ΒΡΕΘΗΚΕ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ?

Στο παρόν άρθρο θα σας διηγηθώ μία ιστορία. Μέρος αυτής είναι ήδη γνωστό σε μερικούς εκ των μεγαλύτερων Ελλήνων δημοσιογράφων, εφημερίδων, εκδοτών, τηλεοπτικών παρουσιαστών, κ.α. Το θέμα, ή μάλλον μία διαστρεβλωμένη άποψη αυτού, έχει ήδη παρουσιαστεί σε εκπροσώπους του Υπουργείου Πολιτισμού, της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Κανένας δεν ανταποκρίθηκε, όχι γιατί ως θέμα δεν είναι άξιο προσοχής, αλλά γιατί η ιστορία του -κατά την ταπεινή μου άποψη- δεν ειπώθηκε σωστά..
Αφορά μία σειρά από ερασιτεχνικές εκσκαφές στην περιοχή 'Αρος, στα ενδότερα της Θάσου, οι οποίες έφεραν στο φως κάποια ιδιαίτερα παράξενα ευρήματα [βλ. map 1 και 2]. Κάπως έτσι, από ένα απλό -άλλα άκρως κινηματογραφικό- κυνήγι θησαυρού κατέληξαν στα πρόθυρα της ανακάλυψης -σύμφωνα με ντόπιους που πραγματοποίησαν τις εκσκαφές- ενός εξαιρετικά εντυπωσιακού ανθρώπινου κατασκευάσματος, αρχαίου ή μεσαιωνικού, που μέχρι πρότινος κανένας δεν είχε υποπτευθεί.
Το κτίσμα αυτό υπάρχει, είναι πεπεισμένοι όλοι όσοι συμμετείχαν στις εκσκαφές. Κάποιοι το συνδέουν με το χαμένο Τάφο του Μ. Αλεξάνδρου, ή ακόμα και με την πολυθρύλητη Κιβωτό της Διαθήκης και πλήθος εσχατολογικών σεναρίων. Αποτέλεσμα; Η εκσκαφή του φημολογούμενου κτίσματος να φλερτάρει με μία από τις μεγαλύτερες ίσως ανακαλύψεις του 21ου αιώνα. Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή..





Το νησί της Θάσου στο βόρειο Αιγαίο.





Δορυφορική φωτογραφία από το νησί της Θάσου με σημειωμένη τη θέση της περιοχής 'Αρος.






Η περιοχή 'Αρος βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Μικρός και Μεγάλος Πρίνος.





Κοντινή δορυφορική φωτογραφία της περιοχής των εκσκαφών,
με εμφανέστατες τις ακριβείς γεωγραφικές συντεταγμένες της.

Η Αρχή της Έρευνας
Για πρώτη φορά ενημερώθηκα για το εν λόγω θέμα τέλη Ιουνίου, μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με τον κ. Γεώργιο Κοφτερέλη, έναν 47χρονο Θασιώτη υποπλοίαρχο του Ελληνικού Εμπορικού Ναυτικού. Οι αρχικοί του ισχυρισμοί, όντας άκρως εντυπωσιακοί, μου κίνησαν το ενδιαφέρον: «Πρέπει να σας μιλήσω για ένα πολύ σημαντικό θέμα. Δεν μπορώ να πω πολλά από το τηλέφωνο, τρία πράγματα μόνο: πρόσφατα ανακαλυφθέντας μακεδονικός τάφος στη Θάσο, Μέγας Αλέξανδρος και Κιβωτός της Διαθήκης» .
Αυτή ήταν η αρχή μίας προσωπικής έρευνας που πραγματοποίησα στο νησί, καθώς και στην προσωπική μου βιβλιοθήκη στη Θεσσαλονίκη. Επισκέφθηκα το χώρο, συγκέντρωσα το απαραίτητο φωτογραφικό υλικό, βιντεοσκόπησα συνεντεύξεις από τους εκσκαφείς, μίλησα με ντόπιους Θασιώτες για τους θρύλους και τα όνειρα που αφορούν την τοποθεσία και μοιάζουν να δένουν με τη φημολογούμενη ανακάλυψη, πραγματοποίησα γεωγραφική ανάλυση των στοιχείων που συγκέντρωσα, ψηφιοποίηση και δισδιάσταση αναπαράσταση των όσων βρέθηκαν αλλά δεν είναι πλέον ορατά, κ.λπ.
Που κατέληξα; Υπάρχει τεράστια πιθανότητα να υπάρχει κάτι στην εν λόγω περιοχή, το οποίο μπορεί να είναι από έναν απλό θησαυρό (άγνωστης χρονολογίας) έως ένα τεράστιο ταφικό μνημείο. Δεν μου παρουσιάστηκαν επαρκή στοιχεία ώστε να μπορώ να κρίνω. Μου παρουσιάστηκαν όμως αρκετά ώστε να μπορώ να πω με σιγουριά ότι το εν λόγω θέμα αξίζει σίγουρα το ενδιαφέρον μας.. καθώς επίσης και τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να φτάσει επιτέλους στο τέλος του.



«Δεν μπορεί να αποδώσει κανείς το μεγαλείο των όσων είδαμε εκεί μέσα!
Τρία γαλάζια μπλοκ ήταν από τα φανταστικότερα ευρήματα!»
Γ. Κοφτερέλης



«Σίγουρα υπάρχει κάτι εκεί το οποίο είναι μεγάλη δουλειά. Και σίγουρα είναι σημαντικό,
γιατί κανένας κατά τη γνώμη μου δεν θα έκανε κάτι τόσο μεγάλο για το τίποτα.»
Φ. Παπάνθημος
Αναζητώντας ένα Χαμένο Θησαυρό..
Η ιστορία που επρόκειτο να σας διηγηθώ δεν είναι σε καμία περίπτωση απλή, μιας και για να καταλάβω το τι πραγματικά συνέβη χρειάστηκε να συζητήσω αρκετές φορές με τα ίδια άτομα και να βάλω σε σειρά ασύνδετες και αόριστες διηγήσεις. Πως ξεκίνησαν λοιπόν όλα; Ας αφήσουμε τον Γ. Κοφτερέλη, έναν από τους πέντε της ομάδας της Θάσου που πραγματοποίησαν τις εκσκαφές, να μας μιλήσει..
«Τα όσα ανακαλύφθηκαν βρέθηκαν μέσα σε μία ρεματιά, στην οποία συνήθιζα επί χρόνια να περιηγούμαι όταν ξεμπάρκαρα από το πλοίο και ερχόμουν στο νησί. [βλ. σχέδιο 1] Σε μία από τις περιηγήσεις μου, πρόσεξα έναν τεράστιο γερμένο βράχο σε τέτοια γωνία που πραγματικά σε εντυπωσίαζε που δεν έπεφτε.






Δισδιάστατη αναπαράσταση της τοποθεσίας των εκσκαφών.




Το 2000 έτυχε να επισκεφτώ την περιοχή με έναν φίλο, τον Κώστα Σ., που γνώριζε την ύπαρξη δύο αρκετά περίεργων σημαδιών σε ένα γκρεμό μέσα στη ρεματιά.. ήταν 2 σταυροί. [βλ. photo 5, 6 a και 6 b] Από μικρός είχα ακούσει αρκετές ιστορίες ότι τοποθεσίες θαμμένων θησαυρών μαρκάρωνται με σημάδια, σύμφωνα με περιπτώσεις θησαυρών που βρέθηκαν παλαιότερα. Και κάπου εδώ έγινε η σύνδεση.. απέναντι ακριβώς από τους 2 σταυρούς υπήρχε ο γερμένος βράχος. Μας φάνηκε αρκετά σπάνιο για να είναι τυχαίο. Κάπως έτσι αποφασίσαμε να ψάξουμε την περιοχή (Οκτώβριος 2000).»






ʼποψη του γκρεμού που έφερε το 1ο σημάδι, δηλαδή τους δύο σταυρούς.








Το 1ο σημάδι: οι 2 σταυροί στην κορυφή γκρεμού ακριβώς απέναντι από το σημείο των εκσκαφών.

Αποδείξεις περί Ύπαρξης Ανθρώπινου Κτίσματος

«Σ' αυτό το σημείο μπαίνει στην ομάδα ο Φίλιππος Παπάνθημος (και αργότερα ο αδερφός του Δημήτρης), με τον οποίο προσπαθήσαμε να ρίξουμε το βράχο τραβώντας τον με σύρμα και παλάγκο. Ήταν αδύνατο λόγω μεγέθους, αλλά και εξαιτίας του ότι έμπαινε αρκετά βαθιά μέσα στο έδαφος. Έτσι, αποφασίσαμε να σκάψουμε κάτω απ' αυτόν ώστε να σπάσουμε την πέτρα στην οποία στηριζόταν.








"Τρώγαμε" την πέτρα για 1-2 μέρες όταν αντιληφθήκαμε πως δεν ήταν ενιαία, αλλά αποτελούνταν από δύο μικρότερες τέλεια ενωμένες ώστε να δίνουν την αίσθηση μίας. Δεν το καταλάβαμε εξαρχής, τόσο καλή ήταν η επαφή που είχαν επιτύχει όποιοι τη κατασκεύασαν!»
Σ' αυτό το σημείο, ο Φ. Παπάνθημος συμφωνεί: «Είναι δύσκολο να κάνεις τέτοιες εφαρμογές με πέτρες» , για να συνεχίσει ο Θασιώτης υποπλοίαρχος:
«Η απόδειξη ότι όντως στο σημείο αυτό υπάρχει ανθρώπινο κατασκεύασμα ήρθε λίγο αργότερα, όταν βρήκαμε μία αρκετά μεγάλη πέτρα που μας κράτησε στο σημείο αυτό για 3,5 χρόνια έως ότου βρούμε τη σπηλιά. Είχε πάνω της λαξευμένο -καθαρά από ανθρώπινο χέρι- ένα κεφάλι σκύλου!





Η πέτρα με το κεφάλι σκύλου που βρέθηκε κατά τις εκσκαφές. Αποτελεί ίσως την πλέον τρανταχτή απόδειξη ότι ανθρώπινο χέρι έχει παρέμβει σε κάποια τουλάχιστον σημεία του λόφου.



Η πρωτοφανής ένδεια σε φωτογραφίες από την εν λόγω περίοδο μου κίνησε εξ αρχής την περιέργεια, όμως η απάντηση που έλαβα ήταν αποστομωτική: «Μα ψάχναμε για θησαυρό και μάλιστα σκάβαμε δίχως άδεια! Για ποιο λόγο να φωτογραφίσουμε το χώρο;»









Εικόνες που τραβήχθηκαν κατά τις εκσκαφές στην περιοχή του 'Αρος.


Η συνέχεια των εργασιών ήταν εξίσου εντυπωσιακή..

«Αφού χαλάσαμε το ντουβάρι -όπως αποδείχθηκε- και βγάλαμε 2-3 πέτρες κολλημένες μεταξύ τους, ανοίχτηκε χώρος περίπου ενός μέτρου όπου υπήρχαν άλλες μεγάλες στρογγυλές πέτρες, οι οποίες ήταν τακαρισμένες και έτοιμες να τσουλήσουν από τη θέση τους. [βλ. detail 1-2] Αυτή ήταν η δεύτερη μεγάλη έκπληξη.. Τις μετακινήσαμε πολύ εύκολα βγάζοντας απλά τους τάκους!







Πίσω απ' αυτές υπήρχε επίσης χώμα. Δεν τολμούσαμε όμως να πάμε προς το μέρος του λόφου γιατί δεν θεωρούσαμε ότι η υπόθεση είχε τόσο μεγάλη έκταση. Έτσι, προτιμήσαμε την εύκολη λύση, σκάβοντας κάτω από τις πέτρες.
Πραγματοποιώντας τομές ώστε να δούμε που υπάρχει διαφορετικότητα στο έδαφος και άρα που βρίσκεται κρυμμένος ο θησαυρός, δεν καταφέραμε να εντοπίσουμε διαφορετικότητα παρά κάποια στρώματα όπως κοκκινόχωμα και άργιλος. Αργότερα καταλάβαμε ότι τα στρώματα αυτά κάλυπταν μία ολόκληρη σπηλιά.
Κάπου εκεί βρεθήκαμε σε αμηχανία, δεν ξέραμε πώς να κινηθούμε. Στείλαμε δείγματα του εδάφους σε χημείο της Καβάλας, απ' όπου μας απάντησαν ότι αυτό το υλικό (ο πυλός) μπορεί να παρουσιαστεί στη φύση αλλά πάρα πολύ δύσκολα. Μετά απ' αυτήν την απάντηση ήμασταν σίγουροι ότι κάτι τρέχει.
Εδώ σταματάει η 1η περίοδος των εργασιών, μιας και είχε πλέον φτάσει η άνοιξη του 2001 και ήταν αδύνατον να συνεχίσουμε τις εκσκαφές για διάφορους λόγους» .

Η 'Aμυνα Μόνωσης και το Πέτρινο Συρτάρι


Η 2η περίοδος των εργασιών (Οκτώβριος 2001- Μάρτιος 2002) δεν ήταν το ίδιο αποκαλυπτική μιας και έφερε μεν στην επιφάνεια κάποια στοιχεία, δευτερευούσης όμως σημασίας όπως π.χ. κάποιες πέτρες τόσο λαξευμένες που ήταν αδύνατο να είναι φυσικές, ή σημάδια ανθρώπινης κατασκευής πάνω στο γερμένο βράχο που έως τότε δεν είχαν παρατηρηθεί.








Λίγο πριν την 3η περίοδο των εργασιών (Οκτώβριος 2002- Μάρτιος 2003) μπαίνει στην ομάδα και ο ʼγγελος Χ. Σε αυτό το σημείο έρχεται στην επιφάνεια το 5ο σημάδι, ένα στρώμα μονωτικού υλικού που απλωνόταν σε μεγάλη έκταση.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Γ. Κοφτερέλης: «Το λούκι, ας το πούμε έτσι, από ότι αποδείχθηκε εκ των υστέρων ήταν μονωτικό υλικό που προφανέστατα ήταν η πρώτη ζώνη άμυνας από υγρασία.»






Δείγμα λαξευμένης (από τη φύση ή τον άνθρωπο;) πέτρας από τις δεκάδες που υπήρχαν διάσπαρτες στην παρακείμενη ρεματιά.





ʼποψη της ρεματιάς δίπλα από την περιοχή των εκσκαφών.






Μεγάλος συμπαγής και πλατής βράχος πάνω σε ένα μείγμα από κοκκινόχωμα και πέτρες. Σύμφωνα με τον κ. Κοφτερέλη είναι η καλύτερη απόδειξη ότι ανθρώπινο χέρι έχει επέμβει στη μορφή του φαινομενικά φυσικού λόφου.

Το υλικό που βρίσκεται κάτω από τον συμπαγή βράχο είναι ένα μείγμα από πέτρες και πυλό και είναι ακριβώς το ίδιο υλικό που συνάντησαν κατά τις εκσκαφές, λίγο πριν φτάσουν στην πύλη.


«Ανάμεσα σε δύο στρώματα από κοκκινόχωμα υπήρχε το εν λόγω υλικό με πάχος περίπου 70 εκατοστά. Ήταν ασημόχωμα, όπως το λέμε στο νησί, το οποίο στη συνέχεια παρουσιάστηκε σε πάρα πολλά σημεία και όπως αποδείχθηκε χρησιμοποιούνταν για στεγανοποίηση από υγρασία, θερμοκρασία, κ.λπ.
Τότε δεν είχαμε καταλάβει ότι αποτελούσε ζώνη άμυνας και αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε το λούκι παράλληλα ώστε να βρούμε το θησαυρό. Όπως καταλαβαίνεις, δεν βρήκαμε τίποτα γιατί δεν ήταν δρόμος που έπρεπε να ακολουθήσουμε αλλά άμυνα που έπρεπε να περάσουμε.
Τελικά, την τελευταία μέρα τυχαία σκάψαμε σε ένα άλλο σημείο όπου και έγινε το θαύμα! Βρήκαμε μία στρογγυλή πέτρα με διάμετρο περίπου 60 εκατοστά και πίσω από αυτήν ένα κτιστό ντουβάρι που αποτελούνταν από τέλεια λαξευμένες πέτρες κολλημένες μαζί με το κοκκινόχωμα. Μία εξ αυτών, τριγωνικού σχήματος, έμπαινε και έβγαινε σαν συρτάρι. Κάτω και πάνω απ' αυτήν υπήρχαν πλάκες για να το συγκρατούν, σαν κανονικό δηλαδή, αλλά πέτρινο, συρτάρι!
Κάπου εδώ σταματάμε και δίνουμε ραντεβού τον Οκτώβριο του 2003, μιας και πλέον η δουλειά σοβάρευε πολύ.»





Δισδιάστατη αναπαράσταση του "πέτρινου συρταριού".

Το Κεφάλι Σκύλου ήταν Χάρτης!


Η 3η περίοδος των εργασιών έκρυβε ακόμα περισσότερα. Εξ αρχής, η ομάδα της Θάσου παρατήρησε κάποια στοιχεία που υπαινίσσονταν ότι το λαξευμένο κεφάλι σκύλου στο 4ο σημάδι (βλ. κουτί 1) είναι στην πραγματικότητα χάρτης! Πως; Η προαναφερθείσα τριγωνική πέτρα/ συρτάρι που ανακάλυψαν έμοιαζε αρκετά σε μικρογραφία με ένα σπάσιμο που έκανε το λαξευμένο σχέδιο του 4ου σημαδιού.
«Έτσι λέμε ότι αν αυτό το τριγωνικό σπάσιμο είναι η τριγωνική πέτρα του συρταριού και αν θεωρήσουμε το λαξευμένο κεφάλι σκύλου ως χάρτη τότε είμαστε στη μέση της διαδρομής» , αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γ. Κοφτερέλης.






Η πέτρα με το κεφάλι σκύλου μετά τη "μετάφραση" από την ομάδα της Θάσου.



Υπολόγισαν λοιπόν την απόσταση μεταξύ λαξευμένης πέτρας (κεφάλι σκύλου) και πέτρινου συρταριού σε 3,5 περίπου μέτρα. ʼρα, σύμφωνα με το "χάρτη" αν συνεχίζανε το σκάψιμο για άλλα 3,5 μέτρα σε συγκεκριμένη γωνία, θα έπρεπε να εντοπίσουν κάποιο εύρημα ώστε να επαληθευτεί η υπόθεση τους. Όπως και έγινε..
«Σκάβοντας για 1-2 μήνες και πλησιάζοντας στα 3,5 μέτρα, το κοκκινόχωμα σταματούσε απότομα και εμφανιζόταν πάλι το μονωτικό υλικό σε κάθετη διαστρωμάτωση. Από όσο γνωρίζω, αν και δεν έχω εξειδικευμένες γνώσεις γεωλογίας, οι διαστρωματώσεις δεν είναι σε κάθετη κατεύθυνση αλλά σε οριζόντια. Εμφανέστατα και αυτό ανθρώπινο και με εξαιρετικά λεία επιφάνεια» εξηγεί ο 47χρονος υποπλοίαρχος και συνεχίζει..
«Το στρώμα έκλεινε πίσω του μία πέτρα, η οποία αργότερα αποδείχτηκε ότι σφράγιζε την πύλη προς μία σπηλιά. Η εν λόγω πέτρα, στρογγυλού σχήματος, είχε στα σημεία επαφής του με την πύλη ένα υλικό σαν κόλλα, το οποίο και απομακρύναμε με καλέμι και μοχλό ώστε να μπορέσουμε να την κυλήσουμε.»






Δισδιάστατη αναπαράσταση της στρογγυλής πέτρας που έφραζε την πύλη.

Η Πύλη και η Σπηλιά

Όλα αυτά συμβαίνουν το Φεβρουάριο του 2004. Η ομάδα της Θάσου ακολουθώντας το λαξευμένο "χάρτη" συνέχισε 2 μέτρα στο εσωτερικό της σπηλιάς όπου βρέθηκε για ακόμη μία φορά ένας τεράστιος βράχος. Μέσα στη σπηλιά όμως είχαν ήδη παρατηρηθεί κάποια άλλα εξίσου σημαντικά πράγματα.
Όπως αναφέρει ο Γ. Κοφτερέλης: «Όπως αποδείχθηκε, οι κόλλες γύρω από το βράχο που έφραζε την πύλη υπήρχαν για λόγους μόνωσης, μιας και στο εσωτερικό της σπηλιάς τα χώματα έμοιαζαν υπερβολικά ξερά, σαν να μην υπήρχε καθόλου υγρασία που θα περίμενε κανείς σ' αυτό το βάθος! Σου έδιναν την εντύπωση ότι αν ανάψεις έναν αναπτήρα θα πάρουν φωτιά! Τέτοια μόνωση είχε επιτευχθεί και ήταν ξεκάθαρο ότι κάτι τέτοιο τους ένοιαζε πολύ.»
Μεταξύ άλλων, μέσα στη σπηλιά βρέθηκαν και άλλα χτιστά ντουβάρια, στρογγυλές πέτρες που κοίταζαν στα τοιχώματα και προφανώς έκλιναν άλλες πύλες, στην οροφή υπήρχαν πλάκες για να μην πέφτουν χώματα, κ.λπ. Εκεί βρέθηκαν και τρία μπλοκ από ένα γαλαζωπό υλικό, καθώς και μία πέτρα χαραγμένη από ανθρώπινο χέρι.






Αφότου απομακρύνθηκε η πέτρα και άνοιξε η πύλη της σπηλιάς. Στο κάτω μέρος διακρίνονται μέρος των εντυπωσιακών ευρημάτων.



[size=150]Τα Φτυάρια γίνονται Μπουλντόζες! [/size]


«Σ' αυτό το σημείο είχε παραχοντρύνει το θέμα. Είχαμε καταλάβει ότι μόνο με φτυάρια δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Φοβόμασταν ότι αν σκάβαμε λίγο ακόμα θα έπεφτε το ταβάνι της σπηλιάς να μας πλακώσει. Με προτροπή δικηγόρου αποφασίζουμε να δηλώσουμε άμεσα το θέμα στις αρμόδιες αρχές» , εξηγεί ο Γ. Κοφτερέλης.
Κάπως έτσι, η σπηλιά βρέθηκε στις 6 Μαρτίου του 2004 και στις 12-13 δηλώνετε η ανακάλυψη στην Αρχαιολογική Υπηρεσία και στην Εφορεία Βυζαντινών και Προχριστιανικών Αρχαιοτήτων ώστε να δοθούν αριθμοί πρωτοκόλλων.
Επιπλέον, χάρη στην επικοινωνία με δικηγόρο της Θεσσαλονίκης, δημιουργείτε μία ομάδα στην συμπρωτεύουσα ώστε να χρηματοδοτήσει τη συνέχεια των εργασιών. Αποτέλεσμα; Στις 4 Ιουνίου βγαίνουν οι άδειες για την 1η εκσκαφή με αριθμό πρωτοκόλλου 905 από την Κτηματική Υπηρεσία Καβάλας. Έτσι, με τη βοήθεια ενός εκσκαφέα και μίας μπουλντόζας ξεκινάνε οι εργασίες. Στο εσωτερικό της σπηλιάς δεν ήταν δυνατόν να προχωρήσει ο εκσκαφέας, λόγω του ότι ήταν απαραίτητα υποστυλώματα τα οποία και δεν προβλέπονταν από τη χρηματοδότηση. Έτσι, επικεντρώθηκαν γύρω από την πύλη αποκαλύπτοντας και άλλα σημεία με το προαναφερθέν μονωτικό υλικό.

Όπως αναφέρει ο ντόπιος υποπλοίαρχος: «Ένα μέτρο περίπου από εκεί που σταματήσαμε στη σπηλιά βρήκαμε ένα ντουβάρι επικαλυμμένο με το μονωτικό υλικό και πολύ σκληρό, μιας και ο εκσκαφέας δεν μπορούσε να βγάλει ούτε μία πέτρα.

Σ' αυτό το σημείο, η ομάδα της Θεσσαλονίκης αντί να μας δώσει συγχαρητήρια όλος περιέργως μας ζήτησε να μην συνεχίσουμε ούτε 5 λεπτά προς αυτήν την κατεύθυνση γιατί δεν υπάρχει ντουβάρι! Σημειωτέων ότι εμείς το βλέπαμε ενώ αυτοί ήταν στη Θεσ/ νίκη! Όπως και να' χει, εξαιτίας του ότι η χρηματοδότηση έγινε απ' αυτούς σεβαστήκαμε την επιθυμία τους σκάβοντας σε άλλα σημεία που μας υπέδειξαν».

Κάτι εντυπωσιακό δεν βρέθηκε, πέρα από λαξευμένες πέτρες που ήταν -προφανέστατα για τον Γ. Κοφτερέλη- οροφές δωματίων ή τούνελ. Η χρηματοδότηση (2.500 ευρώ) εξαντλήθηκε και στις 7-8 Ιουνίου οι εργασίες έληξαν ώστε να αποκατασταθεί άμεσα το τοπίο, όπως προϋπέθετε η σχετική άδεια.



Το Τούνελ που Οδηγεί μέσα στο Λόφο!


Η 2η εκσκαφή έγινε με χρηματοδότηση (2.500 ευρώ) της ομάδας της Θάσου στις 9 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, με αριθμό πρωτοκόλλου 11037. Εξ αρχής, οι εργασίες εστίασαν στο να γκρεμιστεί το ντουβάρι που βρέθηκε κατά την 1η εκσκαφή και που η ομάδα της Θεσσαλονίκης τους είχε αποτρέψει.
Όπως αναφέρει ο 47χρονος υποπλοίαρχος: «Εμείς περιμέναμε ότι αυτό θα είναι ένα ντουβάρι που κάτι κλείνει. Αλλά όπως είδαμε δεν έκλεινε κάτι αλλά δημιουργούσε τούνελ. Διότι η πλευρά της σπηλιάς πάχους 4-5 μέτρων έπεφτε και έκλεινε το δεύτερο αυτό ντουβάρι που βρήκαμε τώρα. Έτσι, δημιουργούνταν τούνελ που εισχωρούσε μέσα στο λόφο.
Αρχίσαμε λοιπόν να σκάβουμε και όσο προχωρούσαμε προς τα μέσα εμφανιζόταν όλο και πιο ξεκάθαρα η μορφή μίας αψίδας, το φρύδι όπως λέγαμε εμείς. Κάνοντας τομές στην αψίδα βλέπαμε ότι διατηρούσε το ίδιο σχήμα για αρκετά μέτρα προς τα πάνω. Ήταν με λίγα λόγια αψίδα που δημιουργούσε τούνελ.





Η κάθετη τομή που έγινε στο τούνελ.



Αριστερά και δεξιά του τούνελ υπήρχαν λαξευμένες πέτρες που δημιουργούσαν μία απόλυτα ευθυγραμμισμένη βάση. Προχωρήσαμε αρκετά όμως εξαιτίας του ότι το τούνελ κλιμακωνόταν (έμπαινε δηλαδή όλο και πιο βαθειά στο λόφο) ήταν θέμα χρόνου να πέσουν τα χώματα και να πλακώσουν τον οδηγό της μπουλντόζας. Ήταν ξεκάθαρη πλέον η ανάγκη υποστυλωμάτων.»

Η 2η εκσκαφή σταμάτησε στις 11 Οκτωβρίου με την αποκατάσταση του περιβάλλοντος χώρου. Η ανάγκη για συνεργείο υποστυλωμάτων προϋπέθετε νέα και μεγαλύτερη χρηματοδότηση, η οποία εν τέλει βρέθηκε στο πρόσωπο ενός χορηγού από Χαλκιδική. Έτσι, οι άδειες βγήκαν για τις 30 Μαΐου του 2005 για εργασίες με προβλεπόμενο κόστος 16.000 ευρώ, κατά τις οποίες και θα ακολουθούνταν το τούνελ προς το εσωτερικό του λόφου. Εξαιτίας εκτεταμένων διαφωνιών στο εσωτερικό της ομάδας της Θάσου, η 3η εκσκαφή ακυρώθηκε στις 12-13 Μαΐου.

Γιατί Τάφος και Γιατί του Μ. Αλεξάνδρου;


Όπως είδαμε, στην περιοχή όντως υπάρχει κάποιο ανθρώπινο κατασκεύασμα που σύμφωνα με την ομάδα της Θάσου συνεχίζει αρκετά βαθειά μέσα στο λόφο, είναι δηλαδή αρκετά μεγάλο ώστε να αμφισβητείται η αρχική υπόθεση περί ύπαρξης απλά ενός κρυμμένου θησαυρού. Από το σημείο όμως αυτό έως την παραδοχή ότι πρόκειται για ταφικό μνημείο και μάλιστα του Μ. Αλεξάνδρου το συλλογιστικό άλμα είναι τεράστιο.. πως δικαιολογείται;
Ας αφήσουμε για ακόμα μία φορά τον Γ. Κοφτερέλη να μας εξηγήσει:
«Πρώτα απ' όλα το μέγεθος της κατασκευής, όπως σκιαγραφείτε από τα μέχρι τώρα ευρήματα, δείχνει ότι κτίστηκε με εντολή αυτοκράτορα, κατά την ταπεινή μου άποψη, διότι για να γίνει κάτι τέτοιο θα έπρεπε να έχουν την απόλυτη κυριαρχία της περιοχής.. και το μέγεθος δηλώνει αυτό καθαρά το πράγμα.
Δεύτερον, τα σύμβολα που βρήκαμε, οι δύο σταυροί. Η μία τους ερμηνεία, την οποία μας υπέδειξε η ομάδα της Θεσσαλονίκης κατόπιν συνεννόησης με ανθρώπους του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, είναι ότι ο ένας είναι αυτοκρατορικός σταυρός και ο άλλος νεκρικό σύμβολο. Αν συνδυαστούν μεταφράζονται ως "νεκρός αυτοκράτορας"! Όπως μας είπαν είναι γενουατικής προέλευσης.





ʼποψη του γκρεμού που έφερε το 1ο σημάδι, δηλαδή τους δύο σταυρούς.



https://2img.net/r/ihimizer/img66/4535/136id5.png






Το 1ο σημάδι: οι 2 σταυροί στην κορυφή γκρεμού ακριβώς απέναντι από το σημείο των εκσκαφών.



Τρίτον, η περιοχή 'Αρος είναι μία εκ των τριών κορυφών ενός ισοσκελούς τριγώνου που δημιουργείται με την αρχαία πόλη των Φιλίππων και το λιοντάρι της Αμφιπόλεως.










Το ισοσκελές "μακεδονικό τρίγωνο".


ς σταθούμε λίγο σ' αυτό το σημείο και ας κάνουμε μία σύντομη αξιολόγηση των επιχειρημάτων. Για το πρώτο, δυστυχώς δεν υπάρχουν επαρκείς φωτογραφίες από τις εκσκαφές ώστε να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα. Για το δεύτερο, η ομάδα της Θεσσαλονίκης έχει διακόψει κάθε επικοινωνία με αυτή της Θάσου κάνοντας αδύνατη την επαλήθευση των ισχυρισμών.
Ως προς το τρίτο όμως, δύναται να δοθούν κάποιες ενδιαφέρουσες απαντήσεις. Μέσω γεωγραφικής ανάλυσης αποδείχθηκε ότι όντως αποτελεί ισοσκελές τρίγωνο, ενώ μέσω ιστορικής ανάλυσης αποκαλύφτηκαν περαιτέρω στοιχεία.
Γενικά, γνωρίζουμε ότι στην αρχαία Ελλάδα συνήθιζαν να τοποθετούν ιερούς χώρους σε συγκεκριμένες αποστάσεις μεταξύ τους, δημιουργώντας αρκετές φορές τρίγωνα. Η αρχαία πόλη των Φιλίππων ιδρύθηκε το 356 π.Χ. και η αρχαία Αμφιπόλη το 437 π.Χ., άρα προϋπήρχαν του θανάτου του Μ. Αλεξάνδρου. Εφόσον το εν λόγω τρίγωνο δημιουργήθηκε εσκεμμένα, ο λόγος επιλογής των Φιλίππων είναι προφανής. Ως προς το λιοντάρι της Αμφιπόλεως, αποτελούσε κατά πάσα πιθανότητα το σημείο ταφής τριών εκ των σημαντικότερων Μακεδόνων στρατηγών (Ναρσή, Ανδροσθένη και Λαομέδωνα), δηλαδή ήταν ταφικό μνημείο. Οπότε, η τρίτη κορυφή, η περιοχή του 'Αρος, θα περίμενε κανείς να ήταν επίσης ταφικό μνημείο και μάλιστα ανάλογης σημαντικότητας με αυτό της Αμφιπόλεως, ώστε να υπάρχει λογική πίσω από το «μακεδονικό» αυτό τρίγωνο.







Το λιοντάρι της Αμφίπολης, το οποίο μαζί με τους Φιλίππους και την περιοχή 'Αρος της Θάσου σχηματίζει ισοσκελές τρίγωνο! Επιπλέον, σύμφωνα με τον κ. Κοφτερέλη, το λιοντάρι κοιτάζει προς τη Θάσο!

Πότε θα Ολοκληρωθεί η Ανακάλυψη;


Αρα, γιατί δεν συνεχίζονται οι εκσκαφές ώστε να βγουν στην επιφάνεια οι απαραίτητες αποδείξεις; Ο Γ. Κοφτερέλης είναι ξεκάθαρος: «Αυτό που περιμένουμε αυτή τη στιγμή είναι κάποιους ανθρώπους να πιστέψουν ότι όλα όσα λέμε είναι αλήθεια και έτσι θα τα βρούνε όταν ξεκινήσει η 3η εκσκαφή.
Αν είναι δυνατόν, να βρεθούν άνθρωποι που να έχουν τα κατάλληλα μηχανήματα ώστε να χαρτογραφήσουμε το χώρο, γιατί όπως μου είπε ο κ. Πουλιανός υπάρχουν τέτοιες συσκευές και χάρη σ' αυτές χαρτογραφήθηκε το σπήλαιο των Πετραλώνων πολύ προτού μπουν μέσα. Το είχαν σκανάρει δηλαδή από πάνω. Η διαδικασία ονομάζεται χαρτογράφηση υπεδάφους, μπορεί να γίνει σε αρκετά μεγάλο βάθος και να εντοπίσει αν υπάρχουν διάδρομοι, δωμάτια, περάσματα, οτιδήποτε.»
Ενώ ο Φ. Παπάνθημος αναφέρει: «Για μας υπάρχει σίγουρα κάτι στην περιοχή, κάτι πολύ μεγάλο, και η γνώμη μου εξαρχής ήταν να έρθουν κάποιοι ειδικοί και να βγάλουν συμπεράσματα. Υπάρχει κάτι 1000%, όμως εμένα ποιος να με πιστέψει; Αν έρθουν ειδικοί αυτό θα αλλάξει. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι κάποιο ειδικό μηχάνημα θα βρει πολλά.»

Επιτακτική όμως είναι η ανάγκη και για την εύρεση χορηγών για την 3η εκσκαφή, την τελευταία όπως ελπίζει η ομάδα της Θάσου. Σύμφωνα με τον Γ. Κοφτερέλη: «Δυστυχώς δεν έχουμε μόνοι μας την οικονομική δυνατότητα να μισθώσουμε συνεργεία υποστυλώσεως. Δεσμευόμαστε ότι μέσα στην 1η ημέρα θα βρούμε όλα όσα ανέφερα παραπάνω, δηλαδή τη λαξευμένη πέτρα με το κεφάλι σκύλου, τη σπηλιά, τη στοά που βρίσκεται 7-8 μέτρα κάτω από το έδαφος, κ.λπ.
Και για να μην υπάρχει καν αμφιβολία εξαπάτησης, τα έξοδα έως ότου βρεθούν τα παραπάνω θα επιβαρύνουν εμάς, γιατί πραγματικά είμαστε σίγουροι για όσα λέμε. Έτσι ο κάθε χορηγός θα είναι σίγουρος ότι τα χρήματα του θα πιάσουν τόπο.
Και κάτι τελευταίο.. προσωπικά δεν επιθυμώ κανένα νόμιμο ποσοστό από τα εύρετρα των όσων ανακαλυφθούν. Δεν πρόκειται πλέον για χαμένο θησαυρό, αλλά για κάτι πολύ μεγαλύτερο. Δεν πήγαμε μόνοι μας εκεί, μας πήγανε. Ο χώρος φυλάσσεται από πάνω.. Πρόκειται για κάτι πολύ μεγάλο!»



Το Θέμα πρέπει να Τελειώσει!


ροσωπικά θα μείνω στα λόγια του Φ. Παπάνθημου, ο οποίος κατά τη συνέντευξη που μου παραχώρησε και προσπαθώντας να μου περιγράψει τα όσα βρέθηκαν, ανέφερε: «Δεν μπορείς να καταλάβεις αν δεν τα δεις..»
Από όσα είδα και άκουσα μέχρι στιγμής, τείνω να πιστέψω ότι όντως κάτι πολύ ενδιαφέρον υπάρχει στην περιοχή, άξιο προσοχής και περαιτέρω εκσκαφών. Περί τάφου του Μ. Αλεξάνδρου και Κιβωτού της Διαθήκης όμως, οι οποιοιδήποτε σχετικοί ισχυρισμοί είναι αβάσιμοι και δίχως επαρκή στοιχεία, με τη συμβατική τουλάχιστον έννοια του όρου.
Όπως συνηθίζω να λέω, «κάτω από οποιοδήποτε λόφο μπορεί να υπάρχει μία θαμμένη "Ακρόπολη"». Το θέμα είναι αν έχεις αρκετά στοιχεία ώστε να ισχυριστείς πως βρίσκεται στο «δικό» σου λόφο και όχι σε κάποιου άλλου. Όπως και να' χει, το θέμα αξίζει και πρέπει να τελειώσει.


Επιπλέον Πληροφορίες:


[Κουτί 1: Τα 6 Σημάδια]
1ο σημάδι: 2 σταυροί.
2ο σημάδι: γερμένος βράχος.
3ο σημάδι: 2 τρίγωνα πάνω στο βράχο.
4ο σημάδι: λαξευμένο κεφάλι σκύλου σε πέτρα.
5ο σημάδι: μονωτικό υλικό.
6ο σημάδι: πέτρινο συρτάρι.





[Κουτί 2: Όνειρα, Οράματα και Μεταφυσικές Ενδείξεις]
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει μία σειρά από παράξενα όνειρα που σχετίζονται με το θέμα. Σαφώς και δεν λογίζονται ως καθολικές αποδείξεις, μιας και βασίζονται κυρίως στην καλή διάθεση του καθενός να πιστέψει. Έχουν όμως τη δική τους ξεχωριστή σημασία..
Ένα εξ αυτών ενισχύει την άποψη περί του Τάφου του Μ. Αλεξάνδρου. Η κ. Χρυσούλα Κοφτερέλη, του γένους Σουρή και κάτοικος Πρίνου Θάσου, περιγράφει σχετικά: «Η αδερφή μου ονομάζεται Αλεξάνδρα και εκείνες τις μέρες είχαμε μία διαφωνία για περιουσίες. Όταν ξάπλωσα και λίγο πριν κοιμηθώ, μονολόγησα "αχ βρε Αλεξάνδρα, τι μου έκανες;". Αμέσως μία φωνή απάντησε "όχι Αλεξάνδρα, Αλέξανδρος" και επανέλαβε "Αλέξανδρος και δύο βασιλιάδες"! Δεν είχα κοιμηθεί ακόμα!
Στο όνειρο που είδα μετά βρέθηκα σε μία τεράστια σπηλιά [σ.σ. όχι αυτή που βρήκαν κατά τις εκσκαφές] που δεν τελείωνε έως εκεί που έφτανε το μάτι μου και γύρω- γύρω υπήρχαν χρυσά κιβώτια στη σειρά και φως που έβγαινε από ενωμένες τριπλές λαμπάδες. Με άφησαν να πάω έως ένα σημείο και μετά με τράβηξαν έξω..
Εκεί μου είπαν ότι όταν ανοίξει η πύλη της σπηλιάς θα γίνουν φοβερά πράγματα, δυνατός αέρας, βροντές, αστραπές, πόλεμος στον ουρανό που άλλοι θα βλέπουν και άλλοι όχι. Αλλά να μην φοβηθώ, γιατί αυτά που θα συμβαίνουν θα είναι χαρά της φύσης και όχι για φόβο, αλλά καλύτερα να φύγω μακριά γιατί θα σείεται η γη, όχι μόνο στη Θάσο, αλλά και στην Καβάλα, στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο ώστε να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι αυτό που έρχεται είναι τόσο μεγάλο!»
Η κ. Χρυσούλα δεν γνωρίζει να γράφει, το όνομα της το ζωγραφίζει και σύμφωνα με τον γιο της για πρώτη φορά εκφραζόταν έτσι. Το όνειρο το είδε το 2004.

Ένα χρόνο αργότερα, το 2005, ονειρεύτηκε τα εξής: «Ανέβαινα προς το χωριό Καζαβίτη (Μεγάλος Πρίνος) και είδα τριάδες ανδρών με λευκούς χιτώνες και χρυσούς σταυρούς μπροστά και πίσω, με περικεφαλαίες στο κεφάλι, να ανεβαίνουν. Όταν τους συνάντησα μου είπαν να φύγω γρήγορα και με ησυχία, να μην πω τίποτα και ότι απαγορεύεται να συνεχίσω προς τα πάνω»!

Προς τα τέλη του 2004, ο Γ. Κοφτερέλης -που ως άνθρωπος μιλάει πολύ συχνά για την πίστη του στο ορθόδοξο δόγμα- ονειρεύτηκε τα εξής: «Κατέβαινα από το δρόμο και προσέγγιζα το χώρο των εκσκαφών κρατώντας ένα παλαιοημερολογίτικο σταυρό πλεκτό με διαμάντια. Κάποια στιγμή είδα τρεις σκιές να ανεβαίνουν από τη ρεματιά προς το χώρο. Μία εξ αυτών ξεχώρισε και στάθηκε ανάμεσα σ' εμένα και στις άλλες δύο. Πήρε μορφή ανθρώπου, εστίασε την προσοχή του στο σημείο που σταματήσαμε κατά τη 2η εκσκαφή και είπε "ο δρόμος είναι αυτός και κανένας άλλος"».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και ένα διπλό όνειρο που είδε μία γυναίκα του στενού περιβάλλοντος της ομάδας της Θάσου, ονόματι Κωνσταντίνα, η οποία γνώριζε τα γεγονότα.
Ήταν αρχές του 2004 όταν -όντας στη Αθήνα- ονειρεύτηκε πως είδε το Χριστό να στέκεται στο λόφο όπου γίνονταν οι εκσκαφές στη Θάσο, να της κάνει νεύμα με το χέρι να πλησιάσει και όταν πλέον ήταν κοντά να σκύβει, να παίρνει ένα κούτσουρο και μ' αυτό να χτυπάει το σημείο του λόφου που στεκόταν, σαν να της έλεγε «εδώ κοίτα, εδώ εννοώ» . Λίγους μήνες αργότερα, ονειρεύτηκε ξανά το Χριστό να στέκεται στην αυλή του σπιτιού της στην πρωτεύουσα, να πλησιάζει την πόρτα και να αρχίζει να μιλάει σε μία άγνωστη γι' αυτή διάλεκτο. Μόνο μία φράση είπε στα ελληνικά: «να θυμάσαι το ξυλάκι».


Κουτί 3: Ο Χώρος Φυλάσσεται από Πάνω;]
Κατόπιν συζητήσεων με ντόπιους Θασιώτες, όπως π.χ. με το γνωστό και ευγενέστατο 98χρονο αοιδό/ στιχουργό κ. Σταύρο Καραμανιώλα, εντόπισα μία σειρά από παραδόσεις που σχετίζονται με την τοποθεσία.
Κατ' αρχάς, αρκετοί άνθρωποι -που γνωρίζουν είτε από πρώτο χέρι είτε έχουν ακούσει από παλαιότερους- κάνουν λόγο για περιστατικά με θεάσεις αγίων γύρω από την περιοχή του 'Αρος, συνήθως του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Δημητρίου (των δύο πολεμικών αγίων του ορθόδοξου δόγματος). Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι «ο χώρος φυλάσσεται από πάνω» .
Με το παρόν θέμα συνδέεται και ο θρύλος της «τρύπας του ʼι Γιώργη» στην εκκλησία του Αγ. Γεωργίου, λιγότερο από ένα χιλιόμετρο μακριά από την περιοχή των εκσκαφών, σύμφωνα με τον οποίο κάπου μέσα στην εκκλησία υπάρχει μία τρύπα που οδηγεί σε στοά και όποιος τη βρει θα χάσει τα λογικά του. Μία εκδοχή αναφέρει ότι αυτό θα γίνει εξαιτίας των όσων θα βρει στο τέλος της στοάς.
Όπως πολύ σωστά αναφέρει ο κ. ʼγγελος Χ.: «Η ιστορία αυτή είναι ένας μύθος, το ξαναλέω. Όμως συνήθως όλοι οι μύθοι κρύβουν μία μικρή αλήθεια. Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι. Κανείς δεν ξέρει από πού ξεκινάει η στοά, απλά γνωρίζουμε ότι βγαίνει μέσα στην εκκλησία. Δεν την έχουν βρει βέβαια, απλά έτσι λέει ο μύθος..»
Μαρτυρίες ηλικιωμένων ντόπιων κάνουν λόγο και για επισκέψεις «ξένων» (δηλαδή ανθρώπων εκτός Θάσου) στην περιοχή του 'Αρος, όπως π.χ. το 1955 περίπου όταν «ξένοι ψάχνανε με χαρτιά στον ʼρο» .

[Κουτί 4: Γιατί η Κιβωτός της Διαθήκης;]
Η ιστορία όμως για κάποιους εκ των μελών της ομάδας της Θάσου δεν σταματάει εδώ, αλλά συμπεριλαμβάνει και πιθανή ανακάλυψη της Κιβωτού της Διαθήκης! Όπως για παράδειγμα ο Γ. Κοφτερέλης που αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Κατ' αρχήν, είναι τα όνειρα που σχεδόν όλα έχουν ως θέμα το θεό. Επίσης, υπάρχουν πάρα πολλές παραδόσεις στην περιοχή που αναφέρουν ότι ο χώρος φυλάσσεται από αγίους, ότι φυλάσσεται από "πάνω". Αν ήταν μόνο ο τάφος του Μ. Αλεξάνδρου τότε προς τι το χριστιανικό στοιχείο;
Επιπλέον, κοντά στο χώρο των εκσκαφών υπάρχει ένας ιδιαίτερα παράξενος βράχος που μοιάζει να "ξεβράζει" κάθε τόσο νέα σύμβολα, σαν να τα βγάζει δηλαδή από μέσα του. Αρχικά, το 1997 όταν πρωτοπήγαμε στην περιοχή με τον Κώστα Σ., είδαμε πάνω στο βράχο έναν ορθόδοξο σταυρό. Τον Απρίλιο- Μάιο του 2004 είδαμε με τον Φίλιππα ότι στη θέση του υπήρχε ορθογώνιο παραλληλόγραμμο. Μετά το 2004 πήρε τη θέση του ένα ΘΙ', το οποίο σήμερα πλέον ξεκάθαρα τείνει να γίνει ΘΣ'.






Η πέτρα που "ξεβράζει" σύμβολα, σύμφωνα με τον κ. Κοφτερέλη. Διάφορα άτομα και σε διάφορες χρονικές περιόδους έχουν δει ακριβώς στο ίδιο σημείο χαραγμένα τα εξής: σταυρός, τετράγωνο, ΙΣ και ΘΣ.







Σήμερα, ή τουλάχιστον προς τα μέσα Ιουλίου, υπάρχει στο βράχο το ΘΣ που φαίνεται στη φωτογραφία.



Όλα αυτά πιστεύω ότι σημαίνουν κάτι. Για παράδειγμα, στο κεφάλαιο ΘΙ' της Αποκάλυψης του Ιωάννη αναφέρεται ότι αστέρας από τον ουρανό θα πέσει, θα του δοθεί το κλειδί της αβύσσου, θα ανοιχθεί η άβυσσος και θα ξεκινήσει η Δευτέρα Παρουσία.
Γι' αυτό και πιστεύω ότι ίσως αυτά που έρχονται και θα είναι τρομερά, αν δεν έχω τρελαθεί εγώ, συνδέονται με την ανακάλυψη του τύμβου της Θάσου. Και ίσως γι' αυτό το λόγο πρέπει να βγουν αυτά για να βοηθηθεί ο κόσμος, να δοθούν κάποιες απαντήσεις.
Υπάρχουν θεωρίες που αναφέρουν ότι ο Μ. Αλέξανδρος σε μία από τις εκστρατείες του βρήκε τη χαμένη Κιβωτό της Διαθήκης. Το ξέρω, είναι μία τρελή άποψη, αλλά προσωπικά μου φαίνεται αρκετά πιθανή. Γιατί όλα τα όνειρα δείχνουν Θεό, οι σταυροί, ο Χριστός, όλα.. ʼρα, θα πρέπει να υπάρχει το χριστιανικό στοιχείο μέσα.»

[Κουτί 5: Μία.. Διαφορετική ʼποψη]
«Προσωπικά πιστεύω ότι όλα αυτά είναι παραμύθια.. για εμένα μιλάω! Εκεί σίγουρα υπάρχει δουλειά, υπήρχαν πολλά πράγματα εκεί μέσα [σ.σ. εννοεί στη σπηλιά]. Επίσης, υπάρχει κάτι γιατί συναντήσαμε πολλά σημάδια τα οποία αν ακολουθούσες σε οδηγούσαν σε άλλα σημάδια ή σε συγκεκριμένα σημεία. Τα ακολουθήσαμε και φτάσαμε πολύ κοντά.. πηγαίναμε ψάχνοντας και βρίσκοντας. Όλα τα άλλα [εννοεί περί Μ. Αλεξάνδρου, Κιβωτού της Διαθήκης, κ.λπ.] για εμένα είναι παραμύθια» , αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. ʼγγελος Χ..
Και συνεχίζει.. «Όσα βρήκαμε όμως μέσα στην σπηλιά δεν έχουν καμία σχέση με τα παραπάνω, ήταν όλα φτιαχτά, δουλεμένα, είναι μία άλλη ιστορία.. εκείνα είναι πραγματικά ανθρώπινες κατασκευές.»



[Κουτί 6: Αρχαιολογική Υπηρεσία και Τύμβος]
Μετά τις 12-13 Μαΐου του 2004, όταν και δηλώνεται η ανακάλυψη στους αρμόδιους φορείς, η Αρχαιολογική Υπηρεσία στέλνει επαγγελματία αρχαιολόγο ώστε να αξιολογήσει τα όποια ευρήματα και να κρίνει κατά πόσο παρουσιάζουν αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Η απάντηση του ήταν αρνητική.
Όταν ρώτησα την άποψη της ομάδας της Θάσου, πήρα τις εξής απαντήσεις:
«Ο αρχαιολόγος είπε ότι ήταν κατασκευή, αλλά ότι δεν μπορούσε να την αποδώσει σε κάποια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, μήτε να πει τι ακριβώς ήταν. Ότι ήταν όμως κατασκευή ήταν ξεκάθαρο. Αργότερα είπε ότι μπορεί να είναι σπηλαιόρυγμα. Έτσι το χαρακτήρισε.» , αναφέρει ο Φ. Παπάνθημος.
«Η στάση του αρχαιολόγου δεν ήταν ξεκάθαρη. Δεν ήταν δυνατόν να μην είδε τα όσα βλέπαμε εμείς. Είχε ξεκάθαρα μπροστά του μία πύλη, πως γινόταν να μην την αναγνωρίσει; Πιστεύω ότι δρούσε βάση συμφερόντων» , εξηγεί ο Γ. Κοφτερέλης δίχως όμως να συμφωνούν μαζί του οι υπόλοιποι.
«Α όχι, δεν μπορώ να πω κάτι τέτοιο.. δεν μπορώ να ξέρω. Εγώ πιστεύω ότι έκανε απλά τη δουλειά του. Βασικά, ο αρχαιολόγος δεν είδε όσα είδαμε εμείς, μήτε πύλη μήτε κολλημένες πέτρες και άλλα τέτοια. Δεν μπήκε δηλαδή μέσα για να κοιτάξει» , καταλήγει ο Φ. Παπάνθημος, ενώ ο ʼγγελος Χ. μοιάζει να συμφωνεί μαζί του: «Αν κάποιοι ήθελαν να συγκαλύψουν το γεγονός θα χαρακτήριζαν απλά την περιοχή αρχαιολογικού ενδιαφέροντος ώστε να μην μας δοθεί άδεια να συνεχίσουμε τις εκσκαφές. Δεν το έκαναν όμως..»



[Κουτί 7: Επώνυμοι για το Θέμα]
Για το θέμα έχουν ενημερωθεί πλήθος επωνύμων, είτε μέσω εκπροσώπου είτε κατ' ιδίαν. Ενδεικτικά αναφέρω: πατέρας Γ. Μεταλληνός, πατέρας Θ. Ζήσης (καθηγητής Θεολογίας, ΑΠΘ), Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου Σεβασμιότατος Προκόπιος, δημοσιογραφική ομάδα του κ. Τριανταφυλλόπουλου, κ. Τράγκας, Λ. Κανέλη, Μ. Λάτση, κ. Εμφιετζόγλου, κ. Παπαθεμελής, κ. Χρυσοχόου του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, δημοσιογράφος κ. Ποδαρά της ομάδας του κ. Χαρδαβέλλα, κ. Ιωαννίδης (βουλευτής Ν.Δ.), δημοσιογράφος κ. Δημαράς (βουλευτής ΠΑΣΟΚ), κ. Αντωνάκης (Ελεύθερος Τύπος), κ. Ρίζος (Αδέσμευτος Τύπος), κ. Πισσάνος, κ. Αναγνωστόπουλος (Υπουργείο Πολιτισμού), Ηγούμενος της Μονής Παλαιάς Πεντέλης.



[Κουτί 8: Αποσυμβολισμός των Συμβόλων από έναν Ειδικό]
Ο αποσυμβολισμός που ακολουθεί έγινε από το γνωστό συγγραφέα ("Χαμένοι Θησαυροί στην Ελλάδα", Αρχέτυπο 2005 και "Κρυμμένοι Θησαυροί στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια - Κώδικες, Σύμβολα και 'Αγνωστες Διαδρομές", Αρχέτυπο 2007) και μέλος του φόρουμ του metafysiko.gr κ. Ιωάννη Μπαϊμπάκη:
"Οι σταυροί που παρουσιάζονται μας λένε ότι υπάρχουν δύο τάφοι (στην περιοχή που είναι τα σημάδια), ατόμων της ίδιας οικογένειας ή ομάδας. Η απόσταση, βάση των σημαδιών, είναι χοντρικά μέχρι 5 με 10 μέτρα. Το σημείο ενδιαφέροντος είναι είτε απέναντι από τους σταυρούς, είτε ανατολικά.
Οι τάφοι θα μπορούσαν να βρίσκονται στο χώμα και μέσα σε αυτούς να υπάρχουν στοιχεία για την απόκρυψη που πιθανόν είχε γίνει, ή σε σπηλιά, ή σε υπόγεια αίθουσα. Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις ο θησαυρός, αν δεν έχει αρθεί κατά το παρελθόν, είναι στον ίδιο χώρο αλλά όχι απαραίτητα ορατός άμεσα. Πιθανόν εκεί να υπάρχουν άλλα σημάδια για τα επόμενα βήματα.
Θα πρέπει να προχωρήσουν προσεκτικά γιατί υπάρχει κίνδυνος ύπαρξης παγίδων. Το κεφάλι που βρήκαν τους δείχνει κατεύθυνση η οποία είναι εκεί που κοιτάει ή αντίθετα.
Όλα αυτά είναι τούρκικα και τίποτα περισσότερο. Υπάρχει πάντα η πιθανότητα οι τούρκοι να βρήκαν κάποιον αρχαίο χώρο και να τον χρησιμοποίησαν. Τα σημάδια πάντως δείχνουν τους τούρκους. Τα τρίγωνα αναφέρονται σίγουρα σε είσοδο σπηλιάς, αλλά δεν είδα φώτο και μπορώ να τα δεχθώ ως σημάδια."









Μεγάλες λαξευμένες πέτρες, σύμφωνα με τον Γ. Κοφτερέλη από ανθρώπινο χέρι, σύμφωνα με τον κ. ʼγγελο από τη φύση.