΚΑΙ ΣΚΗΝΩΜΑ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΣΟΥ ΠΙΣΤΩΣ. ΕΞ ΑΥΤΗΣ ΓΑΡ ΑΝΑΒΛΥΖΕΙΣ ΤΑΣ ΔΩΡΕΑΣ, ΤΟΙΣ ΠΟΘΩ ΕΚΒΟΩΣΙ ΣΟΙ. ΔΟΞΑ ΤΟΙΣ ΘΑΥΜΑΣΙΟΙΣ ΣΟΥ ΑΓΝΗ, ΔΟΞΑ ΤΗ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΣΟΥ, ΔΟΞΑ ΤΗ ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ ΣΟΥ ΠΛΟΥΣΙΑ ΧΡΗΣΤΟΤΗΤΙ.
[img][/img]

Παναγίας της Χοζοβιώτισσας - Αμοργος

Στην Αμοργό, πάνω σ ένα γκρεμό 300μ. με θέα τη θάλασσα, δεσπόζει σαν λευκό περιστέρι το ιστορικό και ξακουστό μοναστήρι της Παναγίας Χοζοβιώτισσας που τιμάται στα Εισόδια της Θεοτόκου.

Κτίστηκε το 1088 μ.Χ. από το βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄ Κομνηνό σύμφωνα με επιγραφή της Ι. Μονής και με τα πατριαρχικά σιγίλια Ιερεμίου Β΄ (1583) και Τιμοθέου Β΄ (1613).

Για τον τρόπο άφιξης της εικόνας στην Αμοργό υπάρχουν δύο παραδόσεις: Η πρώτη λεει ότι η εικόνα βρέθηκε μέσα σε μια βάρκα εκεί ακριβώς που είναι κτισμένο το σημερινό μοναστήρι. Λέγεται ότι την εικόνα τοποθέτησε μια ευσεβής κυρία μέσα σε βάρκα από την πόλη Χόζοβα της Παλαιστίνης και την άφησε να ταξιδέψει μόνη της στην θάλασσα, για να γλιτώσει από τα χέρια των εικονομάχων.

Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι τη θαυματουργική εικόνα έφεραν στην Αμοργό μοναχοί από το μοναστήρι του Χοτζεβά της Παλαιστίνης, που βρίσκεται κοντά στην Ιεριχώ, οι οποίοι έφυγαν λόγω των διωγμών από τους εικονομάχους. Περνώντας από την Κύπρο οι μοναχοί έπεσαν πάνω σε ληστές που βεβήλωσαν, έσχισαν στα δύο και έριξαν στη θάλασσα την εικόνα. Τα δύο τεμάχια ήρθαν με θαυματουργικό τρόπο κάτω από το βράχο της Αμοργού κι ενώθηκαν μόνα τους χωρίς να διακρίνεται τίποτε. Αʼλλοι λένε ότι συγκολλήθηκαν από τους μοναχούς που συνέχισαν το ταξίδι τους, έφτασαν στην Αμοργό και έκτισαν το μοναστήρι στον τόπο που τους υπέδειξε η Παναγία. Μάρτυρας για τον τόπο αυτό ήταν η σμίλη, που για αιώνες βρισκόταν σφηνωμένη στο βράχο και έπεσε το 1952. [img][/img]

ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΛΕΒΗ

Η θαυματουργή εικόνα είναι μία από τις εβδομήντα που ζωγράφισε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Την εικόνα αυτή την έφεραν μαζί τους οι κάτοικοι του Αγίου Όρους που κατοίκησαν στην Κυνουρία.

Το πρώτο Μοναστήρι της Μαλεβής ιδρύθηκε το 771 μ.Χ., σε υψηλό μέρος του Μαλεβού, που σήμερα λέγεται Κανάλους. Μετά το τραγικό τέλος των μοναχών, που πέθαναν ένα χειμώνα από το πολύ κρύο, η εικόνα έφυγε μόνη της και πήγε στη θέση που βρίσκεται σήμερα. Στάθηκε μέσα σε βάτα και δίπλα της έκαιγε ένα καντήλι, που τις νύχτες φώτιζε τη θέση της.

Τρεις φορές πήραν την εικόνα και τη μετέφεραν στους Κανάλους. Αλλά πάντοτε έφευγε και επέστρεφε στα βάτα με το Θεϊκό φως που τη φώτιζε.

Τότε αποφασίστηκε να κτιστεί το Μοναστήρι στη σημερινή του θέση και τοποθετήθηκε η εικόνα στη θέση που η ίδια είχε διαλέξει. Και αυτό έγινε το 1116. Το ασημένιο επικάλυμμά της, χρονολογείται από το 1362.

Πρέπει να αναφερθεί ότι από τη θαυματουργό εικόνα αναβλύζει Θείον Μύρο. Συγκεκριμένα, το 1964, πριν ακόμα τρέξει το Άγιον Μύρον στην εικόνα της Θεοτόκου, επί 20 ημέρες ευωδίαζε εξαίσια και υπερβολικά σε όλο το Μοναστήρι. Την Παρασκευή των τελευταίων χαιρετισμών, στις 17 Απριλίου 1964, ενεφανίσθησαν οι πρώτες σταγόνες. Από τότε το τζάμι της εικόνας είναι βρεγμένο και το ΄Αγιον Μύρον προσφέρεται στους ευσεβείς προσκυνητές της Χάρης Της.

Θα πρέπει ιδιαίτερα να αναφερθεί ότι το Μοναστήρι της Μαλεβής είναι από τα ωραιότερα Μοναστήρια της χώρας μας και βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το χωριό Άγιος Πέτρος της Κυνουρίας. Οι πιστοί μπορούν να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα της Μυροβλύτισσας Παναγίας και να πάρουν το Αγιον Μύρο που προσφέρουν οι μοναχές στους πιστούς, μέσα σε ειδική συσκευασία.

Η Παναγία Μαλεβή εορτάζει στις 23 Αυγούστου, αλλά στις 14 Αυγούστου πραγματοποιείται αγρυπνία και περιφορά της Ιεράς εικόνας στον περίβολο της Μονής. Στη συνέχεια, όταν δηλαδή έχει ξημερώσει ανήμερα της Παναγίας, τελείται δεύτερη Θεία Λειτουργία. [img][/img]

Παναγία Σουμελά

Η μία από τις τρεις εικόνες της Παναγίας που χάραξε πάνω σε ξύλο ο Ευαγγελιστής Λουκάς και διασώζονται, είναι η Παναγία Σουμελά. Από τις άλλες δύο, η μία βρίσκεται στη Μονή Κύκκου της Κύπρου και η άλλη στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου.

Η εικόνα αρχικά ονομάστηκε Παναγία η Αθηνιώτισσα και βρισκόταν στον ομώνυμο Ιερό Ναό. Προς τα τέλη, όμως, του 4ου αιώνα (380-386 μ.Χ.), η Παναγία η Αθηνιώτισσα εμφανίστηκε ως όραμα στους μοναχούς Σωφρόνιο και Βαρνάβα, στη Αθήνα και τους κάλεσε στην εκκλησία.

Εκεί είδαν την εικόνα να σηκώνεται από το προσκυνητάρι, να βγαίνει από το παράθυρο και να πετάει προς τα ουράνια. Συγχρόνως άκουσαν την ευλογημένη φωνή της Θεοτόκου να λέει: «Πηγαίνω στην Ανατολή. Προπορεύομαι στο όρος Μελά. Ακολουθήστε με...».

Οι μοναχοί την ακολούθησαν και στο όρος Μελά, στον Πόντο, όπου στάθηκε, κτίστηκε μεγάλος Ναός και Μονή. Και η εικόνα πήρε την ονομασία Σουμελά από τη φράση «στου Μελά» και έγινε το καταφύγιο των πιστών.

Το 1922, μετά την καταστροφή, μοναχοί έκρυψαν την εικόνα, μαζί με άλλα κειμήλια, στα βάθη της γης, για να μην βεβηλωθούν από τους άπιστους.

Το 1931, με πρωτοβουλία των Ποντίων της Ελλάδας και της διασποράς και μετά από διαπραγματεύσεις με την τουρκική κυβέρνηση, που με τη βοήθεια της χάρης Της, είχαν αίσια κατάληξη, η εικόνα επανήλθε στην Αθήνα και παρέμεινε στο Μουσείο έως το 1951. Τότε, το Σωματείο «Παναγία Σουμελά» Θεσσαλονίκης, πρότεινε το κτίσιμο Ναού στις πλαγιές του Βερμίου, στην Καστανιά Βεροίας, που θα υποδεχόταν την εικόνα.

Και ο Ναός της Παναγίας Σουμελά, με τη βοήθεια του Θεού και την πίστη των Ποντίων και άλλων Χριστιανών, έγινε μεγαλοπρεπής, ενώ γύρω του κτίστηκαν εκκλησίες, πολλοί ξενώνες που μπορούν να φιλοξενήσουν εκατοντάδες πιστών και ολοκληρώθηκαν σημαντικά έργα υποδομής στην περιοχή.
[img][/img]

Παναγία η Εκατονταπυλιανή -Πάρος
Η αρχαιότερη βυζαντινή εκκλησία στο Αιγαίο, η Καταπολιανή ή Εκατονταπυλιανή, γιορτάζει φέτος, υπό την αιγίδα του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου, 17 αιώνες από την ίδρυσή της, το 326 μ.Χ., από την Αγία Ελένη.

Σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση, η Αγία Ελένη, Αυγούστα, πλέοντας προς τους Αγίους Τόπους για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού, αναγκάστηκε εξαιτίας φοβερής θαλασσοταραχής στο Αιγαίο να προσορμιστεί στο λιμάνι της Πάρου, την Παροικιά. Στον χώρο της Καταπολιανής, που ήταν τότε έρημος και ακατοίκητος, βγαίνοντας να αναπαυθεί λίγο από τον κλυδωνισμό του πλοίου, παρατήρησε ένα ναΐδριο, χαμένο ανάμεσα σε πυκνούς θάμνους και άγρια δένδρα. Εκεί στο εκκλησάκι αυτό προσευχήθηκε και έταξε να χτίσει μεγαλόπρεπο ναό στην Παναγία, αν και εκείνη γινόταν αρωγός της στην προσπάθειά της να βρει τον Τίμιο Σταυρό.

Οταν επέστρεψε από τα Ιεροσόλυμα στην Κωνσταντινούπολη και πριν από τον θάνατό της, η ογδοηκοντούτις γηραιά Αυγούστα πραγματοποίησε την υπόσχεσή της. Στα ερείπια αυτού του ναού ο Ιουστινιανός έχτισε τον 6ο αιώνα μ.Χ. μια μεγαλόπρεπη εκκλησία, αυτή που, παρ' όλες τις καταστροφές και επεμβάσεις, σώζεται ως σήμερα. Η εικόνα της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής στο τέμπλο που ζωγραφίστηκε τον 17ο αιώνα θεωρείται θαυματουργή και είναι δωρεά της οικογένειας του ηγεμόνα Μαυρογένη, προγόνου της παριανής αρχόντισσας και αγαπημένης ηρωίδας του 1821 Μαντώς Μαυρογένους.


Η παράδοση που διασώζεται μέχρι σήμερα σχετικά με την ονομασία Εκατονταπυλιανή έχει ως εξής: "Ενενήντα εννέα φανερές πόρτες έχει η Καταπολιανή. Η εκατοστή είναι κλειστή και δεν φαίνεται. Θα φανεί η πόρτα αυτή και θα ανοίξει, όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη"...

[img][/img]

Παναγια Ευαγγελιστρία -Τήνος


Το Φεβρουάριο του 1821, τον καιρό που θα κηρυσσόταν η Έναρξη της Επανάστασης του Γένους στο Ιάσιο από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, στο Αιγαίο, στην ταπεινή Τήνο, η ίδια η Θεοτόκος παρουσιάζεται στον ύπνο του Μιχαήλ Πολυζώη και του ζητά να πάει στον αγρό του Αντωνίου Δοξαρά και να σκάψει για να βρει της Αγία Εικόνα της!!!

Ένα χρόνο μετά, τα ξημερώματα της Κυριακής 9 Ιουλίου 1822, την ώρα που το μπαρούτι της Λευτεριάς γιομίζει στεριές και πέλαγα, η Παναγία παρουσιάζεται απαστράπτουσα στην Αγία Μοναχή Πελαγία, στο Μοναστήρι Κεχροβουνίου Τήνου και ζητά και πάλι να ξεσκεπαστεί το σπίτι της που ήταν θαμμένο στον αγρό του Δοξαρά και να χτιστεί μεγάλος Ναός!!!

Τρεις φορές συνολικά παρουσιάζεται η Παναγία στην Αγία Πελαγία και τελικά η Αγία Εικόνα θα βρεθεί στις 30 Ιανουαρίου του 1823 μ.Χ., εν μέσω γενικής συγκίνησης και χαράς ανέκφραστης, εν μέσω Εθνικού Ξεσηκωμού, εν μέσω του Αγώνα της Ελευθερίας, τον οποίο η ίδια η Μεγαλόχαρη ευλόγησε και στήριξε και με τόσα θαύματα, όπως αυτό τότε στην Τήνο, με την θαυμαστή εύρεση της Αγίας Εικόνας της μετά από συνεχείς υποδείξεις της ίδιας της Μητέρας του Κυρίου!!!

Το άκουσμα της ευρέσεως απλώνεται παντού και δίνει νέα ώθηση στον Αγώνα. Αμέτρητοι Καπεταναίοι προστρέχουν στη Χάρη της, όπως ο Κανάρης, ο Μιαούλης, ο Καραϊσκάκης, ο Μακρυγιάννης -του οποίου θεραπεύει το παιδί - ο Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς, που γονατίζουν με ευλάβεια μπροστά στην Υπέρμαχο Στρατηγό τους και την προσκυνούν τιμητικά, ευχαριστώντας την για τη βοήθεια και την ελευθερία.
[img][/img]

Οδηγήτρια - Ιερά Μονή Ξενοφώντος

Η εικόνα αυτή βρισκόταν από πολύ παλιά στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου στον κίονα του αριστερού χορού. Το 1730 όμως εξαφανίστηκε ξαφνικά από τη θέση της, ενώ οι πύλες του ναού ήταν κλειδωμένες, και έτσι η εικόνα μεταφέρθηκε πίσω στη θέση της, ενώ οι Βατοπεδινοί πατέρες έλαβαν αυστηρότατα μέτρα ασφάλειας και σφράγισαν το ναό. Σε λίγη ώρα, όταν ανοίχτηκε η εκκλησία, για την ακολουθία, η εικόνα έλειπε και πάλι από τη θέση της και πολύ σύντομα έφρανε είδηση από τη Μονή του Ξενοφώντος ότι βρέθηκε και πάλι στην αντίστοιχή θέση του εκεί Καθολικού. Οι Βατοπεδινοί πείσθηκαν για το θαύμα και αποφάσισαν να μην αντισταθούν άλλο στη θέληση της Θεομήτορος. Έτρεξαν στη Μονή Ξενοφώντος για να προσκυνήσουν την “Οδηγήτρια” και για πολύ καιρό της έστελναν λάδι και κερί στη νέα της κατοικία.
[img][/img]

Η Παναγία της Αγιάσου-Μυτιληνη

Στις πλαγιές του όρους Ολύμπου, στην όμορφη και γραφική πόλη της Αγιάσου, βρίσκεται η Παναγία η Αγιασώτισσα.

Η ιστορία του προσκυνήματος, αρχίζει τους Βυζαντινούς χρόνους, όταν ο Ιερομόναχος Αγάθωνας ο Εφέσιος, τα χρόνια της εικονομαχίας, έφερε την ιστορική εικόνα της Παναγίας, μαζί με άλλα κειμήλια, όπως ήταν ένας μικρός αργυρός σταυρός με τίμιο ξύλο, ένα χειρόγραφο Ευαγγέλιο του Ε' αιώνα και λείψανα του Αγίου Διονυσίου, προφανώς για να έλθει σε επαφή με την εξόριστη Βασίλισσα και μετά την καταστολή του εικονομαχικού κινήματος να μπορέσει να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη.

Ό Αγαθών δεν παρέμεινε στην πόλη της Μυτιλήνης, ούτε σε άλλο παραθαλάσσιο χωριό, αλλά από τον φόβο των πειρατών, πού πολύ συχνά ενοχλούσαν τότε τα νησιά μας, προσχώρησε στο εσωτερικό του νησιού και έφθασε κάπου εδώ ανάμεσα στα βουνά και στα λαγκάδια της Αγιάσου.

Διάλεξε μια δασωμένη έρημη τότε τοποθεσία όπου σήμερα βρίσκεται το παρεκκλήσιο της Ζωοδόχου Πηγής, το γνωστό σαν άγιασμα, πίσω από το κτίριο του Αναγνωστηρίου της Αγιάσου. Ό τόπος αυτός λεγόταν "Καρυές", όνομα πού πήρε από τη μεγάλη καρυδιά, πού βρισκότανε εκεί.

Σ' αυτό το δασωμένο τόπο ασκήτεψε ο Αγαθών και μέσα σε μια κρύπτη πού έφτιαξε εκεί, έκρυψε την ιερή εικόνα με μεγάλη προσοχή και ευλάβεια, όπως και τα αλλά Ιερά κειμήλια, πού έφερε με τόσους κόπους και κινδύνους.
Σιγά-σιγά τον πλησίασαν άνθρωποι από γειτονικά μικρά χωριουδάκια της περιοχής. Από την "Πενθίλη" πού δεν υπάρχει πια σήμερα και πού μόνο ή τοποθεσία της είναι γνωστή με το όνομα "Μπιτζίλια", εκεί κοντά στο χώρο πού έκτισε ο αείμνηστος Μητροπολίτης Μυτιλήνης "Ιάκωβος, ο από Δυρραχίου το έτος 1936 το Σανατόριο και πού τώρα μετατράπηκε σε «Ίδρυμα Κοινωνικής Πρόνοιας Ή θεομήτωρ», και από άλλο χωριό την "Καρύνη" στη γνωστή και σήμερα τοποθεσία με τα άφθονα και κρύα νερά.

Αρκετοί κάτοικοι των χωριών αυτών συνεπαρμένοι από την αγιότητα του Αγάθωνα, με χαρά έπαιρναν από την Καρύνη τον ανηφορικό και δύσβατο δρόμο, πού σήμερα, αν πάμε από τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο, είναι περίπου 10 χιλιόμετρα, ή πάλι αυτοί πού ερχότανε από την Πενθίλη κατέβαιναν από την επίσης δύσβατη ρεματιά, όπου σήμερα είναι τα γραφικά εξωκκλήσια Ταξιάρχης, Αγ. Κωνσταντίνος και Αγ. Ιωάννης 'Απέσου. Και όλοι αυτοί ήθελαν όχι μόνο να ακούσουν τα σοφά λόγια του Αγάθωνα, να εξομολογηθούν σ' αυτόν, αλλά και να τον παρακαλέσουν να δεχθεί εμπιστευτικά και να τους αφήσει να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας και τα άλλα ιερά κειμήλια.
Δεν άργησαν πολλοί άπ' αυτούς τους ευσεβείς ανθρώπους, να έλθουν για πάντα κοντά στον Αγάθωνα και να ασκητέψουν μαζί του, χτίζοντας εκεί ένα μοναστηράκι.
Πότε ακριβώς ήρθε ο Αγαθών στη Λέσβο δεν είναι ίσως γνωστό, Ίσως το 803, είναι όμως γνωστό, ότι ο Κύριος τον κάλεσε κοντά του την ήμερα της Υπαπαντής (2 Φεβρουαρίου) του έτους 830 μ.Χ.
Σύμφωνα με την επιθυμία του, οι μοναχοί τον έθαψαν λίγο πιο πέρα από το Μοναστήρι τους, στον τόπο ακριβώς πού σήμερα βρίσκεται ο ναός της Παναγίας.

Η βυζαντινή εικόνα, έργο του Ευαγγελιστή Λουκά, φέρει την επιγραφή " Μήτηρ Θεού Αγία Σιών" και έχει διαστάσεις 0,56 Χ 0,62. Παριστάνει την Θεοτόκο σε προτομή να βαστάζει στους κόλπους της τον Ιησού Χριστό.

Η εικόνα, έδωσε το όνομα της και στην πόλη της Αγιάσου (Αγία Σιών).
[img][/img]

Παναγία η Μυρτιδιώτισσα

H Παναγία η Μυρτιδιώτισσα είναι εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε στα Κύθηρα κατά τον 14ο αιώνα. Έχει το προσωνύμιο Μυρτιδιώτισσα, γιατί αναφέρεται από την παράδοση ότι τη βρήκε ένας βοσκός σε μια τοποθεσία γεμάτη με μυρτιές.



Στις 24 Σεπτεμβρίου - 40 ημέρες μετά την Κοίμηση της Θεοτόκου - εμφανίστηκε η Παναγία στον βοσκό και του είπε να ψάξει για την εικόνα που είχε έρθει σε εκείνο το μέρος πολλά χρόνια πριν.

Ο βοσκός έπεσε στο έδαφος,γεμάτος δέος,προσευχόμενος προς την Θεοτόκο. Μόλις σηκώθηκε και γύρισε,είδε την εικόνα στα κλαδιά μιας μυρτιάς.Κλαίγοντας από χαρά,έφερε την εικόνα σπίτι του και είπε σε όλους τους φίλους και συγγενείς την ιστορία της ανεύρεσης της εικόνας.

Όταν ξύπνησε την επόμενη ημέρα η εικόνα έλειπε και φοβήθηκε μήπως είχε κλαπεί.Με βαρειά καρδιά γύρισε με τα πρόβατά του στον τόπο της ανεύρεσης,αλλά εκεί είδε πάλι την εικόνα στα κλαδιά της μυρτιάς που την είχε πρωτοβρει.Δοξάζοντας τον Θεό,την πήρε πάλι σπίτι του,αλλά την νύχτα η εικόνα εξαφανίστηκε όπως και την πρώτη φορά.Όταν η εξαφάνιση και επανεμφάνιση της εικόνας συνέβει και τρίτη φορά,κατάλαβε ότι ήταν θέλημα της Μητέρας του Θεού η εικόνα να παραμείνει εκεί που είχε πρωτοβρεθεί.

εορταζει στις 24 Σεπτεμβριου[img][/img]

Παναγια ιεροσολυμιτισσα


Η Θαυματουργή Αγία Εικόνα της Παναγίας «Η ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑ», έχει Αγιογραφηθεί τον 19ο αιώνα Θαυματουργικώς. Φέρει χρονολογία 1870 και έχει το εξής ιστορικό:

Υπήρχε τον καιρό εκείνο μία αγιογράφος Μοναχή ονόματι Τατιανή, της Ρωσικής Ιεράς Μονής της Μυροφόρου Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, που βρίσκεται στους πρόποδες του απέναντι της Ιερουσαλήμ Όρους των Ελαιών.

Είδε δε η Τατιανή καθώς κοιμόταν το εξής Όραμα: Είδε ότι την επισκέφθηκε στο κελλί της μία άγνωστη Μοναχή, η οποία της είπε: «Αδελφή Τατιανή, ήλθα να με ζωγραφίσεις».
Η Τατιανή απάντησε: «Ευλόγησον, αδελφή, αλλά εγώ είμαι αγιογράφος και όχι ζωγράφος». Και η Επισκέπτρια της λέγει: «Τότε να με αγιογραφήσεις».
Η Τατιανή εξεπλάγη με το θάρρος της ξένης και απεκρίθη: «Δεν έχω ξύλο (σανίδι), πού να σε ζωγραφίσω;».

Και τότε η Επισκέπτρια Μοναχή της δίδει ένα σανίδι αγιογραφήσεως και λέγει: «Ζωγράφισε»! Αλλά ενώ ζωγράφιζε η Τατιανή την Μοναχή, είδε τα Άμφιά Της να γίνονται χρυσά, το Πρόσωπό Της να λάμπει πολύ, και Την άκουσε να λέγει: «Ω μακαρία Τατιανή, μετά τον Απόστολο και Ευαγγελιστή Λουκά, θα με αγιογραφήσεις πάλι εσύ».

Η Τατιανή αντελήφθη ότι αγιογραφούσε την Παναγία! Εταράχθη και ξύπνησε. Αμέσως έσπευσε στην Ηγουμένη και της διηγήθηκε το Όραμα. Η Ηγουμένη δυσπίστησε και της είπε να πάει να κοιμηθεί και αύριο να αγιογραφήσει μία Εικόνα της Παναγίας.

Καθώς όμως επέστρεφε, είδε να βγαίνει από το κελλί της φως και αισθάνθηκε ευωδιά! Τότε ειδοποίησε την Ηγουμένη και μαζί εισήλθαν στο φωτεινό και ευωδιάζον κελλί, όπου είδαν εκπληκτικότερο Θαύμα. Η Εικόνα του Οράματος βρισκόταν μέσα στο κελλί πραγματική, Αχειροποίητη! Η Αγία αυτή Εικόνα της Παναγίας!

Μετά από όλα αυτά, παρουσιάζεται πάλι η Παναγία στη Μοναχή και λέγει: «Να με κατεβάσετε κάτω στο σπίτι μου, στη Γεθσημανή». Πράγμα που έγινε.

Από τότε η Αχειροποίητη Αγία Εικόνα της Παναγίας «Η ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑ», βρίσκεται στο Ιερό Προσκύνημα του Θεομητορικού Μνήματος της Γεθσημανής , και Θαυματουργεί.

Και τις τρεις φορές που πλημμύρισε ο Ιερός Ναός στη Γεθσημανή, η Εικόνα ανέβηκε μόνη Της από τον μαρμάρινο θρόνο που βρίσκεται και στάθηκε στο σύστημα εξαερισμού, χωρίς να στηρίζεται πουθενά! Τα Θαύματά Της είναι αναρίθμητα, όπου και αν πήγε.


Απολυτίκιον της Παναγίας της Ιεροσολυμιτίσσης

Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Την σεπτήν σου εικόνα ως της δόξης σου σκήνωμα, Ιεροσολυμίτισσα Παρθένε, προσκυνούμεν Πανάχραντε. Εκ ταύτης γαρ πηγάζεις μυστικώς θαυμάτων ποταμούς τας δωρεάς• και αρδεύεις τας καρδίας και τας ψυχάς των πίστει κραυγαζόντων σοι• Δόξα τω Θείω Τόκω σου, Αγνή, δόξα τη παρθενία σου, δόξα τη προς ημάς σου ανεκφράστω προνοία, Άχραντε.
[img][/img]

Η Παναγία η Φιδούσα
Ένα ασυνήθιστο θρησκευτικό γεγονός συμβαίνει κάθε χρόνο τον Δεκαπενταύγουστο στα χωριά Μαρκόπουλο και Αργίνια της Κεφαλονιάς.
Το διάστημα 6-16 Αυγούστου, εμφανίζονται και κυκλοφορούν στις εικόνες των ναών των δυο χωριών, μικρά ακίνδυνα φίδια.
Τα "Φιδάκια της Παναγιάς" όπως τα ονομάζουν, φέρουν μικρούς σταυρούς στα κεφάλια τους, ενώ πολλές φορές κυκλοφορούν και στους δρόμους των χωριών.
Οι κάτοικοι τα μαζεύουν σε βάζα για να μην ποδοπατηθούν και τα πηγαίνουν στην εκκλησία. Τα αφήνουν ελεύθερα μετά τη λειτουργία και στη συνέχεια εξαφανίζονται.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα είδος φιδιών που πολλαπλασιάστηκε στην περιοχή, γιατί τα ευνοούσε τόσο ο τόπος όσο και οι ντόπιοι, αφού κανείς δεν τα ενοχλούσε.
Τον Δεκαπενταύγουστο, ο δυνατός ήχος από τις καμπάνες, κάνει τα φίδια να βγαίνουν από τις φωλιές τους και είναι χαρακτηριστικό ότι αφήνουν τους ανθρώπους να τα πιάσουν.
Οι επιστήμονες προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο λέγοντας ότι η εκκλησία βρίσκεται απλώς κατά μήκος της φυσικής μεταναστευτικής διαδρομής των μικρών φιδιών.
Ωστόσο οι πιστοί του νησιού λένε ότι τα φίδια εξαφανίζονται, όταν το νησί περνάει δύσκολες ώρες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι ότι δεν εμφανίσθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1940 καθώς και το 1953 όπου καταστρεπτικός σεισμός έπληξε το νησί.
Η παράδοση λέει, ότι η εικόνα της Παναγίας, βρέθηκε σε ένα σκίνο μετά από την εμφάνιση πύρινης φλόγας. Στο σημείο εκείνο, οι χωρικοί έχτισαν εκκλησία και αργότερα ανοικοδομήθηκε γυναικεία μονή.

Όταν κάποια στιγμή, εμφανίσθηκαν πειρατές στο νησί, οι μοναχές φοβισμένες, ζήτησαν την προστασία της Παναγίας. Όταν έφθασαν οι πειρατές, το μοναστήρι έζωσαν φίδια, τα οποία τους έτρεψαν σε φυγή.
Έτσι, οι μοναχές σώθηκαν.

Η Παναγία του Χάρου
Ξεχωρίζει για τη μοναδικότητα της καθώς είναι η μοναδική εικόνα της Παναγίας που δεν κρατά το Θείο Βρέφος, αλλά τον Εσταυρωμένο Χριστό. Ο λόγος για την Παναγία του Χάρου, που όσο και αν ακούγεται παράξενο το όνομά της, εδώ και εκατοντάδες χρόνια ευλογεί το νησί των Λειψών.
Η Παναγία του Χάρου πήρε το όνομά της, από το γεγονός ότι ο νεκρός Χριστός στον σταυρό του μαρτυρίου και ο Χάρος σχετίζονται μεταξύ τους εννοιολογικά. Το μοναστήρι της Παναγίας βρίσκεται ένα χιλιόμετρο έξω από το βασικό οικισμό των Λειψών. Τόσο το εξωμονάστηρο όσο και η εικόνα χρονολογούνται από το 1600 μ.Χ., όταν έφτασαν στο νησί δύο μοναχοί στην Πάτμο.
Η Παναγία του Χάρου γιορτάζει στις 23 Αυγούστου (εννιάμερα της Παναγίας) και στους Λειψούς στήνεται μεγάλο πανηγύρι. Από το 1943 μέχρι σήμερα τη θαυματουργή εικόνα κοσμούν τα περιώνυμα "κρινάκια της Παναγίας". Τα λουλούδια τοποθετούνται στην εικόνα την Άνοιξη, στη συνέχεια ξεραίνονται και στη γιορτή της, κατακαλόκαιρο, ανθίζουν βγάζοντας μοσχομυριστά μπουμπούκια.