Κρυπτοχριστιανοί της Τουρκίας

Οι Ελληνόφωνοι πληθυσμοί

στο εσωτερικό της Τουρκίας

Mια άλλη πλευρά του φαινομένου της Ελληνικής Διασποράς στον παρευξείνιο χώρο, αλλά και στο χώρο της σύγχρονης Τουρκίας, είναι οι ελληνόφωνοι που κατοικούν στην επικράτειά της. Βεβαίως η ελληνογένεια και η ελληνοφωνία δεν παραπέμπουν αυτόματα και σε μια αντίστοιχη συνείδηση της κατάστασης αυτής.

Πάντως, είναι μεγάλη η έκπληξη όσων μελετούν τη σύγχρονη Τουρκία όταν ανακαλύπτουν την ύπαρξη μουσουλμανικών και κρυπτοχριστιανικών πληθυσμών ελληνικής καταγωγής, οι οποίοι διατηρούν σε πείσμα του χρόνου την ελληνική γλώσσα και τα ελληνικά έθιμα.
Είναι πράγματι εκπληκτικό να συναντάται ζωντανό ένα ιστορικό φαινόμενο, το οποίο είχε εμφανιστεί σε μεγάλη έκταση σε όλο τον Οθωμανικό χώρο: Από την Κύπρο έως τον Πόντο και από την Κρήτη έως τη Μακεδονία και την Ήπειρο. Οι ομάδες που επιβιώνους έχουν καταγραφεί από την έρευνα «Ethnic Groups in the Republic of Turkey|» του γερμανικού παν/μίου του Τybingen ως «Greekophones Muslims».

Η κατανόηση του φαινομένου της επιβίωσης ελληνικών μουσουλμανικών πληθυσμών απαιτεί την υπέρβαση της σημερινής στερεοτυπικής εικόνας για τις σχέσεις ισλαμισμού και χριστιανισμού, καθώς και για τις σύγχρονες αρχές συγκρότησης των μονοεθνικών κρατών. Αν σήμερα ο διαχωρισμός είναι απόλυτος μεταξύ άσπρου και μαύρου, εν τούτοις για μεγάλο διάστημα υπήρχε ανάμεσά τους ένας εκτεταμένος πολύχρωμος χώρος. Για να κατανοήσουμε αυτό το φαινόμενο θα πρέπει να δούμε τη διαπλοκή του Ισλάμ με τον ελληνισμό σε χρονικό και γεωγραφικό επίπεδο.


Κρήτες, Μακεδόνες και Κύπριοι
Είναι ιστορικά βεβαιωμένο ότι μεγάλο μέρος των λεγόμενων Τουρκοκρητικών είναι ελληνικής καταγωγής. Εξ άλλου το «κρητικό ζήτημα» στις αρχές του αιώνα μας θύμιζε πάρα πολύ το σημερινό πρόβλημα της Βορείου Ιρλανδίας. Τη διαπίστωση αυτή, εκτός των ιστορικών πηγών, υποστηρίζει η ύπαρξη τέτοιων πληθυσμών στη Συρία (Χαμηδιέ) και στη Λιβύη οι οποίοι διατηρούν την ανάμνηση της ελληνικής τους προέλευσης και εξακολουθούν να δηλώνουν «Έλληνες». Το 1922 είχαν «ανταλλαγεί» 80.000 περίπου Τουρκοκρητικοί.

Επίσης και στη κεντρική και νοτιοδυτική Μακεδονία (Αλιάκμονας και περιοχή Κοζάνης) κατοικούσαν οι εξισλαμισμένοι Έλληνες που έγιναν γνωστοί ως «Βαλαάδες». Οι Βαλαάδες χαρακτηρίζονται σε εθνογραφικούς χάρτες του περασμένου αιών ως «Greek Muslims».
Οι ελληνογενείς μουσουλμάνοι της Κρήτης και της Μακεδονίας εκδιώχθηκαν στην Τουρκία το 1923, με τη συνθήκη της Λωζάννης. Εγκαταστάθηκαν κυρίως στη Δυτική και Νότια Μικρά Ασία. Στην πλειοψηφία τους παραμένουν και σήμερα ελληνόφωνοι. Για αυτούς τους πληθυσμούς δημοσίευαν οι τουρκικές εφημερίδες τα προγράμματα της ελληνικής τηλεόρασης.
Στις περιοχές της Κιλικίας (Αττάλεια) κατοικεί επίσης αριθμός ελληνοφώνων Κυπρίων μουσουλμάνων οι οποίοι μετακινήθηκαν εκεί από τα τέλη του περασμένου αιώνα. μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ου .

Πόντιοι

Η μεγαλύτερη και σπουδαιότερη ομάδα Ελλήνογενών εξισλαμισμένων είναι αυτή που κατοικεί στoν ιστορικό Πόντο και ειδικά στην επαρχία Τραπεζούντας. Οι εγκαταστάσεις αυτών που μιλούν τα ποντιακά ελληνικά περιγράφονται ως εξής στην έρευνα του πανεπιστημίου του Τybingen: «...αποτελούνται από μερικές εξάδες χωριών γύρω από την Τόνια και 40-50 εγκαταστάσεις στις κοιλάδες (επάνω μέρος) Σαλακλί και Γκιουρτσάϋ νότια του Οφι, γύρω από την Τσαϊκαρα και το Κιοπρούμπασι. Υπάρχουν τουλάχιστον δύο κύματα μετανάστευσης στην επαρχία Σακαρυά.»
Υπάρχει ήδη μια αξιόλογη διασπορά των εξισλαμισμένων στην Κωνσταντινούπολη και στα περισσότερα αστικά κέντρα της Τουρκίας. Κοινότητές τους έχουν δημιουργηθεί στην κατεχόμενη Κύπρο, την Ίμβρο καθώς και στο εξωτερικό (Γερμανία). Επίσης τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μια μικρή κοινότητα στην Ελλάδα.
Είναι συγκροτημένοι σε κλειστές κοινωνικές ομάδες στις οποίες επικρατεί ενδογαμία. Ξεχωρίζουν τον εαυτό τους από τους καθαρούς Τούρκους και τους διακρίνει φιλελληνισμός. Αυτοδηλώνονται ως «Ρωμαίοι» (Ρωμιοί) και είναι κυρίως ελληνόφωνοι. Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι σε όλο τον Πόντο ξεπερνούν τις 300.000 άτομα.. Οι ελληνόφωνοι αυτοί Ρωμιοί περιλαμβάνονται συνήθως στους πληθυσμούς που καταγράφονται ως «Λαζοί». Με την ονομασία αυτή δηλώνονται δύο βασικά εθνοτικές ομάδες: οι παραδοσιακοί Λαζοί, οι οποίοι είναι γεωργιανό φύλο που βρίσκεται πολύ κοντά στους Μιγγρέλους της Γεωργίας και οι «Ρωμαίοι».

Οι ελληνόφωνοι Ρωμιοί μιλούν διάφορα ιδιώματα της τραπεζουντιακής διαλέκτου της ελληνικής γλώσσας. Τη γλώσσα που μιλούν την ονομάζουν «ρωμαϊκά». Οι Οφλήδες μιλούν την αρχαιοπρεπέστερη ελληνική διάλεκτο που βρίσκεται εν ζωή. Η διάλεκτος ακόμα ακμάζει και διατηρεί την ικανοτητα να αφομοιώνει ξένες λέξεις και να τις διαμορφώνει με βάση τη μορφολογία της ελληνικής γλώσσας. Τον ελληνικό τύπο ακολουθούν και τα μουσουλμανικά ονόματα. Ο Μεμέτης, ο Κεμάλης, ο Τουργκούτης κ.λπ. Η Κωνσταντινούπολη επιβιώνει με την μεσαιωνική λαϊκή της ονομασία: Εισταμπόλη (από το "Εις την Πόλη"), απ' όπου προήλθε και το σημερινό τουρκικό όνομά της: Ισταμπούλ.

Η νεολαία σήμερα ξεπερνά την παλιά θρησκευτική προκατάληψη που αδιαφορούσε για τα εθνικά χαρακτηριστικά. Αρχίζει να αναζητεί την εθνική της προέλευση, ενώ έχει ξεκινήσει προσπάθειες προβολής και υπεράσπισης του ελληνόφωνου πολιτισμού. Η συγκεκριμένη ομάδα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ομάδα της Διασποράς, εφόσον κατοικεί σε περιοχή που ιστορικά υπήρξε μητρόπολη του ελληνισμού. Σε αντίθεση με τους μουσουλμάνους ελληνόφωνους από τη Μακεδονία, την Κρήτη και την Κύπρο, οι οποίοι αποτελούν μια ιδιόμορφη ελληνογενή διασπορά στον τουρκικό χώρο.

h**p://www.apodimos.com/arthra/06/Dec/ELLHNOFONES_OMADES_MOUSOULMANON_STHN_SHMERINH_TOYRKIA/index.htm

Πέρα από τους όποιους ελληνόφωνους, ή καταγόμενους από ελληνικές ή αλλες χριστιανικές οικογενειες, αυτο που παρατηρείται τον ταιλευταίο καιρό στην γείτονα χώρα είναι η κατα χιλιάδες επιστροφή νέων ανθρωπων στον χριστιανισμό και δη στην Ορθοδοξία μας. Τα μυνήματα ειναι πραγματικά αξιοπρόσεκτα , μιας και οι αδελφοί μας απέναντι ζητανε να κατηχηθούν, ζητανε να τους μεταφρασουμε λειτουργικά κείμενα ζητανε να βαπτιστουν. Και μιλάμε για πολλούς νέους ανθρώπους που βίωσαν με μυστηριακό τρόπο τον Κύριό μας.

Υπάρχει μάλιστα και τουρκικό χριστιανικό φόρουμ και στο οποίο οι διάλογοι για όσους γνωρίζουν τούρκικα είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτοι.
Θα σας μεταφέρω ενα από τα μηνύματα που λαβαίνουμε καθημερινά από την αντίπερα όχθη:


Μετάφραση Α.Α. από το h**p://www.hristiyanforum.com/forum/showthread.php?t=4157
-Από την εποχή που πρωτοπήγα στο σχολείο, δεν ξέρω γιατί, ένιωθα πάντα μια έλξη προς το χριστιανισμό την οποία κρατούσα μέσα μου. Στο Δημοτικό μια φίλη μου ορθόδοξη μας έκανε παρουσίαση της θρησκείας της και μας διάβασε το Σύμβολο της Πίστεως. Τότε ξύπνησε μέσα μου η ανάγκη να γίνω χριστιανός. Όταν με την οικογένειά μου επισκέφτηκα την Πορτογαλία σε κάποιες διακοπές και βρέθηκα στην περιοχή της Παναγιάς της Φατίμα και τον τόπο όπου τα τρία παιδιά είδαν την Παναγία, και πάλι ένιωσα την ίδια ανάγκη. Από την άλλη πλευρά η οικογένειά μου είναι παραδοσιακά πιστή μουσλουμανική και φρόντισε να μου δώσει θρησκευτική εκπαίδευση, η ψυχή μου όμως δεν εσωτερίκευσε ποτέ τίποτα από όλα εκείνα που διδάχτηκα. Όταν επισκέφτηκα τη Μέκκα, ένιωθα τον εαυτό μου μη αναπαυμένο, λες και κάποιος με έσυρε με το ζόρι εκεί και οι προσευχές δεν με άγγιζαν καθόλου. Όταν αργότερα πήγα στην Ιερουσαλήμ με την οικογένειά μου, εντυπωσιάστηκα πολύ από τις εκκλησίες που επισκεφτήκαμε. Στο Ναό της Αναστάσεως, όταν έμεινα για λίγο μόνος, προσευχήθηκα στο Θεό που πίστευα βαθιά μέσα μου να με γλυτώσει από αυτό το θρησκευτικό μπλέξιμο. Σε όλη μου τη ζωή ένιωθα να ζω σε θρησκευτικές αντιθέσεις: όσο η οικογένειά μου φρόντιζε να με εκπαιδεύει σαν μουσλουμάνο τόσο εγώ ενδιαφερόμουν και ερευνούσα τον χριστιανισμό. Στο λύκειο γνώρισα έναν αρμένιο χριστιανό και προσπάθησα να λύσω τις απορίες μου και τελικά σήμερα πήρα από τη βιβλιοθήκη του σχολείου μου την Καινή Διαθήκη και διάβασα ως το 10 κεφάλαιο του Ματθαίου. Καθώς διάβαζα χωρίς ανάσα μέσα μου μεγάλωνε η Αγάπη. Σκέφτηκα πως είμαι πια 17 ετών κι αποφάσισα να βαδίσω το δρόμο επιθυμεί η καρδιά μου. Από σας θέλω να με βοηθήσετε να καταλάβω και να βιώσω τον χριστιανισμό. Από πού πρέπει να αρχίσω;

Κι αλλο ένα:


- Οφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ δικαίους, καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν (Ψαλ.33:16)

Από τα πρώτα παιδικά μου χρόνια ζυμώθηκα με τις διδασκαλίες του ισλαμισμού. Ο μεγαλύτερός μου αδελφός ήταν πολύ ενημερωμένος σε αυτά τα θέματα γι’ αυτό και προσπάθησε να με εκπαιδεύσει κι εμένα. Χρόνια ολόκληρα διατήρησα στενή σχέση με θρησκευτικά τάγματα και τους σεΐχηδες τους. Αυτοί οι άνθρωποι με έκαναν να πιστέψω σε κάποια πνευματικά χαρίσματα που είχα και ξόδεψαν πολλά για να με μορφώσουν ποικιλοτρόπως (παράδοση, λόγος, μυστικισμός, δερβίσηδες, ισλαμικό δίκαιο) ώστε να υπηρετήσω το Ισλάμ. Με έπεισαν ότι είμαι ξεχωριστός.
Τα τελευταία χρόνια υπηρετούσα ως σεΐχης σε κάποιο τάγμα και επωμίστηκα την ευθύνη της προσέλκυσης νέων μελών λαμβάνοντας τις εγγυήσεις ότι θα έχω όποια υλική ή ηθική βοήθεια χρειαστώ.
Από τη μια συγκέντρωνα πιστούς κι από την άλλη συγκέντρωνα χρήματα από την Αραβία και την Αγγλία για την εργασία με τίτλο «Το σύνολο της Παράδοσης» που διενεργούσα σε συνεργασία με έναν ακόμη συνεργάτη.
Με σέβονταν όλοι. Οι μαθητές μου με έβλεπαν στον ύπνο τους σαν τον Μωάμεθ. Όλοι ήταν κατάπληκτοι, ακόμα και οι σεΐχηδες που με εκπαίδευσαν έβλεπαν μερικά συμβάντα ως θαύματα. Ένας από αυτούς δεν έκανε τίποτα χωρίς να με συμβουλευτεί ή να πάρει την έγκρισή μου. Αυτός είναι ένας σεΐχης που τον σέβονται πολύ όλοι στη Τουρκία. Όταν έλεγα για κάτι «να γίνει» γινόταν, ακόμα κι αν ήταν κάτι απίθανο.
Οι μαθητές μου με έβλεπαν τα βράδια να γυρίζω στους δρόμους και να τους βοηθάω τη στιγμή που εγώ ήμουν πολύ μακριά τους και κοιμόμουν βαθιά. Με παραξένευαν κι εμένα όλα αυτά αλλά θυμόμουν τις παλιές ιστορίες του Ισλάμ και θεωρούσα τον εαυτό μου εκλεκτό του Θεού και περηφανευόμουν. Κοινώς είχα «καβαλήσει το καλάμι». Οι δάσκαλοί μου με συμβούλευαν για το αντίθετο αλλά και σε αυτούς έβλεπα την ίδια υπεροπτική συμπεριφορά.
Τις τελευταίες μέρες του 1998 επισκεφτήκαμε την Αραβία προκειμένου να βρούμε οικονομική στήριξη για την εργασία περί Παράδοσης. Ήταν ο μήνας του ραμαζανιού κι έτσι το πρωινό μας δεν είχε δραστηριότητες. Βρήκα την ευκαιρία λοιπόν να επιδοθώ δεόντως σε λατρευτικές εκδηλώσεις. Ατελείωτες ώρες έκανα ναμάζι και μελέτησα το Κοράνιο στον τάφο του Μωάμεθ. Προσευχήθηκα στους Ιερούς Τόπους. Άλλωστε πίστευα πως ήμουν ο εκλεκτός δούλος του Θεού. Και φυσικά περίμενα να γίνουν πάνω μου υπερφυσικές αλλαγές ή τουλάχιστον να νιώσω κάτι. Παρ’ όλα αυτά, δεν τολμούσα να το ομολογήσω ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό, ΔΕΝ ΕΝΙΩΘΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ.
Γυρίσαμε στην Τουρκία τις πρώτες μέρες του 1999 αφού πραγματοποιήσαμε τις προβλεπόμενες συναντήσεις. Είχαμε διασφαλίσει ένα σεβαστό ποσό από έναν Άραβα επιχειρηματία και από μερικούς ιδιοκτήτες ξενοδοχείων.
Πιέζοντας τον εαυτό μου να νιώσω την ανάπαυση που εξασφαλίζει η προσφορά στο Ισλάμ, απευθύνθηκα στις ισλαμικές κοινότητες της Αγγλίας για οικονομική βοήθεια. Με τις πρώτες μου συναντήσεις διασφάλισα βοήθεια 10.000 στερλινών. Εκτός από αυτό, ιδρύσαμε και μια εταιρεία εισαγωγών-εξαγωγών προκειμένου να έχουμε περισσότερα έσοδα. Σχεδιάζαμε να κάνουμε εισαγωγές από την Αγγλία γι΄ αυτό ήρθαμε σε επαφή με πολλούς επιχειρηματίες κι αποφασίσαμε να ιδρύσουμε κι άλλη μία επιχείρηση στην Αγγλία η οποία θα τροφοδοτούσε οικονομικά τις μελέτες για το Ισλάμ. Επίσης γίναμε συνεταίροι σε μια εταιρεία εισαγωγών-εξαγωγών με έδρα την Κωνσταντινούπολη. Επισκεφτήκαμε την Αγγλία. Μετά από διερεύνηση 15 ημερών, επιστρέφοντας στην Τουρκία, αξιολογήσαμε την κατάσταση. Μέσα μου ένιωθα μια παράξενη ανησυχία. Σάμπως δεν έπρεπε να γίνουν κάποια πράγματα.
Εκείνη τη φορά πήγα μόνος μου στην Αγγλία. Σκεφτόμουν να μην ιδρύσω την εταιρεία τελικά και να επιστρέψω φέρνοντας μαζί μου τις 10.000 στερλίνες που προορίζοντας για τη μελέτη για την Παράδοση. Όταν αναζήτησα τον άνθρωπο που θα προσέφερε το ποσό, έμαθα ότι είχε πεθάνει.
Για να επιστρέψω έπρεπε να αγοράσω εισιτήριο για τη σύζυγο μου και τα παιδιά. Για το λόγο αυτό χρειάστηκε να μετακινηθώ από το Leed’s ως το Λονδίνο. Δεν ήξερα το Λονδίνο γι’ αυτό ζήτησα τη βοήθεια του φίλου μου Μ.Yayla που γνώριζα από το «Κέντρο Ισλαμικών Ερευνών» στην Τουρκία. Το λεωφορείο που πήρα από το Leed’s με έφερε στο σταθμό Victoria Coach του Λονδίνου γύρω στις οκτώ και έπρεπε να περιμένω 2,5 ώρες ως την ώρα που θα συναντούσα το φίλο μου. Περιφερόμουν άσκοπα για να ροκανίσω το χρόνο. Προχώρησα ως τον πύργο του ρολογιού όταν, λες και μια φωνή μέσα μου, μου είπε «μπες σε αυτό το κτίριο». Ήταν ένας Καθεδρικός Ναός πάνω στην κεντρική λεωφόρο.
Περπάτησα στο εσωτερικό του και προσευχήθηκα στον Ιησού. Δεν μπορώ να εξηγήσω τη συμπεριφορά μου. Λες και από τη στιγμή που μπήκα στο χώρο αυτό, είχα γίνει κάποιος άλλος. Λες και γλύκανε κάτι μέσα μου. Μόλις βγήκα έξω όμως όλα έγιναν όπως πριν. Μα τι δουλειά είχα εγώ μέσα στον καθεδρικό ναό; Εγώ ήμουν μέλος και σεΐχης θρησκευτικού τάγματος. Θύμωσα με τον εαυτό μου. Όταν τελείωσε η δουλειά μου επέστρεψα στο Leed’s. Προσπαθούσα να βγάλω από το μυαλό μου εκείνα τα υπέροχα αισθήματα και την εσωτερική ανάπαυση που είχα νιώσει μέσα στον Καθεδρικό Ναό. Πίστευα πως θα είχα νιώσει μια τέτοια ξεκούραση και εσωτερική ανάπαυση στην Αραβία, στην περιοχή του Μωάμεθ και στους Ιερούς χώρους του Ισλάμ-κάτι το οποίο δεν ένιωσα. Στ’ αλήθεια, δεν μπορούσα να «χωνέψω» πώς ήταν δυνατόν να ένιωσα τόσο όμορφα μέσα σε ένα χριστιανικό ναό.
Όταν επιστρέψαμε στην Τουρκία, για κάποιο διάστημα φιλοξενηθήκαμε στην γιαγιά της συζύγου μου. Ένα βράδυ, η σύζυγός μου είπε πως σαν να είδε στον ύπνο της τον Ιησού μέσα σε ένα χρυσό κλουβί και αργότερα μια χούφτα και μέσα σε αυτή την πληγωμένη χούφτα άρχισαν να μεγαλώνουν 3 κοτσάνια. Της είπαν τα ονόματα αυτών των τριών κοτσανιών αλλά συγκράτησε μοναχά το ένα, μου είπε. Η λέξη που άκουσε στα τουρκικά ήταν σαν ceynbilen. Την ψάξαμε αμέσως στο λεξικό. Η σύζυγός μου ήξερε πολύ καλά αγγλικά γι’ αυτό πίστευε πως ήταν αγγλική λέξη αλλά δεν ήξερε την ακριβή σημασία της. Λίγο αργότερα καταλάβαμε πως η λέξη σήμαινε ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ.

Συνεχίζεται

Την επομένη, πήγαμε στην λεωφόρο Ιστικλάλ, στο ναό St.Antuan μετά από επιμονή της γυναίκας μου. Εκείνη μέσα προσευχόταν κι εγώ έκοβα βόλτες έξω μουρμουρίζοντας. Ήμουν θυμωμένος μαζί της. Μα δεν ξέρει πόσο στενά συνδεδεμένος είμαι με το Ισλάμ; αναρωτιόμουν. Με «χάλαγε» πολύ που επέμενε τόσο πολύ τη στιγμή που ήξερε πως ήμουν σεΐχης και συν τοις άλλοις ήταν και μαθήτριά μου. Τη συνόδευσα απλά για να μην τη στενοχωρέσω. Έτσι πέρασε εκείνη η μέρα.
Είχαν περάσει περίπου 6 μήνες μετά από αυτό το περιστατικό. Κάθε βράδυ έκανα τις προσευχές μου και μελετούσα το Κοράνι. Όμως δεν ένιωθα απολύτως καμία εσωτερική ανάπαυση. Με στεναχωρούσαν πολύ και τα προβλήματα που δημιουργούσαν κάποιοι άνθρωποι μέσα στο τάγμα. Δεν έπαιρνα απάντηση στις προσευχές μου. Λες και ο Θεός δεν με άκουγε και δεν ενδιαφερόταν για μένα. Πιεζόμουν πολύ εσωτερικά. Δεν ένιωθα την αγάπη του Θεού. Τον ένιωθα στ’ αλήθεια μακριά μου. Σαν να βρισκόμουν σε αδιέξοδο ολομόναχος.
Ένα βράδυ έκανα κάτι που θα επηρεάσει ολόκληρη τη ζωή μου. Πέταξα όλα τα βιβλία μου στον τοίχο και επαναστάτησα. Φώναξα πως δεν πιστεύω πια στο Θεό. Αρνήθηκα με κάθε τρόπο το Θεό που δεν με άκουγε. Λες και μάλωνα μαζί Του. Είχα εκνευριστεί φοβερά. Βρίζοντας μπήκα στο δωμάτιό μου και ξάπλωσα.
Έκλεισα τα μάτια μου για να ηρεμήσω. Εκείνη τη στιγμή, δεν ξέρω τι έγινε και ξαφνικά είδα μπροστά μου τον Κύριο Ιησού. Δεν θα σας πω «σαν αληθινό». Στ’ αλήθεια Τον είδα. Ήταν τόσο κοντά μου που θα μπορούσα να τον αγγίξω. Και ήταν αληθινός.
Με ρώτησε: «Τι ψάχνεις;» Είχα μείνει άναυδος αλλά κατάφερα να ψελλίσω: «Τη Αλήθεια». Και τότε Εκείνος μου είπε: «Εγώ ειμί η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή».
Με πλησίασε και άπλωσε το δεξί Του χέρι στο κεφάλι μου. Λες και ένιωθα το άγγιγμά Του. Εκείνη τη στιγμή ήρθε η γυναίκα μου κοντά μου με σκοπό να με ηρεμήσει. Της λέω: «βλέπω τον Ιησού». Τα έχασε. «Μα τα μάτια σου είναι κλειστά, πώς Τον βλέπεις;» με ρώτησε. «Στ’ αλήθεια Τον βλέπω. Με αγγίζει και είναι σαν να ρέει κάτι σαν Δύναμη μέσα μου από το κεφάλι μου» Εκείνη τη στιγμή ο Ιησούς είχε αγγίξει το κεφάλι μου και από το χέρι του έβγαινε κάτι σαν αστραπή που με διαπέρασε από την κορυφή ως τα νύχια για λίγα δευτερόλεπτα. Ήταν κάτι τόσο ισχυρό που το σώμα μου τρανταζόταν πάνω στο κρεβάτι. Η γυναίκα μου πανικοβλήθηκε και άρχισε να φωνάζει. Ο Ιησούς μου είπε να της πω να μην φοβάται. Με μεγάλη δυσκολία της είπα να μην φοβάται, έτσι λέει ο Ιησούς. Καταλάβαινα πως μια ισχυρή δύναμη με διαπερνούσε, από το σημείο του κεφαλιού μου που με άγγιζε ο Ιησούς ένιωθα το σώμα μου να διαλύεται και κάτι να βγαίνει από τα πόδια μου. Για μια στιγμή ένιωσα πως η «ενέργεια» που έμπαινε από το κεφάλι μου ήταν ολόλευκη και ολόλαμπρη ενώ αυτή που έβγαινε από τα πόδια μου ήταν σαν μια σκοτεινή δύναμη. Όλα αυτά διήρκεσαν ένα λεπτό αλλά μου φάνηκαν πολύ περισσότερο. Αν συνέχιζε λίγο ακόμα θα λυποθυμούσα. Όταν αυτό τελείωσε ο Ιησούς μου είπε: «αυτό έπρεπε να γίνει». Αρχίσαμε να μιλάμε. Είχα κλειστά τα μάτια και μιλούσα με τον Ιησού σαν να βρισκόμουν σε μια διαφορετική διάσταση. Παράλληλα άκουγα και τη σύντροφό μου δίπλα μου. Ο Ιησούς άκουγε όλα όσα έλεγε η γυναίκα μου. Μας είπε να μετανοήσουμε και να πιστέψουμε σε Αυτόν. Μας είπε πως θα μας δείξει τον τρόπο να το κάνουμε αυτό και θα οδηγήσει τη ζωή μας κοντά Του. Η γυναίκα μου μου ζήτησε να Τον ρωτήσω αν την είχε ακούσει όταν προσευχήθηκε στην εκκλησία πριν από λίγους μήνες. Της απάντησε ότι την άκουσε. Εκείνη τότε μου ζήτησε να τον ρωτήσω τι του είχε ζητήσει στην προσευχή της. Τον ρώτησα. Κι εκείνος της είπε: «Μου ζήτησες να σας προστατέψω, αν υπάρχω στ’ αλήθεια.». Όταν της το είπα αυτό άρχισε να κλαίει. Αυτή ήταν η απόδειξη του ότι μιλούσα πραγματικά πρόσωπο με πρόσωπο με τον Ιησού. Εγώ δεν ήξερα τι είχε ζητήσει στην προσευχή της, δεν την είχα ρωτήσει σχετικά. Άλλωστε είχα θυμώσει λίγο μαζί της που προσευχήθηκε σ’ εκείνη την εκκλησία. Ποτέ δεν τη ρώτησα να μου πει τι ζήτησε στην προσευχή της. Εγώ δηλαδή δεν ήξερα τι είχε ζητήσει αλλά ο Κύριος το ήξερε. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό γιατί αποδείκνυε ότι όλα αυτά που έβλεπα δεν ήταν ένα όνειρο, μια φαντασίωση, όλα ήταν αληθινά. Με πληροφόρησε για πολλά πνευματικά θέματα σχετικά με τη βαθιά γνώση του Θεού, τα οποία τώρα δεν μπορώ να θυμηθώ αλλά ο Κύριος όλα θα μου τα υπενθυμίσει όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου…
Εκείνο το βράδυ η γυναίκα μου κι εγώ μετανιώσαμε και δεχτήκαμε τον Ιησού ως Κύριο και Λυτρωτή μας. Προσευχηθήκαμε βαθειά μέσα από την καρδιά μας και Του είπαμε πως θα περιμένουμε να κατευθύνει τα βήματά μας.
Και ο Κύριος δεν μας άφησε να περιμένουμε. Την άλλη μέρα κιόλας, έφερε στη ζωή μας έναν θαυμάσιο άνθρωπο, πλήρη Πνεύματος Αγίου και άλλαξε συθέμελα τη ζωή μας.
Μετά από λίγο καιρό είδα τον Κύριο στο όνειρό μου. Όχι όπως την πρώτη φορά. Τον ένιωσα σαν «Ισχυρή Δύναμη» πίσω δεξιά μου. Ήξερα πως ο Κύριος ήταν εκεί αλλά δεν μπορούσα να κοιτάξω πίσω μου γιατί μου φαινόταν πως θα εξαφανιζόμουν από την ένταση της «Δύναμης». Μπροστά μου απλώνονταν ο κόσμος. Λες και ο Κύριος κι εγώ βλέπαμε τον κόσμο από το διάστημα. «Πήγαινε και μίλησέ τους για μένα» μου είπε. Από εκείνη τη μέρα ο Κύριος Ζει στη ζωή μας μέσα από τα θαύματα.
Δόξα τω Θεώ, είμαι κάπου που μπορώ να μιλώ σε όλους για τον Κύριο.
Θα με ρωτήσετε τι έγινε με το Τάγμα. Θέλησαν να μου κάνουν κακό πολλές φορές αλλά ο Κύριος, κάθε φορά απομακρύνει από μένα και την οικογένειά μου τις παγίδες που μου στήνουν και τις κακές σκέψεις που κάνουν. Πολύ άνθρωποι από το Τάγμα μου ζήτησαν συγνώμη νιώθοντας τέτοια ντροπή που δεν μπορούσαν να με κοιτάξουν στα μάτια. Με τέτοιους τρόπους μας προστάτεψε ο Κύριος. Δεν θυμάμαι τίποτα που να ζήτησα στην προσευχή μου και να μην πραγματοποιήθηκε. Και μάλιστα πολύ σύντομα.
Ελπίζω όλοι οι άνθρωποι να γνωρίσουν τον Κύριο. Το χειρότερο πράγμα στον κόσμο είναι να μην γνωρίζεις ποιος είναι ο Κύριος και να μην καταλαβαίνεις ποιος είναι ο Ιησούς.
Ο Κύριος ας αγγίξει τις καρδιές όλων.

Ήδη λοιπόν ενεργοποιήθηκαν αδέλφια που μεταφραζουν κείμενα, και δημιουργούν εικόνες ορθόδοξες με τα ονόματα των αγίων μας στα τούρκικα, μιας και οι ...απέναντι τα ζητανε σαν "μανα εξ ουρανού"

Δείτε καποιες από αυτές:


Διαβάστε τον απόηχο από την μεταφραση και την αποστολή της θείας λειτουργίας στα τουρκικά:

-Σε όλη μου τη ζωή ονειρευόμουν τη στιγμή που θα μάθω καλά αρχαία ελληνικά και θα καταλαβαίνω όσα λέγονται και γίνονται στη Θεία Λειτουργία! Το ενδεχόμενο να την ακούσω στη γλώσσα μου δεν το είχα φανταστεί. Δεν περιγράφονται αυτά που βιώνω.

-Ακούω στον Η/Υ μου τη Θεία Λειτουργία και σας γράφω για να σας ευχαριστήσω.

-Από χθες δεν σταμάτησε να παίζει το cd με τη Θεία Λειτουργία.

-Ο Κύριος δεν θα ξεχάσει ποτέ αυτή τη σπουδαία βοήθεια που μας προσφέρατε!

-Αγαπητοί μας αδελφοί σας παρακαλούμε να εξακολουθήσετε να μας στέλνετε αυτές τις ωραίες σας εργασίες. Σας ευχαριστούμε πολύ για όλα.

-Θέλω να μάθω περισσότερα για την Ορθόδοξη Εκκλησία.

-Πώς γίνεται η μετάταξη από τον προτεσταντισμό στην Ορθοδοξία;

-Σας δηλώνω οριστικά ότι εγκαταλείπω το προτεσταντικό φόρουμ. Κατάλαβα πως μόνο η Ορθόδοξη διδασκαλία είναι η σωστή. Στο εξής θα περιμένω πνευματική τροφή μόνον από τη δική σας σελίδα.

-Αγαπητοί μας σας ευχαριστούμε για την προσφορά σας.

-Τα τουρκικά δεν έχουν την πλαστικότητα της ελληνικής γλώσσας αλλά ο Κύριος θα προσμετρήσει τον κόπο σας για τους τούρκους αδελφούς σας.

-Σας παρακαλούμε να μας στείλετε κι άλλους όμορφους ύμνους.

-Γεια στα χέρια σας!

-Πού πρέπει να απευθυνθεί κάποιος για να κατηχηθεί ορθόδοξος;

-Μην σταματήσετε αυτό το όμορφο μοίρασμα.