ΤΙ ΜΑΣ ΠΤΑΙΕΙ ;
Τα τελευταία γεγονότα μας έθλιψαν αφάνταστα. Ποιός φταίει; Αυτό φαίνεται να είναι το κοινό ερώτημα. Αλήθεια ποιοί φταίνε; Και οι απαντήσεις πάνε και έρχονται. Φταίνε οι Αμερικάνοι, φταίει η αστυνομία, φταίει η κυβέρνηση, φταίει η Εκκλησία, φταίνε όλοι... εκτός από έναν: δεν φταίμε εμείς. Και με το σκεφτικό αυτό στιφογυρίζουμε στην δύνη της οργής και σπάζουμε ανεξέλεγχτα ό,τι βρεθεί μπροστά μας, είτε με πέτρες είτε με λόγια. Αντί λοιπόν να ρωτάμε ποιός φταίει ίσως θα ήταν καλύτερο να ρωτήσουμε: τι μας φταίει. Και ίσως τότε να βρούμε την απάντηση μέσα μας.
Ίσως μας φταίει το γεγονός ότι δεν έχουμε ειρήνη. Ίσως μας φταίει το γεγονός ότι δεν έχουμε αγάπη. Ίσως μας φταίει το γεγονός ότι δεν έχουμε αυτοέγχο. Ίσως φταίει το γεγονός ότι είμαστε κυριευμένοι από την ανασφάλεια. Και το καλό και το κακό βρίσκονται μέσα μας. Όχι τόσο στον άλλο, αλλά σε μας. Μας έχει λείψει η ικανότητα να κοιτάζουμε το εαυτό μας γιατί κάτι πονάει μεσα μας. Αυτό το κάτι είναι ο εγωισμός. Δεν λέω τίποτα καινούργια. Φοβούμαι όμως ότι αυτές οι στοιχειώδεις αλήθειες έχουν γίνει ξεχασμένες ιδέες. Έχουν πεταχτεί στο σκοτάδι της αμνησίας και έχουν παραμεριστεί σαν ανούσιες θεωρίες. Έτσι φτάσαμε στο σημείο του ελευθερίαν επαγγελόμενοι, να γίνουμε δούλοι της φθοράς. Φθαρήκαμε μέσα μας και φθείρουμε και τα γύρω μας.
Ξεχάσαμε ότι ζεί Κύριος. Ξεχάσαμε αυτά τα βασικά μηνυματα του Ευαγγελίου. Ξεχάσαμε ότι όταν δεν βάζουμε τον Θεό στην καρδιά μας, μπαίνει ο διάβολος. Ξεχάσαμε ότι όταν λείπει η αγάπη από μέσα μας τότε εισέρχεται η αντιπάθεια. Ξεχάσαμε ότι όταν δεν υπάρχει ειρήνη τότε κυριαρχούν τα πάθη. Αυτό είδαμε και βλέπουμε αυτές τι μέρες. Αντί όμως να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε την αλήθεια, τυφλοί και δύστυχοι, περιπλανιώμαστε στα μονοπάτια της αλλοφροσύνης. Εξανλημένοι πλέον σε λίγο, θα περιπέσουμε στην θλιψη της απόγνωσης. Και όλα αυτά γιατί πεποίθαμεν επ�άρχονατας,επί υιούς ανθρώπων οις ουκ έστι σωτηρία.
Λένε ότι ο Χριστιανιμός διέρχεται κρίση σήμερα στον κόσμο. Όχι κρίση δεν διέρχεται, αλλά είναι και θα είναι η μόνη ελπίδα για τον κουρασμένο άνθρωπο. Στο μίσος αντιτάσει την αγάπη, στην ταραχή την ειρήνη, στα πάθη την ελευθερία. Ανα τους αιώνας, ο άνθρωπος πολλές φορές βιάστηκε να χτίσει πύργους αλλαζονίας, αλλά στο τέλος είδε ότι οι πύργοι κατέρευσαν και μόνον ο ταπεινός Θεός της Αγάπης ήταν Αυτός που μας περιμάζεψε και μας αξιοποίησε.
Φόρουμ 
