Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Ξαφνικά, το άσημο Κιργιζιστάν κυριάρχησε στα διεθνή μέσα ενημέρωσης την περασμένη εβδομάδα, όταν ο πρόεδρος της κεντρασιατικής αυτής χώρας και πρώην σοβιετικής δημοκρατίας με το όνομα Κιργιζία ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να κλείσει τη μεγάλη αμερικανική βάση που υπάρχει εκεί και η οποία είναι ζωτικής σημασίας για τον ανεφοδιασμό των αμερικανικών στρατευμάτων κατοχής του Αφγανιστάν.
Η ρωσική παρότρυνση στη λήψη της απόφασης αυτής ήταν κάτι παραπάνω από κραυγαλέα, καθώς ο Κιργίζιος πρόεδρος Κουρμανμπέκ Μπακίγεφ ανακοίνωσε αυτή την απόφασή του στη Μόσχα λίγα λεπτά αφότου το Κρεμλίνο είχε συμφωνήσει μαζί του την παροχή δανείων ύψους 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων και επιπλέον 150 εκατομμυρίων δολαρίων ως δωρεάν οικονομική βοήθεια.
Τα ρωσικά ποσά είναι κολοσσιαία σε σύγκριση με τα 63 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο που πληρώνουν οι Αμερικανοί ως ενοίκιο στο Κιργιζιστάν για τη βάση τους στο Μανάς.
Η Ρωσία, υποκριτικά, προσφέρθηκε να επιτρέψει αυτή να γίνεται μέσω ρωσικού εδάφους ο ανεφοδιασμός των αμερικανικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, αν και ο Ρώσος πρέσβης στο ΝΑΤΟ Ντμίτρι Ραγκόζιν έσπευσε να διευκρινίσει ότι αυτή η διευκόλυνση δεν αφορά πολεμοφόδια, η διέλευση των οποίων «είναι πολιτικό θέμα που πρέπει να εξεταστεί από την πολιτική ηγεσία της χώρας μας».
Μαζί με τους Ρώσους, προσφέρθηκε να διευκολύνει τους Αμερικανούς και ο στενός σύμμαχος της Μόσχας Ισλάμ Καρίμοφ, ο οποίος έχει ήδη... κλείσει από το 2005 την αμερικανική βάση που είχε ανοίξει στο Ουζμπεκιστάν το 2002! Μάλιστα οι Αμερικανοί είχαν προσπαθήσει τεχνηέντως το 2005 να προκαλέσουν μια από τις... «παρδαλές» δήθεν επαναστάσεις τους στο Ουζμπεκιστάν, για να ανατρέψουν τον Καρίμοφ, ο οποίος γι αυτό τους έκλεισε και τη βάση.
Ακόμη πιο διασκεδαστικό είναι το γεγονός ότι η αντίστοιχη «πολύχρωμη επανάσταση» είχε πετύχει το 2004 στο Κιργιζιστάν, με πληθώρα στοιχείων που αποδείκνυαν την οργάνωση αυτής της επιχείρησης ανατροπής του καθεστώτος του πολύ φιλικά διακείμενου προς τις ΗΠΑ Κιργίζιου προέδρoυ Ασκάρ Ακάγεφ από τους ίδιους τους Αμερικανούς! Στόχος της Ουάσιγκτον τότε ήταν να εγκαταστήσει στο Κιργιζιστάν ένα πιο υποτελές καθεστώς από εκείνο του αμερικανόφιλου μεν, αλλά δύστροπου και αυταρχικού Ακάγεφ. Τελικά, το καθεστώς που εγκαθίδρυσαν οι ΗΠΑ είναι αυτό που κλείνει τη βάση τους!
Ιδιαίτερη προθυμία να εξυπηρετήσει τους Αμερικανούς έδειξε και ο επίσης υπό ισχυρή ρωσική επιρροή πρόεδρος του Τατζικιστάν Εμομαλί Ραχμόνοφ, αν και η χώρα του είναι πολύ ορεινή και καθόλου δεν προσφέρεται για χερσαίες μεταφορές αμερικανικών εφοδίων προς το Αφγανιστάν, ενώ έχει ήδη επιτρέψει τις υπερπτήσεις αμερικανικών πολεμικών αεροπλάνων, άρα τίποτα ουσιαστικό δεν αλλάζει.
Η ουσία όλων αυτών των εξελίξεων είναι ότι η Μόσχα, η οποία βεβαίως θα ήταν πολύ ικανοποιημένη αν οι ΗΠΑ μπορούσαν να συντρίψουν τους Ταλιμπάν και τους ισλαμιστές του Πακιστάν, θεωρεί ότι είναι πλέον αρκετά ισχυρή, σε αντίθεση με το 2001, ώστε να ελέγχει αυτή τη ροή εφοδίων προς τα αμερικανικά και νατοϊκά στρατεύματα, περιορίζοντας δραστικά την απευθείας πρόσβαση της Ουάσιγκτον προς τα καθεστώτα των χωρών της Κεντρικής Ασίας.
Το Κρεμλίνο αρνείται να επιτρέψει πλέον να καθορίζει ο Λευκός Οίκος κατά τη βούλησή του το πολιτικό σκηνικό στην περιοχή αυτή, την τόσο πλούσια σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο.
ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ
Η αποτυχία στο Αφγανιστάν
Οι ΗΠΑ είχαν εισβάλει δυναμικά στην Κεντρική Ασία μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001. Επτά και πλέον χρόνια κατοχής όμως του Αφγανιστάν από τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ δεν αποδείχθηκαν αρκετά για να μπορέσει η Ουάσιγκτον να επιβάλει ένα σταθερό, υποτελές καθεστώς. Το αντίθετο.
Οι Ταλιμπάν ελέγχουν και πάλι το 75% του αφγανικού εδάφους! Το Κρεμλίνο διαπίστωσε έτσι στην πράξη την αδυναμία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ να ελέγξουν την Κεντρική Ασία και σωστά οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι ωρίμασαν οι συνθήκες να αποπειραθεί και πάλι η Ρωσία να αποσπάσει τον έλεγχο της περιοχής από τον Λευκό Οίκο και να απωθήσει σταδιακά τους Αμερικανούς έξω από την Κεντρική Ασία.
Φόρουμ 
