Πνευματικοί λόγοι του Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης

Τι θα πει να είσαι άνθρωπος της Εκκλησίας;

Να τι θα πει, με απλά λόγια: Βλέπεις ένα φτωχό που ζητά ελεημοσύνη; Αναγνώρισε σ'; αυτόν τον αδελφό σου, και ελέησέ τον με την πεποίθηση ότι στο πρόσωπό του βλέπεις τον ίδιο τον Χριστό.
Σε επισκέπτεται ένας άνθρωπος, γνωστός ή και άγνωστος; Δέξου τον πάλι όπως θα δεχόσουν τον Κύριο,αν σου χτυπούσε την πόρτα.
Αγκάλιασέ τον με την αγάπη σου, φιλοξένησέ τον με χαρά και συζήτησε μαζί του πνευματικά θέματα.
Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ


Στον ορατό κόσμο, στη φύση, βλέπουμε όλη τη σοφία, την αγάπη και την παντοδυναμία του Θεού.
Αυτά τα βλέπομε και μέσα στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Και ακόμη, την απεριόριστη ευσπλαχνία του Θεού για τον αμαρτωλό άνθρωπο, που εκδηλώθηκε με την ενανθρώπιση, τα πάθη και την ανάσταση του μονογενούς Υιού Του, καθώς και με την παράδοση των ζωοποιών Μυστηρίων Του. Όποιος θέλει μπορεί να σωθεί μέσω των Μυστηρίων. Γιατί χωρίς αυτά δεν υπάρχει σωτηρία.


Προς αυτήν όμως την Εκκλησία που σώζει, οι χριστιανοί έγιναν ψυχροί και αδιάφοροι, σαν να μην είναι βαπτισμένα μέλη της.


Τι παράξενο και ζοφερό φαινόμενο είναι αυτό;


ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ


Τι χρειάζεται κάθε μέρα και ώρα στον αμαρτωλό και ακάθαρτο άνθρωπο; Έλεος, κάθαρσις και αγιασμός. Πού ιδιαιτέρως προσφέρονται αυτά τα ουράνια δώρα; Στην Εκκλησία. Πότε; Κατά την τέλεση των ιερών ακολουθιών και των μυστηρίων. Είναι βέβαια δυνατόν να δίδονται σε κάθε τόπο και χρόνο, αλλά πουθενά τόσο πλούσια όσο στον ναό. Για τον λόγο αυτό ο ναός για τον χριστιανό είναι ό,τι πιο πολύτιμο, οίκος Θεού, «πηγή ύδατος ζώντος», τόπος παροχής του θείου ελέους και των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος.


ΓΙΑΤΙ ΗΡΘΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΗΝ ΓΗ


Ο Κύριος κατήλθε από τον ουρανό «σώσαι το απολωλός» (Ματθ. 18, 11) και θεμελίωσε πάνω στη γη την Εκκλησία Του. Μέσα σ'; αυτήν σώζονται όσοι ποθούν την σωτηρία, θεραπεύονται όσοι επιθυμούν την ψυχική και σωματική υγεία, φωτίζονται όσοι θέλουν να ελευθερωθούν από το σκοτάδι της αμαρτίας, ενισχύονται οι αδύνατοι, καθαρίζονται οι ακάθαρτοι, απαλλάσσονται όλοι οι πιστοί από τις δυστυχίες, τις συμφορές και την πνευματική φτώχεια, και πλουτίζουν κατά Θεόν με την μετάληψη των αχράντων μυστηρίων και την ένωση με τον Κύριο, που καλύπτει τη γύμνωση και την ασχήμια μας και ζωογονεί τις ψυχές μας.


Να γιατί έχει τόσο μεγάλη αξία για τον καθένα μας η Εκκλησία. Ωστόσο πολλοί άνθρωποι, αγαπώντας τη γη περισσότερο από τον ουρανό, φεύγουν από κοντά της και, ακόμα χειρότερα, την κακολογούν. Ω φτωχοί, δυστυχείς αδελφοί μου! Γνωρίστε τη σωτηριώδη δύναμη της αγίας Εκκλησίας μας και ελάτε πάλι κοντά της, σαν σε τρυφερή μητέρα, που αγαπά, σώζει και πρεσβεύει για μάς στον Θεό. Βλέποντας κανείς την επιφανειακή ευτυχία σας από τη ζωή που κάνετε, νομίζει ότι είστε υγιείς και αληθινά ικανοποιημένοι, ότι δεν έχετε ανάγκη από τα θεραπευτικά και αγιαστικά μέσα της Εκκλησίας. Αυτό όμως είναι μόνο εξωτερικό. Στην ψυχή είστε άρρωστοι ή και νεκροί ακόμη.


Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ


Ο Χριστός είναι η Αγάπη. Γι'; αυτό κι εμείς, σαν μέλη της Εκκλησίας Του, πρέπει ν'; αγαπούμε τους αδελφούς μας όπως τον ίδιο τον εαυτό μας. Ν'; απομακρύνουμε από τις καρδιές μας τη φιλαυτία και την ιδιοτέλεια, τον φθόνο και την έχθρα, τη διχόνοια και την οργή, τη μνησικακία και την εμπάθεια. Να συγχωρούμε τους άλλους όπως θέλουμε να μάς συγχωρούν κι εκείνοι, να συγκαταβαίνουμε στις αδυναμίες τους, να τους βοηθούμε εγκάρδια και με προθυμία όταν μας χρειάζονται. Η αγάπη είναι το κυριότερο γνώρισμα των μελών της Εκκλησίας του Χριστού: «εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις» (Ιω. 13, 35).


Κύριε, φύτεψε μέσα μας την αγάπη Σου, για να μη συλλογιώμαστε και να μην πράττουμε ποτέ το κακό!


Η ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ


Να έρχεσαι όσο μπορείς συχνότερα στον ναό του Θεού, να συμμετέχεις στις ακολουθίες για να δοξάζεις τον Κύριο ή να ζητάς το έλεός Του για την πνευματική σου αδυναμία, για την ψυχική σου φτώχεια και αμαρτωλότητα.


Κανείς τόσο δυνατά και τόσο ειλικρινά δεν θα πονέσει μαζί σου για την αδυναμία σου όσο η Εκκλησία. Όλα όσα δοκιμάζεις εσύ τα δοκίμασαν ακόμη και τα εκλεκτότερα τέκνα Της, έπασχαν πνευματικά όπως κι εσύ, αμάρταναν και έπεφταν όπως ακριβώς κι εσύ. Δεν σου κρύβει η Εκκλησία τη ζοφερή πραγματικότητα, ότι δηλαδή η θανατηφόρα επιδημία της αμαρτίας όλους τους άγγιξε και τους έφθειρε. Και όλα τα τέκνα της, για να γιατρευθούν, έκλαψαν πολύ, προσευχήθηκαν πολύ, πόνεσαν, αγωνίσθηκαν σκληρά, υποβλήθηκαν σε δοκιμασίες μεγάλες.


Έχοντας κατά νουν όλα αυτά, θα είναι για σένα ευκολότερο να αγωνίζεσαι και να υπομένεις.


ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ


Στα πρόσωπα των αποστόλων, των μαρτύρων, των ιεραρχών, των οσίων και όλων των αγίων έχουμε τα παραδείγματα της ζωντανής πίστεως, της θερμής αγάπης και της υποταγής στο θέλημα του Θεού. Αλλά έχουμε και την απόδειξη ότι, αν θελήσουμε, μπορούμε κι εμείς να ευαρεστήσουμε τον Θεό, να σώσουμε τον εαυτό μας και να ελκύσουμε κοντά σ'; Εκείνον και άλλες ψυχές.


Η ύπαρξη των αγίων της Εκκλησίας μας αποτελεί τον ακατάπαυστο έλεγχο της δικής μας απιστίας, πνευματικής ραθυμίας, χλιαρότητας και αμετανοησίας. Γι'; αυτό και κατά την Δευτέρα και φοβερά παρουσία του Κυρίου μας «μείζον κρίμα ληψόμεθα»...


ΕΚΚΛΗΣΙΑ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ


Η Εκκλησία είναι η μητέρα μας, αυτή που πρεσβεύει για μας, που μάς τρέφει πνευματικά, μάς φωτίζει στοργικά, μάς παρηγορεί στις δύσκολες ώρες. Είναι το απροσμάχητο τείχος, η κολυμβήθρα της καθάρσεως και του αγιασμού μας, η κιβωτός της σωτηρίας και της θεώσεώς μας. Αυτή είναι αληθινά ο πνευματικός αέρας που αναπνέουν οι ψυχές μας και ζωογονούνται, ανακαινίζονται και ισχυροποιούνται για ν'; αντιμετωπίσουν τους νοητούς εχθρούς.


Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ταν προσεύχεσαι στον Θεό, γνώριζε ότι Αυτός είναι κοντά σου, «εν τω στόματί σου και εν τη καρδία σου» (Ρωμ. 10, 8). Σε αγαπά όσο κανείς άλλος στη γη και στον ουρανό, αφού είσαι παιδί Του, είσαι εικόνα Του. Γι'; αυτό κι εσύ με πολλή αγάπη να Τον επικαλείσαι, να Τον ευγνωμονείς και να Τον δοξάζεις, γιατί Εκείνος είναι η δύναμή σου, η ζωή σου και η δόξα σου.


Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ


Τι θαυμαστός πνευματικός πλούτος υπάρχει στην Εκκλησία! Πλούτος πίστεως, ελπίδος και αγάπης. Πλούτος σοφίας, χάριτος και θαυμάτων. Πλούτος ευσπλαχνίας, παρηγορίας και ειρήνης. Πλούτος καθάρσεως, αγιασμού και φωτισμού.


Ω, αν όλοι οι άνθρωποι εγνώριζαν αυτόν τον πλούτο και προσέτρεχαν στην Εκκλησία!


ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ


Μη λησμονείς ποτέ ότι κάθε στιγμή και για αναρίθμητα πράγματα είσαι χρεώστης στον Θεό: για κάθε αναπνοή, για κάθε ακτίνα ηλίου που σε θερμαίνει, για κάθε μπουκιά ψωμιού, για κάθε καλή σκέψη, για κάθε άγιο αίσθημα, για κάθε αγαθό έργο, τέλος για κάθε δωρεά της χάριτος που γαληνεύει και χαροποιεί την καρδιά σου. Εκείνος σε ενισχύει στον αγώνα σου, κατασιγάζει τα πάθη σου, σε φέρνει σ'; επικοινωνία με τον ουρανό.


Πιο πολύ όμως πρέπει να ευγνωμονείς τον Κύριο επειδή πρώτα σου χάρισε τη ζωή, τη βιολογική ύπαρξη, και έπειτα σε αναγέννησε με το άγιο βάπτισμα, σε ένωσε με το σώμα της Εκκλησίας, σε έκαμε παιδί Του, έτσι «ώστε ουκέτι ει δούλος, αλλ'; υιός ει δε υιός, και κληρονόμος Θεού δια Χριστού» (Γαλ. 4, 7).


Ο ΝΑΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ


Πουθενά τόσο βαθειά και ολοκληρωτικά δεν ερχόμαστε σε συναίσθηση και αυτογνωσία όσο μέσα στον ναό, γιατί εδώ είναι ιδιαίτερα αισθητή η παρουσία του σώζοντος Θεού και ενεργεί με ανερμήνευτο τρόπο η χάρις Του. «Ο Θεός γαρ εστιν ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν υπέρ της ευδοκίας» (Φιλιπ. 2, 13). Με τη βοήθεια των ευχών, των ύμνων και των αναγνωσμάτων, ο άνθρωπος γνωρίζει τον εαυτό του σ'; όλη του τη γυμνότητα, διαπιστώνει την αδυναμία του, την πνευματική του φτώχεια, την αθλιότητα και άκρα αμαρτωλότητά του. Από την άλλη πλευρά συναντάται με την άπειρη ευσπλαχνία του Θεού, την άκρα αγαθότητά Του, την πανσοφία και την παντοδυναμία Του.

Από το Βιβλίο
«Ο ουρανός στη γη»
Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης
Εκδ. Ι.Μ. Παρακλήτου

Ο ορθόδοξος ναός είναι το καταφύγιο από τις μάταιες μέριμνες και τις βιοτικές ταλαιπωρίες. Είναι το ήσυχο λιμάνι των ψυχών που ζητούν τη σωτηρία. Εδώ η άφθαρτη τροφή της ψυχής. Εδώ το φως, «το φωτίζον και αγιάζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον». Εδώ ο καθαρός πνευματικός αέρας. Εδώ «πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον» (Ιω. 4, 14). Εδώ η προσφορά των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. Εδώ η κάθαρση των ψυχών.
Εδώ, στον ναό, ο άνθρωπος κατανοεί την αξία της ψυχής του και τον προορισμό της ζωής του. Εδώ αφυπνίζεται η συνείδησή του και βλέπει τη ματαιότητα της γης και των επιγείων. Εδώ εννοεί την πρόσκαιρη και την αιώνια αποστολή του. Εδώ αναγνωρίζει τις πικρές συνέπειες της πτώσεώς του, τη φθορά της ψυχής και του σώματος. Αλλά και εδώ ανακαλύπτει τον Λυτρωτή και Σωτήρα Χριστό, που τον αποκαθιστά στο αρχέγονο κάλλος με τα άγια και ζωοποιά Του μυστήρια. Εδώ γνωρίζει την πραγματική του σχέση με τον Θεό και τους ανθρώπους.

Ο ναός είναι ο επίγειος προθάλαμος του ουρανού, ο τόπος της συναντήσεως και συμφιλιώσεως του ανθρώπου με τον Πλάστη του, το θείο διδακτήριο που εκπαιδεύει και καλλιεργεί τους χριστιανούς για να καταστούν πολίτες του ουρανού, τους διδάσκει ουράνια ήθη, τους εμφυτεύει ουράνια βιώματα. Αυτός είναι το σχολείο της μετανοίας, γι’ αυτό και τόσο συχνά ακούμε το «Κύριε ελέησον!», τη θρηνητική ικεσία του μετανοούντος αμαρτωλού, την κραυγή του πτωχεύσαντος ανθρώπου εξ αιτίας των αμαρτιών του.

«Ταχύ προκαταλαβέτωσαν ημάς οι οικτιρμοί σου, Κύριε, ότι επτωχεύσαμεν σφόδρα...».




--------------------------------------------------------------------------------

«Ο οίκος μου οίκος προσευχής εστίν» (Λουκ. 19, 46). Σε κάθε άλλο χώρο υπάρχουν πολλά πράγματα που μάς αποσπούν από την προσευχή. Στο ναό όμως όλα μάς προτρέπουν σε προσευχή: η ιδιόμορφη αρχιτεκτονική, οι εικόνες του Κυρίου και των αγίων, το ιερό βήμα με την αγία τράπεζα και τα ιερά σκεύη, οι ιερείς με τα λειτουργικά τους άμφια, το κατανυκτικό φως των κεριών και των κανδηλών, η ευωδία του θυμιάματος, η ψαλμωδία και η τελετουργία των ιερών ακολουθιών.

Όλα εμπνέουν, όλα κατανύσσουν, όλα μεταρσιώνουν την ψυχή και την οδηγούν κοντά στον Κύριο.




--------------------------------------------------------------------------------

Τι πιο μεγαλιώδες, πιο συγκλονιστικό, πιο ιερό και άγιο από τη θεία λειτουργία, κατά την οποία ο ίδιος ο Θεός σφαγιάζεται αναίμακτα και προσφέρεται στο πλάσμα Του; Κι όμως πολλοί χριστιανοί περιφρονούν αυτή την ουράνια μυσταγωγία και δεν προσέρχονται στον ναό όταν τελείται. ¶λλοι πάλι έρχονται μόνο από συνήθεια και στέκονται ράθυμοι, ψυχροί, περιπλανώμενοι με τη σκέψη και το βλέμμα. Γιατί; Διότι ίσως κατά βάθος δεν πιστεύουν στο μυστήριο, δεν συλλαμβάνουν το μεγαλείο του, τη θεουργό δύναμή του, τους σωτηρίους καρπούς του. διότι δεν έχουν αναγεννηθεί από την πλούσια προσφερόμενη χάρι του Θεού και ο ύπνος της πνευματικής αδιαφορίας έχει βαρύνει τα βλέφαρα της ψυχής τους.

Αδελφοί, «μη καθεύδωμεν ως και οι λοιποί, αλλά γρηγορώμεν και νήφωμεν» (Α’ Θεσ. 5,6), «νυν γαρ εγγύτερον ημών η σωτηρία η ότε επιστεύσαμεν» (Ρωμ. 13,11).




--------------------------------------------------------------------------------

Συμμετέχοντας με πίστη, ευλάβεια και φόβο Θεού στη θεία λειτουργία, μπορούμε βαθειά να ελπίζουμε και πρέπει ακλόνητα να πιστεύουμε, ότι κάθε αίτημά μας προς τον Θεό θα εισακουσθεί και θα εκπληρωθεί, εφ’ όσον βέβαια είναι ωφέλιμο για την ψυχή μας ή αναγκαίο για τη ζωή μας. Κάθε αίτημα υπέρ υγείας και σωτηρίας των ζώντων χριστιανών ή υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτο από τον Θεό την ώρα αυτή, αφού ο Κύριος ακριβώς γι’ αυτό θυσιάζεται. Αν ο ουράνιος Πατέρας μας «του ιδίου υιού ουκ εφείσατο, αλλ’ υπέρ ημών πάντων παρέδωκεν αυτόν, πως ουχί και συν αυτώ τα πάντα ημίν χαρίσεται; (Ρωμ. 8,32).




--------------------------------------------------------------------------------

Πριν από κάθε λειτουργία, στον όρθρο, ο λειτουργός ιερεύς κάνει την τελετή της προσκομιδής. Φέρνει δηλαδή στην αγία Πρόθεση τις προσφορές των πιστών και τις τεμαχίζει: Πρώτα βγάζει τη μεγάλη μερίδα, τον Αμνό, που θα μεταβληθεί σε Σώμα Κυρίου, και έπειτα τις μερίδες της Κυρίας Θεοτόκου, των αγγέλων, των αγίων και των χριστιανών, «ζώντων και τεθνεώτων», τις οποίες τοποθετεί γύρω από τον Αμνό, μέσα στο ιερό δισκάριο.

Βλέπετε; Ολόκληρη η Εκκλησία, στρατευομένη και θριαμβεύουσα, μέσα στο δισκάριο! Ο Κύριος Ιησούς, η Παναγία Μητέρα Του, ο Τίμιος Πρόδρομος, οι προφήτες, οι απόστολοι, οι μάρτυρες, οι όσιοι, οι δίκαιοι, «πάντων των αγίων ο χορός», ενωμένοι με μάς, τους ευτελείς και ταπεινούς. Κοινωνία ζώντων και τεθνεώτων. Κοινωνία αγίων και αμαρτωλών. Κοινωνία Θεού και ανθρώπων. Αυτή είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού!




--------------------------------------------------------------------------------

Λάβετε, φάγετε, τούτο μου εστί το σώμα... Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο εστί το αίμα μου...» Ποιος μπορεί να συλλάβει το μεγαλείο της θεϊκής προσκλήσεως, που απευθύνεται στους πιστούς με τα χείλη του ιερέως; Ποιος μπορεί να εισχωρήσει στο μυστήριο και στο θαύμα; Κανείς, ούτε οι άγγελοι του ουρανού, γιατί είναι ασύλληπτο και απροσπέλαστο από κάθε νου, όπως ο ίδιος ο Θεός.

Ω, τι ευεργεσία του Πλάστη προς το πλάσμα Του! Προσφέρει Εκείνος, ο Αθώος, τον εαυτό Του «αντίλυτρον υπέρ πάντων» (Α’ Τιμ. 2, 6), ενόχων και αμαρτωλών. Κι εμείς πως αντιμετωπίζουμε την προσφορά Του, πώς απαντούμε στην πρόκλησή Του; Συνήθως με αδιαφορία, ψυχρότητα ή και περιφρόνηση. Δεν πλησιάζουμε στο ποτήριο της Ζωής, παρά σπάνια, και τότε από συνήθεια ή από ανάγκη.

Αδελφοί μου, γιατί στερείτε τον εαυτό σας από ένα τέτοιο ατίμητο θησαυρό, γιατί αρνείσθε τη ζωή που σάς προσφέρει δωρεάν ο Κύριος; Γιατί Τον περιφρονείτε; Δεν ερχόμασθε στον ναό μόνο για να παρακολουθήσουμε την τελετουργία, ούτε μόνο για να παρακαλέσουμε ή να δοξάσουμε τον Κύριο. Ερχόμαστε για να ενωθούμε εσωτερικά με το πάθος Του, να συσταυρωθούμε αλλά και να συναναστηθούμε μαζί Του.

Γι’ αυτό λοιπόν, «προσέλθετε...»




--------------------------------------------------------------------------------

Όλη η λατρεία μας εδώ στη γη είναι τύπος και εικόνα της ουρανίας λατρείας του Θεού. Η ωραιότης του ναού, εικόνα της ωραιότητος του ουρανού. Το φως, εικόνα του ακτίστου φωτός και της απροσίτου δόξης του Θεού. Το ευωδιαστό θυμίαμα, «αι προσευχαί των αγίων» (Αποκ. 5, 8). Η υμνωδία, εικόνα της ακατάπαυστης αγγελικής δοξολογίας. Η ψυχική γλυκύτης και η πνευματική τέρψις από τη γήινη λατρεία του Θεού, μια ασήμαντη πρόγευσις της ουρανίας ανεκφράστου ηδονής των αγίων και των δικαίων, από την ενατένισι του προσώπου του Κυρίου. Τα λαμπρά άμφια των λειτουργών, εικόνα των μελλόντων υπερφώτων και αφθάρτων ενδυμάτων της βασιλείας του Θεού: «τότε οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του πατρός αυτών» (Ματθ. 13, 43).




--------------------------------------------------------------------------------

Τρομερή θα είναι η μέρα, που ο ίδιος ο Δημιουργός του ουρανού και της γης, των ορατών και των αοράτων, θα έλθει πάλι για να κρίνει τον κόσμο. Τότε ο Κύριος θα ποιήσει «ουρανόν καινόν και γην καινήν» (Αποκ. 21, 1). Τότε «και γη και τα εν αυτή έργα κατακαήσεται» (Β’ Πέτρ. 3, 10 ). Τότε ο ουρανός θα τυλιχθεί σαν χαρτί και «ο ήλιος σκοτισθήσεται και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες πεσούνται από του ουρανού, και αι δυνάμεις των ουρανών σαλευθήσονται»! (Ματθ. 24, 29). Τότε θα έρθει ο δίκαιος Κριτής «επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής» (Ματθ. 24, 30), και «κρίνει την οικουμένην εν δικαιοσύνη» (Ψαλμ. 9, 9). Ω ψυχή μου, να είσαι έτοιμη κάθε ώρα για να παρασταθείς σ’ αυτό το φοβερό θείο δικαστήριο, την ημέρα της γενικής κρίσεως, που θα έρθει «ως κλέπτης εν νυκτί» (Β’ Πέτρου 3, 10), αλλά θα έρθει οπωσδήποτε.




--------------------------------------------------------------------------------

Μη λησμονείτε στην προσευχή σας κανέναν άνθρωπο.

Να προσεύχεσθε για τους γονείς και τα αδέλφια σας, τους συγγενείς και τους φίλους σας, τους διδασκάλους και τους εργοδότες σας, τους ποιμένες και τους άρχοντες, τους πιστούς και τους απίστους, «τους εγγύς και τους μακράν». Να προσεύχεσθε «υπέρ του σύμπαντος κόσμου». Η προσευχή μάς ενώνει με όλους τους ανθρώπους μέσω του Θεού. Τι μεγαλείο! Η προσευχή είναι η ζωηρότερη εκδήλωση της αγάπης του χριστιανού, που αγκαλιάζει ολόκληρη την κτίση. Η προσευχή είναι η έκφραση της ενότητος των «πανταχού της οικουμένης» μελών της Εκκλησίας, στο όνομα του Χριστού. Η αγάπη του Χριστού συνέχει ημάς» (Β΄ Κορ. 5, 14).



Πηγή: Από το Βιβλίο «Ο ουρανός στη γη» Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης Εκδ. Ι.Μ. Παρακλήτου