Μεγάλου Αθανασίου

Μεγάλου Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 32

Η απιστία, το μίσος, η φιληδονία και η κοσμικότης θα συσκοτίσουν τον νουν των ανθρώπων, δια να μη βλέπουν το φως της Αληθείας, την λαμπρότητα της Χάριτος και το κάλλος της Ορθοδοξίας. Η Ορθόδοξος Εκκλησία θα κρυβεί από των οφθαλμών των ανθρώπων όπισθεν του κονιορτού των πλανών των αιρέσεων, της ορθολογιστικής σκέψεως της θετικοκρατικής αντιλήψεως και των ποικίλων άθεων και υλιστικών θεωριών, αι οποίαι θα διαφημίζονται εν ονόματι της ανθρωπίνης επιστημονικής γνώσεως. Άγνοια θα καλύπτει την Ορθοδοξίαν και ένεκα τούτου αύτη, ή θα εξισώνεται προς τας αιρέσεις και θα νοείται ως εν τμήμα του κοσμικώς νοούμενου «Χριστιανισμού», ή θα θεωρείται ως γεγονός παρωχημένων εποχών. Θα λογίζεται ως υπάρξασα κάποτε, μη υπάρχουσα όμως σήμερον, ως βοηθήσασα άλλοτε την ανθρωπότητα, μη ούσα όμως χρήσιμος εις το παρόν. Και η ιστορική ακόμη γνώσις ταύτης θα κρίνεται ανωφελής και επομένως στερουμένη ενδιαφέροντος. Τοιουτοτρόπως, δια την έλλειψιν γνώσεως περί αυτής, ή την ύπαρξιν μόνον πεπλανημένων πληροφοριών, η Ορθόδοξος Εκκλησία θα περιέλθει εις λήθην δια τους πολλούς των ανθρώπων.
Η λήθη της εκκλησίας αποτελεί επίμονον επιδίωξιν των δαιμόνων. Οι δαίμονες συνεργάζονται εις το πονηρόν έργον των, του οποίου σκοπός είναι να απωλεσθεί η ψυχή του ανρθώπου, να επιφέρουν εις ημάς αιωνίαν πνευματικήν πανωλεθρίαν και να παραδώσουν εις την λήθην το εν τω κόσμω εργαστήριον της εν Χριστώ σωτηρίας, ήγουν την Ορθόδοξον του Θεού Εκκλησίαν. Εάν λησμονηθεί η Εκκλησία εν τω κόσμω, τότε αίρεται και το έτερον εμπόδιον, δια την έλευσιν του Αντιχρίστου. Λήθη της Εκκλησίας σημαίνει λήθην του Ευαγγελικού κυρήγματος, η δε λήθη αυτού αποτελεί προυπόθεσιν και της σποράς, αλλά κυρίως της καρποφορίας των αντιχρίστων ζιζανίων.