- Μιχάλης έγραψε:
Η Ορθοδοξία έχει πολλές πληροφορίες και αντίμετρα αλλά δυστυχώς προμοτάρει και το φόβο.
Η Ορθοδοξία διδάσκει την Αγάπη. Και "η τέλεια Αγάπη έξω βάλει τον φόβο". Το αντιθετο της αγάπης δεν ειναι το μίσος όπως πολλοί πιστευουμε, αλλα ο φόβος.
- Παράθεση :
Επίσης χρειάζονται κίνητρο, και αυτό το κίνητρο μπορεί να έρθει μόνο από το δικό μας φόβο, ο οποίος φαίνεται πως τροφοδοτεί αυτά τα όντα.
Αυτο ξαναπές το. Εκτός από τον φόβο όμως, αυτα τα όντα τροφοδοτούνται επίσης και από κάθε άλλο αρνητικό συναίσθημα...π.χ θυμό, μίσος, ζήλια... Είναι κατι σαν φαυλος κύκλος. Νιώθοντας αρνητικά, έλκω κοντά μου αντιστοιχα όντα τα οποία τρέφονται από αυτη την αρνητική ενέργεια και τρεφόμενα δυναμώνουν έτσι ώστε να με επηρεάσουν ακόμα πιο αρνητικά και παέι λέγοντας.
Άλλωστε αυτή την έννοια έχουν και οι διάφορες "εντολές" (συμβουλές θα τις έλεγα εγω) της Εκκλησίας σχετικά με την αποφυγή των αμαρτιών (αμαρτία=αστοχία), όπου χαρακτηρίζοντας ως "αμαρτία" ακόμα και τους αρνητικούς λογισμούς και προτρέποντας σε αποφυγή τους δίνει στην πραγματικότητα το αντίμετρο για τα καταφέρουμε απέναντι σε όλα αυτα που είτε μας αρεσει είτε όχι, είτε το πιστευουμε είτε όχι και ΥΠΑΡΧΟΥΝ σαν οντότητες και επιβουλεύονται την ανθρωπινη ευτυχία.
Με το να αγνοουμε την ύπαρξή τους, ή να κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε δεν λύνεται το πρόβλημα. Όμως με το να υπερτονίζουμε από την άλλη μεριά την όποια "παρουσία" με τον φόβο μας, και τα έλκουμε (προκειμένου να τροφοδοτηθούν) και τα δυναμώνουμε.
Η πραγματική λύση είναι κάπου στην μέση, το να γνωρίζουμε δηλαδη τόσο την ύπαρξή τους, όσο και την "δύναμη" - αδυναμία τους να μας βλάψουν, αν δεν τους ανοίξουμε την "πόρτα" εμείς.
Αυτα όλα σε θεωρητικό πάντοτε επίπεδο, μιας και στην πραξη το να υπερβεί κάποιος τα αρνητικά συναισθηματα που θα έλξουν κοντα του τετοιες οντότητες δεν είναι και το ευκολότερο πραγμα.
Ο ίδιος ο Κύριος μας "πειραχτηκε" στο σαραντάριο, και μάλιστα τρεις φορές από τον πονηρό και μας έδειξε τον τρόπο να αντιπαρερχόμαστε τα όποια "βέλη" του. Μία ξεκαθαρη κουβεντα σε καθε πειρασμό και από κει και μετα ΚΑΝΕΝΑ διάλογο μαζι του.
Η Εκκλησία μας παρεχει όπλα τόσο δυνατα που αν τα χρησιμοποιούσαμε όπως οφείλουμε δεν θα κινδυνευαμε από τίποτα. Όμως μας λείπει η Πίστη ...και εννοώ λέγοντας πίστη την ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ σε Εκείνον που ήρθε και σταυρωθηκε για να μας δείξει τελικα με την Αναστασή Του πως ο φόβος-θάνατος, δεν έχει καμμία εξουσία.
Για το τι πραγματικά ομως σημαίνει ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ και ΖΩΣΑ ΠΙΣΤΗ θα αφησω μία αρκετα γλαφυρή ιστορία να μας το περιγράψει:
-Ήταν κάποτε ένας σκοινοβάτης που με τις ικανότητές του, είχε καταφερει να κερδίσει τον θαυμασμό των ανθρωπων. Και δε ήταν αδικος αυτός ο θαυμασμός μιας και πραγματικά ήταν κορυφαίος σε αυτο που έκανε. Κανένα παραστρατημα, καμμία πτώση δεν είχε σημειωθεί στο ενεργητικό του. Ο ίδιος ήταν απόλυτα βέβαιος για τον εαυτό του, μα έχοντας αρκετα φιλοσοφήσει και την ζωή αλλα και την συμπεριφορα των συνανθρωπων του, αποφασισε να τεσταρει με καποιον τροπο την πίστη που είχαν σε αυτόν και τις ικανότητές του οι θαυμαστες του.
Ανακοινωσε λοιπόν μία μέρα πως σε εναν μήνα ακριβώς θα αποτολμήσει κατι μοναδικό για την ιστορία: Θα περάσει ισορροπώντας σε ενα σχοινί το Γκραντ Κανυον !! Η ανακοίνωσή του δημοσιοποιήθηκε, από την τηλεόραση και τις εφημερίδες σαν το τόλμημα του αιωνα και πλήθος κόσμου μαζευτηκε μέρες πριν, στο σημείο της εκκίνησης προκειμένου να θαυμασουν το είδωλό τους. Το γεγονός θα καλυπτόταν από όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς του κόσμου και παντού συζητιόταν πως ΝΑΙ θα τα καταφερει ! Όλοι στοιχηματιζαν υπέρ του!
Η μεγαλη ημερα ήρθε. Ο σκοινοβατης, υποκλήθηκε στο κοινό του, ανοιξε την ομπρέλλα του και πλησίασε το σκοινί... Και ενω όλοι περιμεναν να ξεκινησει το εγχείρημα εκείνος γύρισε και με δυνατη φωνή ρωτησε:
-"Πιστευετε πως μπορω να τα καταφερω...?"
-"ΝΑΙΙΙΙΙΙΙ"
ακούστηκε η φωνή του πλήθους !!!!
-"Είστε σίγουροι πως θα τα καταφερω..?" ξαναρωτησε εκείνος.
-"ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ"
απάντησαν εκεινοι πιο δυνατα.
-"Είστε απολύτως σίγουροι πως θα περασω απέναντι χωρις να πέσω...?" ρώτησε για τρίτη φορά το πλήθος
-"ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ"
ξανααπάντησαν ουρλιάζοντας και ξεσπώντας σε χειροκροτήματα
-"Ωραία. Ποιός λοιπόν από εσάς, θα έρθει να τον πάρω στους ώμους μου και να περασουμε μαζί απέναντι...?"
..........................................................................................................
Το πλήθος βουβαθηκε...κανένας εθελοντής δεν υπήρξε....
Και τότε ο σχοινοβάτης, κλείνοντας την ομπρέλλα του ανακοίνωσε πως δεν θα σχοινοβατίσει ξανά, γιατι κανενας απο όλους αυτούς που υποτιθεται πως πίστευαν στις ικανότητές του δεν πίστευε πραγματικά.......
Φόρουμ 
