Κυριακή, 7 Δεκέμβριος 2008
Προς αυτούς που σπιλώνουν την μνήμη του Αλέξανδρου
Συγκλονισμένος παρακολούθησα τα νέα χθες καθώς και τις αντιδράσεις των συνανθρώπων μας στο διαδύκτιο. Αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση είναι η σπίλωση του ονόματος ενός νεκρού συνανθρώπου μας.
Ο Αλέξανδρος ήταν 16 χρονών. Δεν ξέρουμε αν είχε πετάξει ποτέ μολότωφ στη ζωή του ή αν είχε σπάσει ποτέ καμμιά βιτρίνα. Φανταζόμαστε χωρίς να είμαστε και σίγουροι, όσοι μπορούμε να σκεφτούμε ακόμα, ότι ήταν ένας οργισμένος νέος ο οποίος μοιάζει σε πολλά με τον νέο που όλοι μας είμασταν κάποτε και που το αίμα του "έβραζε". Ξέρουμε ότι σκοτώθηκε από σφαίρα αστυνομικού.
Και ξεκινάει η σπίλωση του ονόματος του από:
1. "Φιλήσυχους, νομοταγείς πολίτες" οι οποίοι τον βρίζουν λες και δεν πέθανε ο ίδιος αλλά αντίθετα σκότωσε κάποιον! Αν υποθέσουμε ότι ήταν ένας αλήτης έχει τα ελαφρυντικά της ηλικίας του. Αυτοί που δεν έχουν ελαφρυντικά είναι όλοι αυτοί οι "φαρισαίοι" "ώριμοι" πολίτες που το παίζουν αναμάρτητοι. Για το ότι πιθανόν ήταν οργισμένος ο Αλέξανδρος ξέρουμε τώρα ποιός φταίει. Μια κοινωνία που έχει ξεχάσει να συγχωρεί το λάθος ακόμα και σε παιδιά (!) και έχει μάθει εύκολα να καταδικάζει χωρίς να έχει στοιχεία, χωρίς να βλέπει τα γεγονότα αλλά επιλέγοντας να δει τα λάθη μόνο των άλλων, απλώς για να μπορεί να συνεχίζει να ζει ξεχνώντας τα δικά της αμαρτήματα.
2. Τις δήθεν αναρχικές ομάδες που σπιλώνουν το θάνατο του συναθρώπου τους για να απαντήσουν στη βία με βία διατηρώντάς την και δίνοντας "πατήματα" για περαιτέρω καταπάτηση των ελευθεριών μας.
3. την πολιτεία που με το αίμα ζεστό ακόμα στους δρόμους της Αθήνας δεν αναγνωρίζει ευθύνες και προσπαθεί να λύσει ένα κοινωνικό πρόβλημα για πολλοστή φορά με υποσχέσεις.
4. τα ΜΜΕ που ασχολούνται όχι με το πρόβλημα και τις λύσεις του αλλά με τα επακόλουθα του προς χάριν της ακροαματικότητας, θάβοντας έτσι το πρόβλημα.
5. εμένα τον ίδιο που εκμεταλλεύομαι τον θάνατό του για να βγάλω μία ανάρτηση όπου το συμπέρασμα της είναι ότι όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης.
Αλέξανδρε ήσουν παιδί και σαν παιδί σίγουρα ήσουν τις περισσότερες φορές ένα γελαστό παιδί. Ας γίνει ο θάνατος σου η αιτία για περισυλλογή στο καθένα μας και ας μας συγχωρέσεις για την εκμετάλλευση του ονόματός Σου!
Υιέ του Ανθρώπου σε σταυρώνουν ακόμα με κάθε ευκαιρία.
Αναρτήθηκε από Iptamenos Ollandos